در ترغیب به توبه

291.وَ قَالَ (علیه السلام) :مَا أَهَمَّنِی ذَنْبٌ أُمْهِلْتُ بَعْدَهُ حَتَّى أُصَلِّيَ رَكْعَتَيْنِ وَ أَسْأَلُ اللَّهَ الْعَافِيَةَ.

امام علیه السّلام (در ترغیب به توبه) فرموده است : 1-اندوهگینم نكرد گناهى كه پس از آن مهلت یافتم (ناگهان نمردم) به اندازه اى كه دو ركعت نماز گزارم و از خدا اصلاح آن (گناه) را بخواهم (زیرا هر گاه انسان گناهى مرتكب شد و با نيّت پاك و با راستى و درستى ببخشش و آمرزش خداوند امیدوار بود و از كرده پشیمان گشته تصمیم گرفت كه دگر بار آنرا بجا نیاورد و به نماز كه خود كفّاره گناه است ایستاد و از حقّ تعالى آمرزش خواست بآن گناه كیفر نمى شود پس از اینرو آن گناه او را اندوهگین نمى سازد، و ناگفته نماند كه فرمایش امام علیه السّلام براى آموختن بدیگرى و اشاره است باینكه نماز كفّاره گناهان است و انسان باید از گناه دور ماند و از مرگ ناگهانى پیش از توبه بترسد، و گر نه آن حضرت معصوم و از هر گناه منزّه و پاك مى باشد.