«عملیات واحدهای موتوری»، روش منافقین برای ترور مردم عادی
یکی از شیوه های سازمان مجاهدین خلق در دهه ۶۰، ترور مردم عادی و ایجاد ترس و دلهره در بین مردم بود تا به این ترتیب، شرایط کشور را بحرانی نشان دهند. آنها در این مسیر هیچ ابائی از به قتل رساندن مردم بی گناه نداشتند.
به گزارش جماران از پایگاه اطلاع‌رسانی مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ یکی از شیوه‌های تروریستی سازمان مجاهدین خلق در دهه ۶۰، استفاده از موتورسیکلت بود که در سازمان با عنوان «عملیات واحدهای موتوری» تعبیر می‌شد. در این عملیات، افراد آموزش می‌دیدند که چطور با استفاده از موتورسیکلت، اقدام به ترور کنند. جالب این که اغلب عملیات سازمان منافقین در دهه ۶۰ با این شیوه، با هدف ترور مردم عادی بود.
براساس دستورالعمل منافقین «موتورسیکلت خودروی سبکی است که ویژگی آن در تحرک بالای آن است؛ لذا قدرت مانور و چالاکی زیادی را برای رزمندگان مجاهد خلق فراهم می‌سازد. رزمندگان می‌توانند به وسیله موتور با سرعت زیاد و غافلگیر کردن دشمن، به هدف عملیاتی نزدیک شده و پس از انجام عملیات سریعا از منطقه خارج شوند.»
البته شیوه‌های دسترسی به موتورسیکلت برای انجام عملیات نیز در نوع خود جالب بود و اغلب با توسل به زورگیری و دزدی به دست می‌آمد.
نکته مهمتر این که، این شیوه ترور اغلب برای ترور مردم عادی بود و بر این اساس، هنگامی که در نشریه سازمان سخن از «مراکز دشمن» به میان می‌آید، بلافاصله مصادیقی مانند: مساجد و کانون‌های فرهنگی وابسته به آن، کلیه مراکز و ساختمان‌های اداری نهادهای انقلابی اعم از سپاه، کمیته امداد امام خمینی، بنیاد مسکن انقلاب اسلامی، جهاد سازندگی و ... ذکر می‌شوند تا مجاهدین خلق بدانند بمب‌های آتش‌زا و نارنجک‌های خود را به سوی کدام اهداف پرتاب کنند.
«عملیات واحدهای موتوری»، روش مجاهدین خلق برای ترور مردم عادی
23 دیماه 1361، نشریه مجاهد – ارگان رسمی سازمان مجاهدین خلق - در صفحات 6 تا 9 از شماره 135 خود، درباره شیوه ترور مردم عادی توسط واحدهای موتوری سخن گفت و آموزش‌هایی را در این باره ارائه داد. از نحوه نشستن بر روی موتور تا چگونگی حمل و استفاده از اسلحه، شیوه حمل مواد آتش‌زا، نحوه فرار از منطقه عملیات و ... در این تئوری سخن رفته است. در این متن نسبتا مفصل، درباره «پرتاب نارنجک و بمب‌های آتش‌زا به مراکز دشمن»، «اعدام انقلابی مزدوران دشمن در مراکز حفاظت نشده جاسوسی و کسب اطلاعات» و «اعدام انقلابی مزدوران منفرد دشمن در مسیر تردد» آموزش داده شده است.
در بخشی از این مطلب چنین آمده است: «یکی از طرح‌هایی که واحد موتوری بعد از فراگیری و کسب آموزش‌های نظامی مکفی می‌تواند انجام دهد، به هلاکت رساندن تک مزدور دشمن در کوچه و خیابان است...» کاملا مشخص است که مقصود از مزدور تک و منفرد آن هم در کوچه و خیابان کسی نیست جز مردم عادی یا اعضای عادی سپاه، کمیته، بسیج و ...
در قسمت دیگری از همین مطلب به صراحت سخن از حمله به مراکز کسب و کار مردم به میان آمده است: «برای اعدام مزدوران خودفروخته‌ای که تحت پوشش‌های مختلف شغلی در مناطق مختلف خود را با محیط هم‌رنگ ساخته و مراکز جاسوسی و کسب اطلاعات دایر کرده‌اند، واحد موتوری بر اساس یک طرح مناسب عملیاتی می‌تواند اقدام کند...»
در این مطلب تصریح شده که «واحد موتوری یکی از ترکیب‌های عملیاتی است که رزمندگان مجاهد طی 18 ماه نبرد مسلحانه برای تهاجم و ضربه زدن به دشمن و نابود کردن سرپنجه‌های اختناق، به کرات از آن استفاده نموده‌اند.» همانطور که می‌دانیم، منظور از «سرپنجه‌های دشمن» یا «سرانگشتان رژیم» در تعابیر سازمان، اعضای عادی بسیج، سپاه، کمیته و در یک کلام، هواخواهان نظام جمهوری اسلامی بود. از این رو مهمترین اهدافی که سازمان در «عملیات واحدهای موتوری» آن را نشانه گرفته بود، نه مسئولین عالی‌رتبه نظام که مردم معمولی بودند که گاهی به جرم ریش داشتن، چهره حزب‌اللهی داشتن و ... به سوژه ترور تبدیل می‌شدند.
واحد موتوری متشکل از دو سرنشین بود که به سلاح‌های سبک از قبیل اسلحه کمری، نارنجک و مواد آتش‌زا مسلح بودند. این عملیات دو نفره، توسط «فرمانده عملیات» و «معاون» او انجام می‌شد که «غالبا فرمانده در عقب نشسته و مسئولیت آتش را به عهده دارد و معاون وی رانندگی موتور را انجام می‌دهد.»
در ادامه همین مطلب، به چند نمونه از عملیات تروریستی واحدهای موتوری سازمان، که در شهرهای مختلف ایران ازجمله همدان، گرگان، تهران و ... صورت گرفته اشاره شده است. جالب این که، یکی از این عملیات، مربوط به سرقت بانک است که با تعبیر «مصادره انقلابی» از آن یاد می‌شود.
مشاهده خبر در جماران