مسد

تَبَّتْ يَدَا أَبِي لَهَبٍ وَتَبَّ ⁽¹⁾

دستهاى ابولهب بريده باد و هلاك بر او.

مَا أَغْنَى عَنْهُ مَالُهُ وَمَا كَسَبَ ⁽²⁾

دارايى او و آنچه به دست آورده بود به حالش سود نكرد.

سَيَصْلَى نَارًا ذَاتَ لَهَبٍ ⁽³⁾

زودا كه به آتشى شعله‌ور درافتد.

وَامْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ ⁽⁴⁾

و زنش هيزم‌كش است.

فِي جِيدِهَا حَبْلٌ مِنْ مَسَدٍ ⁽⁵⁾

و بر گردن ريسمانى از ليف خرما دارد.