در زیان گذاشتن دارائى براى وارث

«1280»

408.وَ قَالَ (علیه السلام) :لِابْنِهِ الْحَسَنِ (علیه السلام) يَا بُنَيَّ لَا تُخَلِّفَنَّ وَرَاءَكَ شَيْئاً مِنَ الدُّنْيَا فَإِنَّكَ تَخَلِّفُهُ لِأَحَدِ رَجُلَيْنِ إِمَّا رَجُلٍ عَمِلَ فِیهِ بِطَاعَةِ اللَّهِ فَسَعِدَ بِمَا شَقِیتَ بِهِ وَ إِمَّا رَجُلٍ عَمِلَ فِیهِ بِمَعْصِيَةِ اللَّهِ فَشَقَی بِمَا جَمَعْتَ لَهُ فَكُنْتَ عَوْناً لَهُ عَلَى مَعْصِيَتِهِ وَ لَيْسَ أَحَدُ هَذَيْنِ حَقِیقاً أَنْ تُؤْثِرَهُ عَلَى نَفْسِكَ . وَ يُرْوَى هَذَا الْكَلَامُ عَلَى وَجْهٍ آخَرَ وَ هُوَ أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ الَّذِی فِی يَدَيْكَ مِنَ الدُّنْيَا قَدْ كَانَ لَهُ أَهْلٌ قَبْلَكَ وَ هُوَ صَائِرٌ إِلَى أَهْلٍ بَعْدَكَ وَ إِنَّمَا أَنْتَ جَامِعٌ لِأَحَدِ رَجُلَيْنِ رَجُلٍ عَمِلَ فِیمَا جَمَعْتَهُ بِطَاعَةِ اللَّهِ فَسَعِدَ بِمَا شَقِیتَ بِهِ أَوْ رَجُلٍ عَمِلَ فِیهِ بِمَعْصِيَةِ اللَّهِ فَشَقَى بِمَا جَمَعْتَ لَهُ وَ لَيْسَ أَحَدُ هَذَيْنِ أَهْلًا أَنْ تُؤْثِرَهُ عَلَى نَفْسِكَ وَ لَا أَنْ تَحْمِلَ لَهُ عَلَى ظَهْرِكَ فَارْجُ لِمَنْ مَضَى رَحْمَةَ اللَّهِ وَ لِمَنْ بَقَی رِزْقَ اللَّهِ .

امام علیه السّلام به فرزندش (امام) حسن علیه السّلام (در زیان گذاشتن دارائى براى وارث)  

ص1281

فرموده است : 1-اى پسرك من البتّه چیزى از (مال و دارائى) دنیا را از پس خود مگذار، زیرا آنرا براى یكى از دو مرد مى گذارى: یا براى كسی كه در طاعت و بندگى خدا بكار مى برد پس او نیك بخت مى گردد به چیزى كه تو بسبب آن بد بخت و زیانكار شده اى، یا براى كسی كه در معصیت و نافرمانى خدا بكار مى برد پس بدبخت شده بسبب آنچه تو براى او گرد آورده اى و او را بر معصیتش كمك و یاور باشى، و هیچیك از این دو سزاوار و شایسته نیست كه او را بر خود اختیار نموده برگزینى (سيّد رضىّ «علیه الرّحمة» فرماید:) این فرمایش بطور دیگر روایت میشود كه اینست: 2 پس از حمد خدا و درود بر پیغمبر اكرم، آنچه در دو دست تو است از (كالاى) دنیا پیش از تو صاحبى داشته است، و پس از تو به صاحبى مى رسد، و تو (آنرا) براى یكى از دو مرد گرد آورنده اى: كسی كه بطاعت خدا عمل كند در آنچه گرد آورده اى پس نیك بخت شود به چیزى كه تو بسبب آن بدبخت شده اى، یا مردیكه آنرا در معصیت خدا بكار برد پس بدبخت شده بآنچه براى او گرد آورده اى و هیچیك از این دو را شایسته نیست بر خویش اختیار نمائى، و نه آنكه براى او بر پشت خود (گناه) بار كنى، پس براى كسی كه گذشته (مرده) آمرزش خدا را و براى كسی كه مانده روزى خدا را امیدوار باش (نه بر رفته افسوس خور نه بر مانده اندوه)