جی پلاس/ادای دین به مهدی باکری در سی و ششمین سالروز شهادتش؛
نایست، برو، سریع
آقا مهدی باکری در بیست و پنجم اسفند سال ۶۳ در حالی که هنوز سرود هستی بر لبانش جاری بود، با گلوله خمپاره ای که به قایقش اصابت کرد، به جاودانگی رسید.
آقا مهدی باکری در بیست و پنجم اسفند سال ۶۳ در حالی که هنوز سرود هستی بر لبانش جاری بود، با گلوله خمپاره ای که به قایقش اصابت کرد، به جاودانگی رسید.
ماه رفتن حمید و مهدی است. او که کوچکتر است و دلش می خواهد خود را پیشمرگ برادر کند، سال 62 و آقا مهدی که بزرگتر است سال بعد به جمع برادران شهیدش می پیوندد.
ششم اسفند ۶۲ بود و عملیات خیبر که ترکش ها ماموریتی جدید پیدا کردند و آن هم جا خوش کردن در پیشانی و گلوی حمید باکری و اینگونه حمید مهمان کروبیان شد.