در نهى نگاه كردن به زنها

412.وَ رُوِيَ أَنَّهُ (علیه السلام) كَانَ جَالِساً فِی أَصْحَابِهِ فَمَرَّتْ بِهِمُ امْرَأَةٌ جَمِیلَةٌ فَرَمَقَهَا الْقَوْمُ بِأَبْصَارِهِمْ فَقَالَ (علیه السلام) إِنَّ أَبْصَارَ هَذِهِ الْفُحُولِ طَوَامِحُ وَ إِنَّ ذَلِكَ سَبَبُ هِبَابِهَا فَإِذَا نَظَرَ أَحَدُكُمْ إِلَى امْرَأَةٍ تُعْجِبُهُ فَلْيُلَامِسْ أَهْلَهُ فَإِنَّمَا هِيَ امْرَأَةٌ كَامْرَأَةٍ . فَقَالَ رَجُلٌ مِنَ الْخَوَارِجِ قَاتَلَهُ اللَّهُ كَافِراً مَا أَفْقَهَهُ فَوَثَبَ الْقَوْمُ لِيَقْتُلُوهُ فَقَالَ (علیه السلام) رُوَيْداً إِنَّمَا هُوَ سَبٌّ بِسَبٍّ أَوْ عَفْوٌ عَنْ ذَنْبٍ .

 روایت شده است كه امام علیه السّلام در بین اصحاب خود نشسته بود زنى با جمال و نیك رو بر ایشان گذشت اصحاب چشمها بر او انداختند، آن حضرت علیه السّلام (در نهى نگاه كردن به زنها) فرمود: 1-دیده هاى این نرها (مانند شتر مست) بر هوا افكنده است، و اینگونه نگاه كردن سبب هیجان و انگیخته شدن شهوت و خوشى است در ایشان پس هر گاه یكى از شما بزنى كه او را خوش آید نگاه كند باید با اهل خود همبستر شود كه او زنى مانند زن است (همه زنها در لذّت و خوشى رساندن یكسانند). پس مردى از خوارج گفت: خدا او را كافر بكشد چه او را فقیه و دانشمند گردانیده اصحاب برجستند كه او را بكشند، امام علیه السّلام فرمود: 2 مهلتش دهید (واگزارید) بجاى دشنام باید دشنامش داد  

ص1284

یا از گناهش گذشت (نه آنكه او را بكشید).