حُسن ختام

• ألا یا أیُّها السّاقی‌! ز می‌ پر ساز جامم را

• که از جانم فرو ریزد هوای‌ ننگ و نامم[1]را

• از آن می‌ ریز در جامم که جانم را فنا سازد
• برون سازد ز هستی‌ هسته‌ی‌ نیرنگ و دامم را

• از آن می‌ ده جانم را، ز قید خود رها سازد
• به خود گیرم زمامم را، فرو ریزد مقامم را

• از آن می‌ ده که در خلوتگه رندان بی‌حرمت[2]
• به هم کوبد سجودم را، به هم ریزد قیامم را

• نبودی‌ در حریمِ قدسِ گلرویان میخانه
• که از هر روزنی‌ آیم، گلی‌ گیرد لجامم را

• روم در جرگه‌ی‌ پیران از خود بی‌خبر، شاید
• برون سازند از جانم به می‌ افکار خامم را

• تو ای‌ پیک سبکباران دریای‌ عدم! از من
• به دریادارِ آن وادی‌ رسان مدح و سلامم را

• به ساغر ختم کردم این عدم اندر عدم‌نامه

• به پیر صومعه برگو: ببین حُسن ختامم را!

29 دی‌ 1367 29 دی‌ 1367