چرا دیگر نام "بورکینافاسو" تن و بدن کسی را نمی لرزاند؟

جی پلاس؛ عرفان حاج بابایی؛ روزگاری در فوتبال ایران وقتی قرار بود تیم ملی با حریفان درجه چندم و نه چندان با کیفیت بازی کند، صدای فریاد و فغان اهالی فوتبال بلند می شد که چرا تیم ملی ما با حریفان تراز اول جهانی بازی نمی کند؟ آن زمان که کارلوس کی روش سرمربی تیم ملی بود، او متهم می شد به این که عامدانه حریفانی ضعیف را برای بازی مقابل تیم ملی بسیج می کند که از دل پیروزی مقابل آن حریفان کم نام و نشان، به پاداش بردهایش دست یابد؛ ادعایی که گزاف نبود!

اما امروز چه؟ امروز که دیگر خبری از کارلوس کی روش روی نیمکت تیم ملی نیست و سکان هدایت فوتبال ایران در دست یک سرمربی ایرانی است چرا هنوز اسم هایی نظیر کنیا، آنگولا و بورکینافاسو برای بازی های دوستانه به گوش می خورد؟ از آن جالب تر این که چرا حالا دیگر فریاد اعتراضی بلند نمی شود که شان بلندبالای فوتبال ایران این نیست که با چنین تیم هایی رو به رو شود؟

شاید یک دلیل این مسئله این است که منتقدین دیروز، خود امروز صاحب منصب شده اند. یکی سرمربی، یکی تکنیکال دایرکتور و دیگر مشاور سرمربی. پس دیگر کسی غیر خودی نیست که بتوان انگشت انتقاد را به سمت او نشانه رفت. دلیل مهم تر اما شاید این باشد که دیگر همه پذیرفته اند که بضاعت و سقف فوتبال ایران در ترتیب دادن بازی های دوستانه در همین حد است. فوتبالی که چندان ارتباطات بین المللی وسیعی ندارد و به سبب شرایط اقتصادی و سیاسی در عرصه جهانی شرایط سختی را می گذراند، جذابیت چندانی برای رقبای درجه یک ندارد تا بتوان با با آن ها دیداری دوستانه برگزار کرد. ضمن این که برگزاری چنین بازی هایی، احتیاج به برنامه های بلند مدت دارد که در فوتبال ما چندان خبری از آن نیست.

خلاصه آن که منتقدین دیروز وقتی حالا وارد عرصه عمل شده اند، متوجه سختی ها و پیچیدگی های کار شده اند و احتمالا حالا متوجه شده اند که چرا ایران در سال های اخیر مجبور بوده با ترینیداد و توباگو، پاپوآ گینه نو، توگو و سیرالئون بازی کند تا حداقل بازیکنان در آستانه تورنمنتی پرفشار و سخت، در شرایط یک بازی 90 دقیقه ای قرار بگیرند. آن ها حالا احتمالا به خوبی متوجه این نکته شده اند که وجه نقد بازی دوستانه متوسط و حتی ضعیف با تیم های نه چندان مطرح، از رویا و شعار نسیه بازی با تیم های بزرگ که چندی پیش جواد خیابانی هم سنگ آن را در تلویزیون به سینه می زد، ارزشمند تر است.