خوشرفتارى خود با مردم

« 501»

(158) (و من خطبة له (عليه ‏السلام) ) وَ لَقَدْ أَحْسَنْتُ جِوَارَكُمْ وَ أَحَطْتُ بِجُهْدِي مِنْ وَرَائِكُمْ وَ أَعْتَقْتُكُمْ مِنْ رِبَقِ الذُّلِّ وَ حَلَقِ الضَّيْمِ شُكْراً مِنِّي لِلْبِرِّ الْقَلِيلِ وَ إِطْرَاقاً عَمَّا أَدْرَكَهُ الْبَصَرُ وَ شَهِدَهُ الْبَدَنُ مِنَ‏  

« 502»

الْمُنْكَرِ الْكَثِيرِ.

ص502

 از خطبه ‏هاى آن حضرت عليه السّلام است (در باره معاشرت و مهربانى كه با مردم فرموده):  (1) من براى شما معاشر و همنشين نيكوئى بودم كه به كوشش خود شما را از پشت سر حفظ نمودم (از تباهكاريها و پيشآمدهاى آينده شما را آگاه كردم تا خود را بآنها گرفتار ننمائيد) و شما را از ريسمانهاى ذلّت و خوارى و حلقه ‏هاى ظلم و ستم (و بيچاره بودن) رهائى دادم، (2) بجهت سپاسگزارى كردنم در مقابل اندك نيكوئى (كه از شما هويدا گرديد) و بجهت چشم پوشى از كارهاى زشت بسيارى كه در حضور من واقع شده و بچشم ديدم (زيرا زمامدار را چاره‏اى نيست مگر احسان به نيكوكاران و عفو و بخشش از بد كرداران).