اسب سواران، پرندگان شکاری وسوپرمارکت های زنجیره‌ای؛ چه داستانی پشت لقب تیم های فوتبال فرانسه وجود دارد؟

ورزشی جماران، فرشته مقدم: چه داستانی پشت لقب ها پنهان است؟ این سوال را اتلتیک در این ماه پاسخ می دهد و ریشه لقب های باشگاه های فوتبال در انگلیس، آلمان، ایتالیا، فرانسه، اسپانیا و دیگر کشورها را بررسی خواهد کرد.

در ادامه توجه مان را به فرانسه معطوف می کنیم...

تعجب برانگیز نیست کشوری که لقب تیم ملی اش آبی ها است باشگاه‌های بزرگش نیز لقب شان رنگ پیراهنی باشد که می پوشند. با این حال همه این چنین نامیده نمی شوند. 

باشگاه های فرانسوی با وجود اینکه علاقه زیادی به رنگی که می پوشند دارند تنوع زیادی در لقب ها دارند و داستان هایی پشت آن ها است. از آکسفورد، کمبریج و اسب خوش شانس گرفته تا سوپرمارکت های زنجیره ای داستان های زیادی برای گفتن وجود دارند. 

آنژه: لس کوئیست و سیاه و سفید پوشان

برای اینکه بدانیم تیم تازه صعود کرده آنژه که ورزشگاهش ریموند کوپا (بازیکنی که در سال ۱۹۴۹ در آنژه شروع به بازی کرد) نام دارد لقبش چه معنایی دارد باید به تاریخ مراجعه کنیم. 

این باشگاه توسط برادران فورتا تاسیس شد کسانی که مدیران بانک لوئست هم بودند. در ابتدا نام تیم، باشگاه ورزشی کردیت لوئست بود سپس کوتاه و به باشگاه ورزشی لوئست تبدیل شد (شهر آنژه در پی دو لا لوآر در غرب فرانسه واقع است). امروز نام این تیم آنژه اس سی او است و لقب لس کوئیست از نام قدیمی باشگاه گرفته شده است. 

آن ها همچنین لقب محبوب در فوتبال فرانسه را دارند که از رنگ باشگاه گرفته شده است. آنژه سیاه و سفید می پوشد و به همین خاطر آن ها را به این نام صدا می کنند. 

اوسر: لز آژست و آبی و سفید پوشان

برای افراد زیادی اوسر مترادف است با "گی رو" برجسته که مدیریت باشگاه را بیش از ۴۰ سال بر عهده داشت و تیم را از دسته سه به رقابت های اروپایی رساند و توانست چهار جام حذفی فتح کند. 

اغلب اوسر را لژیا می نامند که مخفف کلمه انجمن جوانان اوسر است. هواداران و بازیکنان به تیمشان می گویند لز آژست که به مخفف مربوط است. آبی و سفید ها به رنگ پیراهنشان مرتبط است. آن ها همچنین به لزی‌کونه معروف هستند که به منطقه اطراف رود یون بر می گردد. 

موناکو: لمونیگسک و قرمز و سفیدپوشان 

موناکو در فوتبال فرانسه جایگاه ویژه ای دارد. موناکو مستقل از فرانسه است و این اتفاق از سال ۱۴۸۹ رخ داده است. با این حال از قرن ۱۷ تحت الحمایه این کشور است. 

صرف نظر از تاریخ، امیرنشینان موناکو مشهور به مونیگسک بودند و آن نام را نیز به تیم خود دادند. باشگاه معرف شاهزاده (خانه گریمالدی، خانواده سلطنتی موناکو و مالک یک سوم باشگاه) و پیراهنش که قرمز و سفید است دیگر لقب این تیم است. این رنگ ها انعکاس دهنده پرچم موناکو هستند.

سنت اتین: سبزها 

سنت اتین به سبز ها معروف است. اما چرا سبز؟ بسیار خوب، آن به کازینوهای زنجیره ای مربوط است. 

باشگاه در جامعه ورزشی برای کارکنان یک شبکه زنجیره ای تاسیس شد. ژفرا گیشار موسس گروه کازینو و پسران بود و پی‌یر گیشار نخستین رییس باشگاه در سال ۱۹۳۳ بود، زمانی که نام تیم تبدیل به آس سنت اتین شد. شش سال پیش از آن باشگاه زیر نظر گیشار رنگ پیراهن کمپانی که سبز و سفید بود را به خود گرفت. 

نانت: قناری ها 

لقب قناری ها در میان تیم هایی که زرد می پوشند محبوب است و نانت هم از این سنت پیروی کرده است اما رنگ باشگاه به تاسیس آن مرتبط است. 

نانت در سال ۱۹۴۳ در جریان جنگ جهانی دوم تاسیس شد و پنج سهام دار داشت. یکی از موسسان ژان لو گیو، پیمان کار بود که از ثروتش برای همکاری با دولت ویشی فرانسه استفاده می کرد. او یک اصطبل پر از اسب های مسابقه ای داشت که اسب برترش علی پاشا نام داشت و توسط اسب سواری رانده می شد که ژاکت زرد و سبز می پوشید. موفقیت این اسب موجب شد نانت همرنگ لباس اسب سوار بپوشد. 

لو اور: آسمان و نیروی دریایی و باشگاه دوئیا

امروزه آکادمی جوانان لا اور مشهور است اما آن ها تاریخ پرباری داشتند. این تیم نیز یکی از القاب اصلی اش به رنگ پیراهنش بر می گردد اما پشت آن دلیل بریتانیایی آشکاری وجود دارد. 

رنگ باشگاه آبی آسمانی و سرمه ای است، به ترتیب رنگ دانشگاه های کمبریج و آکسفورد. باشگاه ورزشی در سال ۱۸۷۲ توسط کارگران انگلیسی بندر ارو تاسیس شد. اغلب نخستین بازیکنان تیم به یکی از دو دانشگاه های بریتانیایی رقیب می رفتند. در سال ۱۸۹۱ توافقی در رابطه با رنگ تیم صورت گرفت و آبی کمبریج و آبی اکسفورد روی پیراهن لو اور نقش بست. 

باشگاه همچنین به لو کلوپ دوئیا معروف است به خاطر اینکه قدیمی ترین تیم فرانسوی محسوب می شود. 

لیل: ماستیفی ها

کمی بحث درباره لقب لیل وجود دارد. آرم باشگاه از لقب باشگاه گرفته شده است که تصویر یک سگ ماستیف روی آن نقش بسته است که به فرانسوی لداگه می گویند. 

به نوشته مکسیم پوسه و دامین بون تاریخ نویس در کتابشان "لیل، مرکز فوتبال فرانسه" این لقب به المپیک لیلوا تعلق داشت، یکی از دو باشگاهی که ادغام شد تا LOSC تشکیل شود (که همچنین با نام باشگاه ورزشی المپیک لیل شناخته می شود). آن ها از سال ۱۹۱۹ به ماستیفی ها معروف بودند. 

با این حال گفته می شود که این نام از اواخر دهه ۴۰ روی لیل مانده است پس از این که خبرنگار پاریسین به آن ها لداگه گفت به خاطر اینکه معتقد بود این تیم مانند یک ماستیفی می جنگد. در واقع آن لقب در آن زمان اغراق آمیز نبود و لیل به یک تیم قدرتمند تبدیل شد. همچنین مجسمه ای از یک ماستیف در کمپ تمرینی تیم وجود دارد.  

مون پلیه: لا پیاد 

یک لقب زیبا و ساده. لا پیاد نام محله خانه تیم فوتبال در شهر مون پلیه است. ورزشگاه مون پلیه، استادو لا موسو نیز در همان منطقه قرار دارد. 

نیس: لو ژیم و عقاب ها 

تیم فوتبال INEOS به لو ژیم معروف است چون بخشی از نام باشگاه است (Olympique Gymnaste Club de Nice). 

لقب دیگر نیس عقاب ها است که از نشان نظامی شهر می آید. نخستین باری که عقاب ها در آرم باشگاه ظاهر شدند به قرن ۱۵ بر می گردد.  

المپیک مارسی: المپیکی ها، فوکایایی ها و لمینو

یکی از دیگر از نقاط مشترک در القاب تیم های فرانسوی استفاده از اصطلاحات عامیانه و زبان کوچه و بازاری است. به عنوان نمونه به مارسی می گویند لمینو. این کلمه در پروانس، منطقه ای در جنوب فرانسه که شامل مارسی هم می شود استفاده می شود و به معنای کودکان است. کلمات مشابهی را می توان در باشگاه هایی همچون لیون، تولوز و پاری‌سن ژرمن پیدا کرد. 

المپیکی ها لقب ساده ای است که بیش از همه مورد استفاده قرار می گیرد و آن از نخستین بخش نام باشگاه گرفته شده است. فوکایایی ها کمتر استفاده می شود اما مربوط به افسانه پیدایش شهر مارسی بین ماسالیا قدیم (مارسی کنونی) و شهر فوکایا در آسیای صغیر (ترکیه کنونی) است. ارتباط میان دو شهر که به ارسطو مرتبط بود خیلی طولانی بود و موجب شد به مارسی بگویند شهر فوکایا و ساکنینش را فوکایایی ها بنامند. 

المپیک لیون: کودکان 

علاوه بر استفاده از المپیک، شباهتی میان لقب مارسی و لیون وجود دارد. لیون با لقب کودکان معروف است که آن دوباره به گویش محلی بر می گردد. گروه اصلی هواداران تیم این واژه را پذیرفتند و خود را بچه های بد صدا می زنند. 

پاری‌سن ژرمن: پاریسی ها 

برای لقب پاریسی ها نیازی به توضیح وجود ندارد. در رابطه با استفاده از لقب کودکان باید گفت باشگاه به بازیکنان آکادمی خود تی‌تی می گوید و اصطلاح "تی تی پاریزیا" یعنی کودک پاریس از آن می آید (در واقع این اصطلاح به کودکان کار بر می گردد که شخصیت گروش در رمان بینوایان ویکتور هوگو بهترین نمونه برای آن است). 

لانس: خون و طلایی ها 

هویت شهر لانس به باشگاه فوتبالش پیوند خورده است. لانس شهر معدن است و هنوز تل تفاله های معدنی در شهر از دور نمایان است. 

لقب این تیم که خون و طلایی ها است به خون معدن کاران و طلای زغال سنگ بر می گردد. با این حال رنگ پیراهن تیم که از لقب تیم الهام گرفته در شروع این چنین نبود. زمانی که باشگاه در سال ۱۹۰۶ تاسیس شد تیم سبز و سیاه می پوشید (سبز به خاطر لا پلاس ورت، جایی که تیم بازی می کرد و سیاه به دلیل زغال سنگ) اما پس از جنگ جهانی اول آن ها رنگ پیراهنشان را به آبی، سفید و قرمز تغییر دادند. در آن زمان باشگاه توسط کمیته امداد آمریکایی دوباره احیا شد.  

در سال ۱۹۲۴ بود که رنگ پیراهن خونی و طلایی شد. رنه موگلیا رییس جدید رنگ تیم را تغییر داد که به پرچم اسپانیا بر می گردد. این پرچم در آرتوا، منطقه ای در شمال فرانسه در طول قرن ۱۶ تا ۱۷ به اهتزاز در آمده بود. موگلیا در حال عبور از کلیسا ویران شده سنت لژه (به خاطر جنگ) بود که تصمیم به این تغییر گرفت. 

استراسبورگ: لو رسینگ و آبی و سفیدپوشان 

رنگ تیم استراسبورگ آبی و سفید است که در واقع کنتراست رنگ سنتی آلزاس است، منطقه ای که شهر استراسبورگ در آن واقع است. آن ها عمدتا قرمز و سفید هستند که نشان نظامی شهر استراسبورگ نیز این چنین است. 

استراسبورگ در سال ۱۹۰۶ با نام ندورف تاسیس شد. در آن زمان شهر به امپراتوری آلمان تعلق داشت. پس از جنگ جهانی اول که آلزاس دوباره به فرانسه ملحق شد استراسبورگ نام فعلی اش را گرفت. تصور می شود که از باشگاه رسینگ فرانسه که در آن زمان تیم برجسته ای بود تاثیر گرفته باشند چون آن ها نیز آبی و سفید می پوشیدند. 

برست: لتیزخ و دزدان دریایی 

گاهی اوقات به برست می گویند دزدان دریایی و عروسک این تیم در روز بازی ها دزد دریایی به نام زف است. این لقب برای تیمی که در ساحل بروتانی در شمال غربی فرانسه واقع است عجیب نیست. 

با این حال لتیزخ لقب واقعی باشگاه است. همانطور که در دیگر تیم ها دیدیم این واژه برتونی و به طور خاص زبان عامیانه برست است. معنای لتیزخ، پسر باد است که آن به هویت شهر بر می گردد. برست شهر بندری است و بی حفاظ. باشگاه در این رابطه به اتلتیک گفت: "در پایان دنیا، دور از شهرهای بزرگ جهان و احاطه شده توسط طوفان ها و باران."

رنس: قرمز و سفیدپوشان

رنس یکی از باشگاه های معروف فرانسه است. آن ها در دهه ۵۰ و ۶۰ در این کشور می درخشیدند و شش عنوان قهرمانی در لیگ فتح کردند. همچنین دو بار در سال های ۱۹۵۶ و ۱۹۵۹ به فینال رقابت های اروپایی رسیدند که در هر دو بازی از رئال مادرید شکست خوردند. 

باشگاه با نام جامعه ورزشی پارک پومری در سال ۱۹۱۰ تاسیس شد و کارگران کارخانه پومری را گرد هم آورد. در سال ۱۹۳۱ آن ها نام تیمشان را عوض کردند اما نارنجی می پوشیدند. در سال ۱۹۳۸ به باشگاه ورزشی رموا تغییر نام دادند. آن ها اسم خود را حفظ کردند اما رنگ پیراهن اسپورتینگ را گرفتند. به این شکل رنگ و لقب جدید باشگاه شکل گرفت. 

رن: قرمز و سیاه پوشان

دیگر لقب رنگی. رن متعلق به شهر رن در بریتانی در سال ۱۹۰۱ تشکیل شد و در ابتدا آبی آسمانی و سورمه ای می پوشید. سپس به اف سی رنه تغییر نام داد و طرح راه راه را حفظ کرد اما رنگ قرمز و سفید را انتخاب کرد و اکنون به این لقب شناخته می شوند. 

کلود لوا، تاریخ دان حدس می زند که رنگ انتخابی باشگاه رن به  روح سکولار (قرمز در جمهوری فرانسه) و مذهب کاتولیک (سیاه که به رنگ ردای کشیش بر می گردد) بر می گردد. 

تولوز: لو تفس، بنفش ها و لپیچون 

لو تفس همان مخفف اسم باشگاه است که در فرانسوی به این شکل تلفظ می شود یعنی T، F، C (ت، ف، س). 

تولوز همچنین به بنفش ها معروف است و آن به هویت شهر بر می گردد. تولوز به خاطر ساختمان ها و معماری اش گاهی شهر صورتی نامیده می شود اما به شهر بنفش نیز مشهور است به خاطر داشتن گلی به این نام. از سال ۱۸۵۰ این گل در تولوز کاشته می شود و نماد شهر است. 

لپیچون دیگر لقبی است که به گویش محلی بر می گردد و به معنای پسربچه است.