بازخوانیِ امید دهنده خطبه حضرت زینب در مواجهه مستقیم با حاکمیت مُستبدِ دینی

حضرت زینب (سلام الله علیها) در مجلس یزید وقتی اهانت به سربُریده برادر و حجت خدا را دید با صداى محزونی که دل ها را به وحشت مى انداخت فریاد بر آورد و از حضرت حسین (ع) با عظمت یاد کرد و فرمود : «یا حُسَیْناهُ! یا حَبیبَ رَسُولِ اللهِ! یَابْنَ مَکَّةَ وَ مِنى، یَابْنَ فاطِمَةَالزَّهْراءِ سَیِّدَةَ النِّساءِ، یَابْنَ بِنْتِ الْمُصْطَفى»

بعد درحضور همه حُضار عام و خاص برخاست و خطبه اى غرّا خواند و در آن خطبه به زیبایی نگاه خود به جهان و ظلم‌ و سرانجام آن را بصورت روشن بیان فرمود.

در سخت ترین شرائط حمدگوی خداست

حمد وسپاس مخصوص خداوندى است که پروردگار جهانیان است و درود خدا بر فرستاده خدا و بر خاندانش باد.

«أَلْحَمْدُللهِِ رَبِّ الْعالَمینَ، وَصَلَّى اللهُ عَلى رَسُولِهِ وَآلِهِ أجْمَعینَ».

چه بسا شدت ظلم منجر به تکذیب توحید و خدا از سوی ظالم است

خداوند راست گفت، آنجا که فرمود: «عاقبت آنان که اعمال بد مرتکب شدند، به جایى رسید که آیات خدا را تکذیب کردند وآن را به سخره گرفتند.

«صَدَقَ اللهُ کَذلِکَ یَقُولُ: ثُمَّ کَانَ عَاقِبَةَ الَّذِینَ أَسَاءُوا السُّوأَى أَنْ کَذَّبُوا بِآیَاتِ اللهِ وَکَانُوا بِهَا یَسْتَهْزِئُون».

دیکتاتوری و خفقان و خشونت نه شخصیتِ اسیر را درهم میشکند و نه به اقتدارِ ظالم منتهی میشود

اى یزید! آیا اکنون که زمین و آسمان را بر ما تنگ کردى و ما را همانند اسیران به هر سو کشاندى، مى پندارى ما به نزد خدا خوار شدیم و تو نزد او عزیز و گرامى مى باشى؟ و تصور کردى این نشانه قدر و منزلت تو در نزد خداست؟

از این رو، بادغرور به بینى انداخته و به خود بالیدى و خرم و شادمان شدى از اینکه دیدى دنیا در کمند تو در آمده و امور تو سامان یافته و مُلک وخلافت ما در اختیار تو قرار گرفته؛ پس کمى آهسته تر!

آیا سخن خداوند را فراموش کردى که فرمود: «آنها که کافر شدند تصوّر نکنند اگر به آنان مهلت مى دهیم، به سودشان است. ما به آنان مهلت مى دهیم تا برگناهان خودبیفزایند؛ وبراى آنها عذاب خوار کننده اى است.

«اظَنَنْتَ یا یَزِیدُ حَیْثُ أَخَذْتَ عَلَیْنا أَقْطارَ الاَْرْضِ وَآفاقَ السَّماءِ، فَأَصْبَحْنا نُساقُ کَما تسُاقُ الأُسارى أَنَّ بِنا عَلَى اللهِ هَواناً، وَبِکَ عَلَیْهِ کَرامَةً وَأَنَّ ذلِکَ لِعِظَمِ خَطَرِکَ عِنْدَهُ، فَشَمَخْتَ بِأَنْفِکَ، وَنَظَرْتَ فِی عِطْفِکَ جَذْلانَ مَسْرُوراً حِینَ رَأَیْتَ الدُّنْیا لَکَ مُسْتَوْثِقَةٌ وَالاُْمُورَ مُتَّسِقَةٌ وَحِینَ صَفا لَکَ مُلْکُنا وَسُلْطانُنا، فَمَهْلاً مَهْلاً، أَنَسِیتَ قَوْلَ اللهِ عَزَّوَجَلَّ: وَ لاَ یَحْسَبَنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا أَنَّمَا نُمْلِى لَهُمْ خَیْرٌ لاَِّنْفُسِهِمْ إِنَّمَا نُمْلِی لَهُمْ لِیَزْدَادُوا إِثْماً وَ لَهُمْ عَذَابٌ مُهِینٌ».

تا آنجا که مُیسّر باشد ظالم را تحقیر کرده و روشن است که ظالم گوشتِ مظلوم را به کام میکشد..

اگر مصیبت هاى بزرگ روزگار، کارم را به اینجا کشانده که با تو سخن بگویم، ولى بدان من به یقین، ارزش تو را کوچک و ناچیز، و سرزنش تو را بزرگ مى شمارم و فراوان تو را توبیخ مى کنم ... خون هاى ما از این پنجه هاى ناپاک بچکد و پاره هاى گوشت ما از دهان ناپاک شما بیرون بیفتد و شما گرگ هاى وحشى پیوسته به سراغ آن بدن هاى پاک و پاکیزه آئید و بچه کفتارها آن ها را به خاک بمالند؟

«انی لاستصغرک و استعظم تقریعک و استکثر توبیخک .. فَهذِهِ الاَْیْدِی تَنْطِفُ مِنْ دِمائِنا، وَ الأَفْواهُ تَتَحَلَّبُ مِنْ لُحُومِنا، وَ تِلْکَ الجُثَثُ الطَّواهِرُ الزَّواکِی تَنْتابُها العَواسِلُ، وَ تُعَفِّرُها اُمَّهاتُ الْفَراعِل».

ظالم در هر اوجی از قدرت باشد اما توانای بر حذف نام مظلوم را ندارد و انحراف افکار و دلها را از او ندارد

اى یزید هر چه نیرنگ دارى به کار بند و نهایت تلاش و هر کوششى که دارى به کار گیر؛ امّا به خدا سوگند با همه این تلاش ها نمیتوانی یاد ما را از دلها وخاطره ها محو کنی، نور وحى ما را نمیتوانی خاموش کنی و به موقعیت و جایگاه ما آسیب نخواهى رساند. هرگز لکّه ننگ این کار، از تو پاک نخواهد شد. نگاهت به قدرت و دوام آن بی اساس ومتوهمانه است و زمان دولت تو اندک است و جمعیت تو به پراکندگى خواهد انجامید در آن روز که منادى ندا دهد: «لعنت خدا بر ظالمان باد.

«فَکِدْ کَیْدَکَ، وَاسْعَ سَعْیَکَ، وَناصِبْ جُهْدَکَ، فَوَاللهِ لا تَمْحُوذِکْرَنا، وَ لا تُمِیتُ وَحْیَنا، وَ لا تُدْرِکُ أَمَدَنا، وَ لا تَرْحَضُ عَنْکَ عارَها، وَهَلْ رَأیُکَ إِلاّ فَنَدٌ، وَأَیّامُکَ إِلاّ عَدَدٌ، وَ جَمْعُکَ إِلاّ بَدَدٌ؟ یَوْمَ یُنادِی الْمُنادِی: أَلا لَعْنَةُ اللهِ عَلَى الظّالِمِینَ».

مشاهده خبر در جماران