اگرچه سران گروه ۷ تلاش کردند تا تصویری از اتحاد و همکاری به نمایش بگذارند، اما وضعیت سیاسی ناپایدار در کشورهایشان باعث شده است که این اتحاد در معرض خطر باشد
به گزارش جماران، سایت الجزیره در گزارشی درباره نشست سران گروه ۷ (G7) به موضوع اتحاد نمایشی اعضا و وضعیت شکننده هرکدام از آنها در داخل کشورهای خود می‌پردازد. در این نشست که در ایتالیا برگزار شد، رهبران هفت اقتصاد برتر جهان تلاش کردند تصویری از وحدت و همکاری به نمایش بگذارند، اما بسیاری از آنها در داخل کشور با مشکلات و چالش‌های سیاسی جدی روبرو هستند. برای مثال، جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا، با انتخابات قطبی‌شده و کاهش محبوبیت مواجه است. نخست‌وزیر بریتانیا، ریشی سوناک، به احتمال زیاد در انتخابات آینده قدرت را از دست خواهد داد. رهبران فرانسه و آلمان نیز پس از شکست‌های سنگین در انتخابات اخیر اروپا با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می‌کنند و نظر سنجی‌ها نشان می‌دهد که نخست‌وزیران کانادا و ژاپن نیز وضعیت مشابهی دارند. تنها میزبان نشست، نخست‌وزیر ایتالیا جورجیا ملونی، پس از پیروزی در انتخابات اتحادیه اروپا وضعیت بهتری دارد، اما به گفته تحلیل‌گران، حتی او نیز با چالش‌های زیادی برای دستیابی به نتایج معنادار مواجه است. در ادامه این گزارش می خوانید:
روز شنبه، رهبران کشورهایی که زمانی ثروتمندترین کشورهای جهان بودند، اجلاس سه روزه G7 را در یک استراحتگاه مجلل واقع در تپه‌های منطقه جنوبی پولیا ایتالیا، به پایان رساندند. اما اقتدار و اتحاد این گروه در سیاست جهانی تحت الشعاع مشکلاتی بود که در خانه برای اکثر اعضای آن وجود داشت.
حزب امانوئل ماکرون، رئیس‌جمهور فرانسه در انتخابات پارلمان اتحادیه اروپا هفته گذشته چنان مغلوب شد که او انتخابات زودهنگام را اعلام کرد. در آلمان، حزب سوسیال دموکرات صدراعظم اولاف شولتز نیز در انتخابات اتحادیه اروپا آسیب دید تا جایی که منتقدان از او خواستند از ماکرون الگوبرداری کند. ریشی سوناک، نخست‌وزیر بریتانیا بریتانیایی ها را در اوایل جولای برای انتخاباتی که اکثرا پیش‌بینی می‌کنند پایان دولت او خواهد یافت، به پای صندوق‌های رای می برد، همزمان محبوبیت جاستین ترودو، نخست‌وزیر کانادا به 38 درصد کاهش یافته است. در ژاپن، حزب فومیو کیشیدا، نخست‌وزیر ژاپن، از سال گذشته در گیرودار بحران سیاسی است و برخی او را به عنوان نامحبوب‌ترین نخست‌وزیر ژاپن از سال 1947 می‌خوانند.
مهم‌تر از همه، شبح انتخابات ریاست‌جمهوری ایالات متحده در نوامبر ، با چشم‌انداز بازگشت دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور سابق که آشکارا نسبت به توافق‌های چندجانبه واشنگتن بدبین است، بر اجلاس سران G7 سنگینی می کرد. با وجود چالش‌های داخلی که رهبران گروه ۷ با آن مواجه بودند، این گروه همچنان موفق شد پیامی قوی از وحدت را ارسال کند. مهم‌تر از همه، اعلام روز پنجشنبه بود مبنی بر اینکه این گروه از دارایی‌های مسدود شده روسیه برای اعطای وام 50 میلیارد دلاری به اوکراین برای حمایت از تلاش‌های این کشور در ادامه جنگ با روسیه استفاده می‌کند.
برخی از تحلیل گران معتقدند که اجلاس گروه هفت تصویری از ضعف و قدرت سیاسی شکست خورده را به نمایش گذاشت. اما آنها در پرونده های مهمی مانند اوکراین و چین بسیار خوب عمل کردند، چیزی که نشان دهنده همگرایی آشکار میان آنهاست و پیامی از وحدت می فرستد.ـ
هدف شماره یک ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه بود. علاوه بر وام 50 میلیارد دلاری به اوکراین، یک روز قبل از آغاز اجلاس سران گروه 7، آمریکا دور جدید تحریم‌ها را علیه نهادها و افراد روسی اعلام کرد. در حاشیه این مراسم، جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا و ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین، یک پیمان امنیتی تاریخی ۱۰ ساله امضا کردند، در حالی که قرارداد مشابهی بین اوکراین و ژاپن امضا شد.
موضوع چگونگی مقابله با رقابت فزاینده اقتصادی جهانی از جانب چین باعث شده که متحدان اروپایی به ایالات متحده، که به طور سنتی نسبت به پکن خط تقابلی بیشتری را دنبال می کند، نزدیک تر شوند. در اقدامی بی‌سابقه در هفته جاری، اتحادیه اروپا تعرفه‌های تقریباً 50 درصدی بر خودروهای الکتریکی چینی را اعمال کرد که تغییر بزرگی در سیاست تجاری این کشور ایجاد کرد. آمریکا در ماه مه همین کار را کرده بود. رهبران G7 با نشان دادن اتحاد خود در این موضوع، نگرانی‌های خود را در مورد هدف‌گذاری مداوم صنعتی و سیاست‌ها و شیوه‌های جامع غیربازاری چین که منجر به سرریزهای جهانی، انحرافات بازار و ظرفیت مازاد مضر در طیف رو به رشدی از بخش‌ها می‌شود و کارگران اروپایی را تضعیف می‌کنند، ابراز داشتند.
یکی از مسائلی که به نظر می رسد G7 در مورد آن کمتر متحد است، موضوع سقط جنین است. در بیانیه پایانی امسال کلمه «سقط جنین» وجود ندارد، یک پیروزی احتمالی برای حزب راست افراطی ملونی که مخالف آن است. هرچند که بیانیه پایانی اجلاس سال گذشته در ژاپن به طور خاص خواستار «دسترسی به سقط جنین ایمن و قانونی» شده بود در بیانیه پایانی امسال فقط به «سلامت و حقوق همه جانبه جنسی و باروری برای همه» اشاره شده است.
در حالی که کلوپ گروه هفت موفق شد بر سر نگرانی‌های مشترک اتفاق نظری حاصل کند، اما مشخص نبود که آیا این گروه موفق شده توجه ویژه به‌کشورهای جنوب جهانی را در اجلاس امسال انعکاس بیشتری بدهد. جورجیا ملونی، نخست وزیر ایتالیا، میزبان این اجلاس، تعداد زیادی مهمان از جمله سران کشورهای هند، ترکیه، برزیل و امارات متحده عربی را دعوت کرد. حتی پاپ فرانسیس نیز در این اجلاس حاضر شد که اولین بار محسوب می شد. این دعوت‌نامه‌ها تا حدودی منعکس‌کننده جاه‌طلبی‌های سیاسی ملونی در آفریقا و مدیترانه است، اما همچنین برای گسترش دامنه فعالیت کلوپی طراحی شده که اغلب متهم به غربی بودن می شود. در ذهن ملونی، و همچنین سایر اعضای G7، این درک وجود دارد که این گروه نمی تواند تنها با گفتگو با یکدیگر به مشکلات جهانی بپردازد یا با تهدیدات چین و روسیه مقابله کند.
با این حال، این سوال همچنان باقی است؛ G7 این روزها چقدر برای خارجی ها جذاب است؟ سوالات در مورد مشروعیت این گروه جدید نیست. گروه هفت قبلاً 70 درصد از تولید ناخالص داخلی جهانی (GDP) را به خود اختصاص می داد، رقمی که امروز به 40 نفر کاهش یافته است، در حالی که یک دهم جمعیت جهان را تشکیل می دهد. در نشانه ای که پویایی قدرت جهانی به طور چشمگیری در حال تغییر است، سایر گروه های جهانی در حال رشد هستند. کشورهای بریکس - که شامل هند، روسیه و چین می شود - تعداد اعضای خود را از 5 به 10 تا ژانویه سال جاری دو برابر کرده است.
فردریک اریکسون، اقتصاددان و مدیر مرکز اروپایی اقتصاد سیاسی بین‌المللی، گفت: «یکی از دلایلی که بسیاری از کشورها به جای اقدام، تماشا می‌کنند این است که بسیاری از این کشورهای غربی اقداماتی را انجام می‌دهند که به اقتصاد این کشورها آسیب می‌زند. هیچ یک از این رهبران غربی این ظرفیت را ندارند که بگویند «ما می‌خواهیم اقتصاد خود را به روی آنها باز کنیم» و این کار را برای سایر کشورها در حمایت از اهداف ژئوپلیتیک غرب دشوار می‌کند.»
جنگ در غزه شکاف را عمیق تر کرده است. کشورهای غربی به استانداردهای دوگانه در حمایت تزلزل‌ناپذیر خود از اوکراین و نوع برخورد با جنگ در غزه متهم شده‌اند. گروه هفت در بیانیه پایانی خود از طرح آتش بس که توسط بایدن ترسیم شده بود، حمایت کرد و بار دیگر بر حمایت این گروه از راه حل دو کشوری، از جمله به رسمیت شناختن یک کشور فلسطینی در زمان مناسب تاکید کرد. در این بیانیه آمده است که اسرائیل «باید به تعهدات خود بر اساس قوانین بین‌المللی عمل کند» و از حمله به شهر رفح در جنوب غزه «خودداری کند». با این حال، از محکوم کردن اسرائیل به دلیل رفتارش در طول این جنگ، خودداری کرد. گزارش هایی وجود دارد مبنی بر اینکه کانادا و فرانسه برای استفاده از ادبیات قوی تر در مورد اقدامات اسرائیل در غزه فشار آورده اند، اما ایالات متحده و آلمان با آن مخالفت کردند. رافائل لاس، کارشناس امنیت اتحادیه اروپا در شورای روابط خارجی اتحادیه اروپا گفت: «برای بسیاری از کشورهای جهان، شکست گروه هفت در اتخاذ موضع قوی‌تر در قبال جنگ غزه نشان‌دهنده واضح‌ترین نمونه دوگانگی غرب است».
