طلب باران

464.وَ قَالَ (علیه السلام) :فِی دُعَاءٍ اسْتَسْقَى بِهِ  اللَّهُمَّ اسْقِنَا ذُلَلَ السَّحَائِبَ دُونَ صِعَابِهَا. و هذا من الكلام العجیب الفصاحة و ذلك أنه (علیه السلام)  شبه السحائب ذوات الرعود و البوارق و الریاح و الصواعق بالإبل الصعاب التی تقمص برحالها و تتوقص بركبانها و شبه السحائب الخالیة من تلك الروائع بالإبل الذلل التی تحتلب طیعة و تقتعد مسمحة .

 امام علیه السّلام در دعائى كه بآن (از خدا) طلب باران مى نمود عرض كرد: 1-خدایا ما را آب ده با ابرهاى رام گشته فرمانبر (ابرهاى باران دار مانند شتران رام بار كش) نه با ابرهاى سخت نافرمان (ابرهاى بى باران مانند شتران سركش كه بار نكشند. سيّد رضىّ «رحمه اللّه» فرماید:) این فرمایش از جمله سخنى است كه فصاحت و رسا بودنش شگفت آور است، و آن اینست كه امام علیه السّلام ابرهائى را كه داراى رعدها و صداهاى ترس آور و برقها و روشنیها و بادها  

ص1303

و صاعقه ها و آتشها، هستند تشبیه نموده به شترهاى سركش كه بر مى جهند با بارها (تا پالانها و بارهائى را كه در پشت دارند بیفكنند) و بر مى جهانند سواران را (كه آنها را بیندازند) و ابرهاى خالى از این چیزهاى ترسناك را تشبیه نموده به شتر رام كه شیرشان را مى دوشند و آنها فرمان برند، و بر پشتشان مى نشینند و آنها خوش رفتارند.