نقد سخنان آقای فیاضی از منظر جامعه شناسی

آقای غلامرضا فیاضی در ویدئویی که از ایشان منتشر شده اجمالا می گوید:

"دکتر علی شریعتی لعنت الله علیه یقیناً کافر بود! خاتمی شیعه نیست و رفسنجانی هم ملعون است، اگر او ملعون نباشد کس دیگری ملعون نیست." 

به عنوان یک جامعه شناس، بدون اینکه  به محتوای درستی و نادرستی سخنان آقای فیاضی درباره اسامی که نام می برد بشوم، از منظر جامعه شناسی مطالبی را تبیین می کنم؛

بلحاط جامعه شناسی آقای فیاض در جامعه ایران دارای سه نقش و جایگاه اجتماعی است ؛

الف.بعنوان عضو مجلس خبرگان دارای نقش و جایگاه سیاسی است،

ب. بعنوان روحانی دارای نقش و جایگاه فرهنگی است،

ج. و بعنوان استاد و معلم دارای نقش و جایگاه اجتماعی، در جامعه ایران است.

هر *جامعه* ای برای ادامه حیات و بالندگی نیازمند آن است که:

۱. *سیاست* و سیاستمدارنش تولید امنیت کنند؛ امنیت سرزمینی و مرزی، امنیت روانی، امنیت شغلی و معیشت، و ...

۲. *فرهنگ* و فرهنگیانش تولید معنای زندگی کنند؛ امید به زندگی، هدف از زندگی، و ... تا مردمش دچار پوچی و یاس نشوند و به حیات خود و جامعه ادامه دهند.

۳. *اقتصاد* و کارگزاران اقتصادش تولید"زنده ماندن" کنند برای مردم؛ تا غذا داشته باشند از گرسنگی نمیرند،لباس داشته باشند از سرما نمیرند، بهداشت داشته باشند از بیماری نمیرند، مسکن داشته باشند از دست درندگان در امان باشند، و ...

۴. *اجتماع* و اعضای اجتماعش تولید وفاق و انسجام نمایند تا جامعه از تفرقه و کشمکش به اضمحلال و فروپاشی کشیده نشود.

به عبارت دیگر؛

جامعه ای که سیاست و سیاستمدارانش تولید امنیت نکنند، اقتصاد و کارگزاران اقتصادش تولید"زنده ماندن" نکنند، فرهنگ و متولیان فرهنگی اش تولید معنای ماندن و زندگی کردن نکنند، و نهایتا اجتماع و اعضای اجتماعش تولید وفاق و انسجام نکنند، 

این جامعه حتما دچار مشکل خواهد شد.

آقای غلامرضا فیاضی، در نقش سیاسی خود بعنوان عضو خبرگان تولید امنیت روانی نمی کند. با لعن و نفرین به کسانی که مورد پذیرش بخش هایی از جامعه هستند، امنیت روانی  بخش هایی از جامعه را بهم می زند. در نقش اجتماعی خود بعنوان معلم و استاد، تولید وفاق و انسجام نمی کند؛ بلکه بین طرفداران و مخالفان برخی از شخصیت ها و نخبگان نفرت و تفرقه تولید می کند. در نقش فرهنگی خود به عنوان یک روحانی، بجای نقد اندیشه افرادی که نام می برد، با لعن و ناسزا کمکی به تولید معنا نمی کند. با نقد علمی و فرهنگی است که تولید معنا می شود، نا با ناسزا و لعن و نفرین.

امیدواریم هرکس در هر نقشی که دارد بتواند به حیات و بالندگی جامعه ایران کمک کند.

 

 *رضا دژاکام، جامعه شناس

مشاهده خبر در جماران