الگوی امیرکبیر در مبارزه با فساد؟ / عابدی جعفری : وظیفه زمامداران خشک کردن زمینه و برخورد قاطع با فساد است / مشروعیت با فساد نابود می شود

به گزارش جماران: تشکل های مردمی، بار دیگر در سالروز شهادت امیرکبیر گرد هم آمده بودند تا یاد شهید راه مبارزه با فساد را گرامی بدارند. ششمین سالگرد همایش روز ملی مبارزه با فساد در سالن فردوسی خانه اندیشمندان علوم انسانی در حالی برگزار شد که فساد حیرت‌آور چای دبش جامعه را شوکه کرده بود. شورای تشکل های مبارزه با فساد ضمن برگزاری این نشست تلاش کردند تا بستری فراهم کنند که نظرات و دستاوردهای تشکل ها به اشتراک گذاشته شود و برنامه‌ریزی دقیقی برای دستیابی به آینده‌ای سالم‌ و عاری از فساد صورت بگیرد. به موازات این تلاش ها به مسئولان دولتی هشدار دادند که باید هرچه زودتر «شرایط فسادزا» را از بین برده و بستری فراهم کنند که « نهال شوم فساد» به هیچ وجه امکان رشد پیدا نکند.

 

خشک کردن زمینه فساد و برخورد قاطع با فساد

 حسن عابدی جعفری  که روزگاری «سکاندار وزارت بازرگانی» در دولت میرحسین موسوی بود و در دانشگاه تهران پژوهشکده  مبارزه با فساد اداری را بنیان گذاشته است، به چگونگی مبارزه با فساد اشاره و تصریح کرد:  مبارزه با فساد نیاز به قدرت دارد، منهای قدرت نمی‌توان با فساد مبارزه کرد. قدرت ابعاد گوناگون دارد. یکی از آنها قدرت سیاسی است که زمامداران کشور قدرت سیاسی در اختیار دارند و اینها موظف هستند که با فساد مبارزه کرده و زمینه‌های فساد را خشک کنند.

بنیانگذار مرکز ارتقای سلامت اداری و مبارزه با فساد در ادامه افزود: در هر برهه ای که قرعه فال به نام سیاستمداران برای خدمتگزاری می‌افتد. اولین وظیفه آنها خشک کردن زمینه‌های فساد است همانطور که امیرکبیر این کار را انجام داد. بنابراین توقع ما از زمامداران یعنی افرادی که قدرت سیاسی را در دست دارند، این است که زمینه های بروز فساد در دستگاه های اداری را خشک کنند و درجه دوم با فسادی که در دستگاه‌ها اتفاق می افتد به شدت برخورد کنند.

 

 

فساد  نابود کننده مشروعیت

 

نویسنده کتاب نظریه‌های فساد و سلامت اداری تصریح کرد: مبارزه با فساد، مطالبه‌ای است که افراد فاقد قدرت سیاسی به معنی مردم و تشکل ها از مجموعه زمامداران سیاسی کشور دارند. اگر در قالب سیاسی باشد مردم صاحب حکومت بوده و مطالبه تنها از دولت مثل مطالبه ارباب از رعیت است و اینجا جای ارباب و رعیت عوض می‌شود. مردم ارباب هستند  و دولت خدمتگزار مردم است. این  مساله دور از ذهن نیست و در همه فرهنگ ها جاافتاده است. 

 وی از موضع فرهنگی این نکته را مورد بررسی قرار داد و گفت: می‌توان گفت  که مسئولان کشور را باید امر به معروف و نهی از منکر کرد  به آنها گفت که چه کاری خوب است و چه کاری بد است . اگر زمامداران مشروعیت خودشان را خواسته باشند تا مردم آنها را قبول داشته باشند، باید بدانند فساد مشروعیت را از بین می‌برد و حاکمیت را با مشکلات جدی روبرو می‌کند. زمامداران اگر صلاح خودشان را بخواهند باید فساد را از بین ببرند. 

 وزیر بازرگانی دولت میر حسین موسوی تصریح کرد: تشکل ها که حزب نیستند، نمی‌توان به کمک آن برای کسب قدرت تلاش کرد تشکل ها نهادی غیردولتی و غیرسیاسی و غیر اقتصادی است . قدرت آنها اجتماعی و فرهنگی است .هدف تشکل ها  کسب قدرت اجتماعی و فرهنگی است. اصولا تشکل ها قدرت اجتماعی  قوی را در اختیار گرفته و مسئولان را مجبور کنند که به  این نکات توجه کنند. تشکل ها امر به معروف کرده و مسئولان باید توجه کنند.

میراث ارزشمند مبارزه با فساد

 

عابدی جعفری در ادامه افزود: در مورد رسالت تشکل ها نسبت به مردم باید گفت که تشکل ها دور هم جمع شده و نشست برگزار می‌کنند تا قدرتی که در مردم  وجود  دارد را عینیت ببخشند که همانا قدرت اجتماعی و فرهنگی است. حتی می‌توان در مورد فساد صحبت  و کلاس آموزشی برگزار کرد. در این میان باید به میراث ارزشمند کشور توجه کرد که همانا امیر کبیر و ده ها میراث دیگر است که هر کدام پتانسیل اجتماعی و فرهنگی بسیار قوی را برجای کذاشتند. وضعیت فعلی ما از نظر فساد کاملا روشن است. آمار در دست همه هست. نسل آینده نیاز دارد که بداند فساد چیست و مبارزه با فساد چطور انجام می‌شود.  در این نشست‌ها باید الگوهایی مثل امیر کبیر ارائه شود تا میراث گذشته برای وضعیت فعلی مدنظر قرار گیرد.  

وی تصریح کرد: آگاهی بخشی رکن اصلی ارتباط تشکلها با بخش مردمی به منظور مبارزه با فساد است.  این پتانسیل بسیار مهم، باید فعال شود اکر تعداد اعضا صد نفر است باید این تعداد افزایش یابد.این پتانسیل حرفی برای گفتن دارد و قدرت اجتماعی را نهادینه می‌کند. سهم  دولت مطالبه گری و سهم مردم اگاهی‌بخشی است..

  پشتوانه اقتصادی مبارزه با فساد 

عابدی جعفری در پایان گفت: یکی از مباحث بسیار مهم در مبارزه با فساد،  پشتوانه اقتصادی داشت افرادی که دور هم جمع می‌شوند باید  فکری به حال مبارزه با فساد بکنند و  باید صندوقی را شکل دهند و مبالغی را واریز کنند تا هزینه های مبارزه با فساد را پوشش دهند. کار دانشجویی و نوشتن پایان نامه دکتری و حمایت از گزارشگران فساد را به کمک این صندوق،می‌توان تامین کرد تا پشتیبانی انجام شود و مبارزه با فساد گسترش یافته و نهادینه شود.

مشاهده خبر در جماران