رئیس جمهورِ طبیب، و طبابتِ دو زخم کهنه

موفقیت ملت بزرگ در آزمون انتخابات دستمریزاد دارد ، دستمریزادی که در لغت چنین معنا کرده اند؛ "الهی دستت نلغزد همواره بهترین باشی یا همواره دستت بهترین اثر را پدید آورد." 

اینکه رییس جمهور در روزگار غربت نهج البلاغه ، از نهج البلاغه بخواند و در مقابل چشمان حکمرانان و مسئولان یادآور جملاتی شود که حاویِ حقوقِ قطعیِ مردم به عنوان شهروند است، فخرآور است.

 در این روزها بیشتر یاد سخنرانی های امام خمینی و حواریون او ، یعنی؛ بزرگانی چون آیت الله طالقانی ، آیت الله مطهری ، آیت الله بهشتی افتادیم که متکی بر نهج البلاغه بود. 

خدا را سپاس که به نهج البلاغه بازگشتیم، بسیار دردآور بود که سالها قبل ، مرجع عالیمقام حوزه و استاد بزرگوارِ ما میفرمود: "با نهج البلاغه انقلاب کردیم و اما جای آن را با توضیح المسائل تغییر دادیم!"

در امتداد سالهای گذشته در خطبه ها و خطابه ها و خصوصا بصورت مکرر از زبان مرحوم آیت الله مصباح از "حق حاکمیت" می شنیدیم که میفرماید؛ "رأی مردم" بدون تنفیذ ، "طاغوت" است !  

گویا نهج البلاغه نداریم و گویا خطبه ۲۱۶ که گویند مهمترین خطبه امام (ع) در رابطه با حقوقِ شهروندی است و در حینِ جنگ صفین ایراد شده ، و یا نامه ۵۳ که معروف به عهدنامه مالک اشتر است، در نهج البلاغه درج نشده!!

 بگذریم و به امروز بپردازیم؛ باید رییس جمهورِ طبیب ما ؛ از مداوایِ دو زخم کهنه و پر عفونت دریغ نورزد که عبارت از ؛ اسلام هراسی در خارج ، و دین گریزی در داخل است .

مرحَم آن دو زخم کهنه بر پیکر اسلام عزیز و میهن مان با ارتباط دوستانه و عزتمندانه با دول خارجی ، و رفع موانع از معیشت و رفاه مردم شدنی است ، گرچه زمانبر است.

اینجاست که مرحَمِ طبیبانه او و همکارانِ کارشناس او بر این دو زخم ، مرهمِ دلِ مردم عزیزخواهد بود.

امیدواریم -به قول قویم خود آنجناب در مناظراتِ انتخاباتی- سفره حاکمان و مردم را یکی شود. این مهم شدنی نیست مگر آنکه یا مردم را بالا ببرد و بر سفره آنان نشاند ، و یا مسئولان را بر همان سفره ای نشاند که مردمان بر آن نشسته اند!

در پایان یادی کنم از جناب ضِرار بن ضَمره که از یاران خاص امام علی(ع) بود و بر معاویه وارد شد و معاویه از وی خواست؛ علی را برایم توصیف کن؟ ضرار گفت: ای امیر مومنان! مرا معذور بدار. معاویه گفت: چاره ای نیست. ضرار گفت: حال اگر چاره ای نیست، میگویم؛

«کَانَ وَاللَّهِ فِینَا کَأَحَدِنَا یجیبنا إذا سألناه و یدنینا إذا أتیناه..»؛

بخدا سوگند در میان ما همانند یکی از ما و مانند ما بود، اگر چیزی از او می خواستیم می پذیرفت، و اگر به حضورش می رفتیم ما را نزدیک خود می برد و از ما فاصله نمی گرفت.

به خدا سوگند! از غذاها ؛ سفت ترش را دوست می داشت و از پوشاک ؛ کوتاهش رااستفاده میکرد. 

به خدا سوگند، هرگاه او را می خواندیم، به ما پاسخ می داد و اگر چیزی از او درخواست می کردیم، اجابت مینمود. 

به خدا سوگند، دینداران را گرامی می داشت و به تهی دستان، رحم می کرد. در روز گرسنگی به یتیم خویشاوند و بینوای خاک نشین، غذا می داد. برهنگان را می پوشانید و دادخواهان را یاری می رساند...(مروج الذهب ج ۲ ص ۴۳۳)

از خدای مهربان حُسن عاقبت برای دولت و ملت خواهانیم.

مشاهده خبر در جماران