محمدجواد ظریف: ایران باید همه منابع قدرت خود را تقویت کند/ حضور در ائتلاف موقتی مهم است، اما راه نجات نیست / در روابط بین الملل نه از کسی دلخور و نه به کشوری وابسته شویم / ژئوپلتیک مهم است، اما ما زندانی ژئوپلتیک نیستیم

به گزارش جماران، محمدجواد ظریف، وزیر خارجه پیشین در بخشی از گفت و گوی ویدئویی اخیر با «حرف نو» در پاسخ به این پرسش که ایران نظم جهانی شده چه باید بکند، گفت:

• جمهوری اسلامی ایران باید همه منابع قدرت خود را تقویت کند و این را هم بپذیرد که دنیا، دنیای اتحادهای دائمی نیست. دنیا، دنیای ائتلاف های موقتی است. این به معنای این نیست که به بریکس اهمیت ندهیم، بریکس هم مهم است. شانگهای هم مهم است و هر ائتلافی مهم است. اما گمان نکنیم که این ائتلاف ها می توانند ما را نجات بدهند. حضور در این ائتلاف ها هم باید یکی از پایه های قدرت ما باشد.
• هیچ کشوری آماده هزینه کردن برای کشور دیگر را ندارد و باید این را بپذیریم که کشورها دنبال منافع خود هستند. دنیا، دنیای عشق و نفرت نیست. این را بپذیریم که ما نباید از کسی دلخور شویم و نباید هم به کشوری دلبسته شویم. هر دو اینها بی جا هستند. جهان جای این چیزها نیست. باید ببینیم که در کدام بسته موقتی می توانیم منافع خود را پیش ببریم و چگونه می توانیم طرف مقابل خود را قانع کنیم که ما انتخاب های دیگری داریم. باید این را برای طرف مقابل باورپذیر کرد. به زبان آوردن صرف که ما هزار انتخاب داریم ، فایده ندارد. طرف مقابل ما باید بداند که اگر امروز با ما بد برخورد کرد، فردا امکانات امروز را نخواهد داشت.
• چند چیز را باید برای طرف مقابل باورپذیر کرد، نخست آنکه اتکای جمهوری اسلامی به مردم است. دوم آنکه انتخاب های متعدد دارد و سومین مسئله هم استقلال ایران است که از عوامل بسیار مهم قدرت معنایی جمهوری اسلامی ایران است.
• ژئوپلتیک مهم است اما ما زندانی ژئوپلیتیک نیستیم. در نهایت این انسان است که تصمیم می گیرد. به عنوان نمونه در نهایت ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه تصمیم گرفت به اوکراین حمله کند. درست است که من می گویم امریکا او را مجبور کرد اما او می توانست این اجبار را از طریق دیگری حل کند. اطلاعات غلط باعث شد که پوتین تصمیم نادرست بگیرد. انسان توانایی تغییر محیط را دارد و اینگونه نیست که ما زندانی محیط خود باشیم. محیط و عوامل ژئوپلیتیک مهم هستند اما آیا اما حق انتخاب نداریم؟ حتما داریم. حتما در شرایط پسابرجام ما انتخاب های متعددی داشتیم. ما بازی امنیتی و بازی امنیتی سازی را قاطی کردیم. به بازی امنیتی سازی نگرش بازی امنیتی داشتیم و به همان نسبت هم به آن پاسخ دادیم. وقتی شما به بازی امنیتی سازی با نگرش امنیتی برخورد می کنید طبیعی است که در زمین امنیتی سازی یا همان زمین دشمن بازی می کنید. این یکی از اشتباهاتی بود که ما در دوره پسابرجام انجام دادیم.
• اشتباه های دیگری هم داشتیم اما نباید فراموش کنیم که روسیه هم مایل نبود برجام از حدی فراتر رود. روسیه مایل بود که این توافق در حدی باشد که از درگیری جلوگیری کند. چین هم چندان مایل به عادی سازی کامل رابطه ما با دنیا نبود. البته به نظر من شدت این رویکرد در چین کمتر از روسیه بود. هر دو این کشورها هم منافع خود را درنظر می گیرند. زمانی که شما انتخابی ندارید حتما با قیمت گرانتر و با امتیازهای کمتر با طرف مقابل تعامل می کنید. طبیعی است و این به معنای این نیست که چین دشمن ما است و اتفاق چین همکار بسیار خوبی برای ایران است ، روسیه شریک بسیار خوب و مهم  برای ایران است . ما باید با چین و روسیه رابطه خوب داشته باشیم اما حتما باید بدانیم که منافع آنها الزاما مطابق با منافع ما نیست.

 

مشاهده خبر در جماران