جنگ و عادت‌های صیاد!
روی برگه ای نوشته بود: برای تشکر از زحمت های تو.
جماران - منصوره جاسبی: روزگار جنگ بود و علی(۱) ماه ها بود که حتی نگاهش هم سمت خانه نیفتاده بود. آنقدر دلتنگش بودم که حتی به شنیدن صدایش هم دل خوش می کردم. کافی بود صدای زنگ خانه بلند شود. بند ِ دلم پاره می شد. آن روز صبح، زنگ خانه را زدند. دوان دوان پشت در رسیدم. در که باز شد چند نفری مقابلم صف کشیده بودند. یک آن هزار فکر در سرم چرخید. نکند آمده باشند خبر شهادت علی را بدهند. پیش از آنکه از فکر و خیال، زمین و زمان دور سرم بچرخد، یکی از آنها جلو آمد و پرسید: منزل سرهنگ شیرازی؟ اما سوالش به جای اینکه آرامم کند، انگار یک مشت آتش بود که به صورتم پاشید، داغ کردم، تپش هایم به دویست رسیده بود. پرسیدم: شهید شده؟
گفت: نه. یک امانتی برای شما فرستاده.
پاکتی را به دستم داد و رفتند.
طاقت نیاوردم خودم را به اتاق برسانم، همان جا پشت در پاکت را باز کردم. انگشتر عقیقی و کاغذی که رویش نوشته بود: برای تشکر از زحمت های تو. همیشه دعایت می کنم.
حتی جبهه و جنگ هم نتوانسته بود، عادت هدیه دادنش را از یادش ببرد.(۲)
۱. شهید علی صیاد شیرازی که در تاریخ بیست و یکم فروردین سال ۷۸ مقابل خانه اش به دست منافقان به شهادت رسید.
۲. به نقل از همسر شهید.
مشاهده خبر در جماران