به عبدالله بن عباس

«1080»

(76) (و من وصية له ( عليه  السلام  )) لعبد الله ابن العباس عند استخلافه إياه على البصرة سَعِ النَّاسَ بِوَجْهِكَ وَ مَجْلِسِكَ وَ حُكْمِكَ وَ إِيَّاكَ وَ الْغَضَبَ فَإِنَّهُ طَيْرَةٌ مِنَ الشَّيْطَانِ وَ اعْلَمْ أَنَّ مَا قَرَّبَكَ مِنَ اللَّهِ يُبَاعِدُكَ مِنَ النَّارِ وَ مَا بَاعَدَكَ مِنَ اللَّهِ يُقَرِّبُكَ مِنَ النَّارِ

از وصيّتهاى آن حضرت عليه السّلام است بعبد اللّه ابن عبّاس هنگامي كه او را بر بصره جانشين خود گردانيد (در آن او را به مهربانى با مردم و دورى از خشم اندرز مى دهد):  

 ص1081

1-  با مردم گشاده رو و هم مجلس و درستكار باش (كسي را از ملاقات خويش جلوگيرى مكن و جائى بنشين كه همه بتو راه داشته باشند و پاس احترام هر كس را نگاه دار و آنها را به كارهاى سخت وامدار و بعدل و داد بينشان حكم كن) و از خشم نمودن (با مردم) بپرهيز كه آن سبك مغزى است از شيطان (بتو رسيده است) 2-  و بدان هر كارى كه ترا به (رحمت) خدا نزديك گرداند از آتش (كيفر روز رستخيز) دورت مى نمايد، و هر كارى كه ترا از خدا دور سازد به آتش نزديكت مى گرداند.