این ژست «من خبر دارم»های فراتر از شأن و جایگاه یک خبرنگار سیاسی از کجا آمده است؟ آیا جمهوری اسلامی ایران با دولت پاکستان برای مورد هدف قرار دادن یک گروهک تروریستی هماهنگ بوده است؟ آن وقت ذبیح‌پور که مدعی این هماهنگی است و با لحن شیطنت‌آمیز و زننده‌ای از آن حرف می‌زند، نظرش درباره پاسخ این حمله که منجر به کشته شدن کودکان و زنان شده چیست؟
در آزمون رسانه‌ای بیهوش شدن آرمیتا گراوند در متروی تهران با وجود آنکه عملکرد بسیار بهتری را نسبت به سال قبل و ماجرای فوت مهسا امینی در مقر پلیس امنیت اخلاقی، دیدیم، اما باز هم شاهد برخی اشتباهات فاحش رسانه‌ای در داخل کشور بودیم.
مسئولین دادگاه اعلام کردند: علیرغم حضور ریاست دادگاه و نماینده دادستان و نماینده شاکی و انتظار کافی و طولانی مدت توسط دادگاه و نظر به اینکه متهمه سپیده قلیان با عنایت به توصیه‌های فراوان حاضر به رعایت حجاب و شئونات اسلامی نشد؛ لذا جهت تشکیل جلسه به دادگاه اعزام نشد.
ماجرا شاید به دقایق ابتدایی گفت‌وگوی رضوانی با روح الله زم برگردد. جایی که به سوال مجری درباره خط و ربط سیاسی روح‌الله زم که به «اصلاح‌طلبان» منسوب می‌شود، اما این پایان ماجرا نیست. مجری از چگونگی رسیدن اطلاعات و اسناد به «آمدنیوز» پرسیده و می‌کوشد از زبان روح‌الله زم به اسامی افرادی خاص برسد. همان جاست که رضوانی ناگهان از زم می‌پرسد: «الان من بد سوال می‌کنم؟» زم پاسخ می‌دهد: «نه! شما طوری سوال می‌پرسی که من نمی‌خوام اون‌طوری جواب بدم!...
