با ایلیا پونومارف، مخالف در تبعید ولادیمیر پوتین آشنا شوید/ آیا او به تهدیدی برای رئیس جمهور روسیه تبدیل می شود؟

به گزارش جماران، شبکه الجزیره در یکی از تازه ترین گزارش ها به سراغ  ایلیا پونومارف، چهره مخالف ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه رفته و درباره او نوشته است:

ایلیا پونومارف زمانی عضو پارلمان روسیه بود، لیبرالی سرکش که کرملین او را تحمل می کرد. این روزها او در ماموریت کشتن ولادیمیر پوتین و دستیارانش است. او در خاطرات خود با عنوان آیا پوتین باید بمیرد؟ داستان چگونه روسیه پس از شکست در اوکراین به دموکراسی تبدیل می‌شود، نوشت: باید به زندگی آنها با خنجری در قلبشان پایان داد.

پونومارف که از سال ۲۰۱۶ در اوکراین تبعید شده است، رئیس سیاسی واحد ( جبهه)  آزادی روسیه است، یک گروه از  شبه نظامیان داوطلب که تصور می شود حدود ۱۶۰۰ ناراضی و فراری روسی را شامل می شود .  از نظر برخی، او چهره‌ای وسوسه‌انگیز و قابل قبولی را نشان می‌دهد. این مرد ۴۸ ساله خود را با شارل دوگل، رهبر نظامی فرانسه مقایسه می‌کند که مقاومت کشورش را در برابر نازی‌ها از تبعید در طول جنگ جهانی دوم رهبری کرد و بعداً رئیس‌جمهور شد.

پونومارف که خود را کمونیست آزادیخواه  معرفی می کند، از یک خانواده نخبه سیاسی آمده است، مادرش زمانی در پارلمان حضور داشته و پدربزرگش سفیر سابق روسیه در لهستان بوده است.

این فارغ التحصیل فیزیک که در مسکو به دنیا آمد، کار خود را به عنوان یک کارآفرین فناوری آغاز کرد و مهارت های خود را به صنعت نفت و گاز منتقل کرد. همانطور که او در کتابش نقل می کند، بعداً با یک شرکت تلویزیونی کار کرد و تقریباً یک معامله تجاری با CNN انجام داد که توسط پوتین به هم خورد. ناامیدی او از این ماجرا به حدی بود که تصمیم گرفت وارد سیاست شود.

در سال ۲۰۰۷، در سن ۳۲ سالگی وارد دوما شد، با بلیط «روسیه عادل»، یک حزب سوسیال دموکرات در «اپوزیسیون سیستماتیک» مورد تایید کرملین،  انتخاب شد.

با این حال، پونومارف  گردنکشی کرد و از لقب  دزد  برای حزب حاکم استفاده کرد که قبلاً توسط الکسی ناوالنی، رهبر مخالفان که اکنون پشت میله‌های زندان است، رایج شده بود.

در سال ۲۰۱۲، او و دیمیتری گودکوف، یکی از اعضای حزب، نقش برجسته ای در تظاهرات خیابانی «روبان سفید» علیه پوتین ایفا کردند و تقلب  در انتخابات پارلمانی ۲۰۱۱ و ریاست جمهوری سال ۲۰۱۲ را محکوم کردند. سال بعد، او از حمایت از قانون منع "تبلیغات همجنسگرایان" خودداری کرد.

با این حال، پونومارف به طور قطعی زمانی از همه خطوط قرمز رد شد که در سال ۲۰۱۴ علیه الحاق کریمه رای داد. هنگامی که پوتین در یک سخنرانی از عبارت  خائنان ملی، اصطلاح مورد علاقه آدولف هیتلر استفاده کرد،  پونومارف از ایستادن و کف زدن خودداری کرد و دوربین ها این صحنه را ضبط کردند.  این  تصویر روی بنرهای خیابانی غول پیکر طرفدار دولت چاپ شده بود که ناوالنی را نیز نشان می داد و با حروف درشت زیر آن نوشته شده بود : بیگانگان در میان ما.

در سال ۲۰۱۶ او به اوکراین تبعید شد. از زمانی که تهاجم روسیه در اوایل سال ۲۰۲۲ آغاز شد، او خود را به عنوان چهره عمومی روس‌های طرفدار اوکراین معرفی کرد و نه تنها از طرف واحد آزادی روسیه (FRL) در اوکراین، بلکه همچنین از طرف ارتش جمهوری‌خواه ملی (NRA)، پارتیزانی هایی که گفته می شود در داخل روسیه فعالیت می کنند، صحبت می کرد.

پونومارف همچنین یک کانال تلویزیونی مخالف روسی زبان در زمان جنگ راه اندازی کرد و آن را صبح فوریه نامید و به زمان شروع جنگ اشاره کرد. او از آن به عنوان بستری برای پذیرش مسئولیت  قتل سال گذشته دریا دوگینا، دختر یکی از متحدان سیاسی نزدیک پوتین، در حومه مسکو استفاده کرد. سازمان اطلاعات ایالات متحده، نیروهای اوکراینی را عامل انفجار خودروی بمب گذاری شده دانسته بود.

با این حال، در داخل روسیه، او نسبتا ناشناخته باقی مانده است. ناتیا سسکوریا، یکی از همکاران موسسه Royal United Services در لندن، می‌گوید: «روس های متوسط چیز زیادی در مورد کاری که پونومارف در حال حاضر انجام می‌دهد نمی‌دانند، زیرا تبلیغات سنگینی وجود دارد و به نفع پوتین نیست که او را محبوب یا تبلیغ کند.

واحد آزادی روسیه چیست؟

این واحد یکی از دو گروه روسی است که در اوکراین برای سرنگونی دولت پوتین کار می کند. دیگری سپاه داوطلب روسیه (RVC) است. در حالی که هر دو هدف مشترکی دارند، اما از نظر ایدئولوژیکی متفاوت هستند. فرماندهی سپاه داوطلب روسیه توسط یک نازی شناخته شده نزدیک به هنگ محلی آزوف، یک واحد نظامی داوطلب فوق ملی‌گرا، اداره می‌شود.

در ماه مه گذشته، این دو واحد جهان را با حملات فرامرزی مشترک خود به منطقه بلگورود در غرب روسیه شوکه کردند. این اولین باری بود که پارتیزان ها در طول جنگ اوکراین وارد روسیه شدند. فیلم‌های این حملات یک افسر روسی را نشان می‌دهد که با صورت افتاده در برکه‌ای از خون در کنار پاسپورت‌های روسی در یک پاسگاه مرزی کشته شده بود.

پونومارف ادعا می کند که در حمله هواپیماهای بدون سرنشین به کرملین نقش داشته است و گفت که گروهش به قاچاق این دستگاه ها از مرز کمک کرده است. او همچنین گفته است که در ترور ولادلن تاتارسکی (اسم واقعی وی «ماکسیم فومین» است بلاگر نظامی است که بیش از ۵۶۰ هزار نفر صفحه وی در شبکه اجتماعی تلگرام را پیگیری می‌کردند) و زاخار پریلپین، رمان نویس طرفدار کرملین، دست داشته است. البته بسیاری به ادعاهای او با شک و تردید نگاه می کنند.  او هیچ گونه سابقه ای در عملیات نظامی یا مخفی ندارد و کاملاً به اوکراینی ها وابسته است.

واحد آزادی روسیه  توسط کنگره ای از  نمایندگان مردم اداره می شود، یک نوع پارلمان در سایه که پونومارف در راه اندازی آن نقش داشته است. آنها امیدوار هستند که دولت پوتین سقوط کند و روی یک طرح انتقال و قانون اساسی جدید کار می کنند.

آیا پوتین باید نگران باشد؟

پونومارف امیدوار است بتواند لشگری را برای راهپیمایی به سمت مسکو تدارک ببیند. آیا او می تواند در جایی که رئیس گروه واگنر، یوگنی پریگوژین شکست خورد، موفق شود؟ قدرت پریگوژین این بود که تمام  اعتبارات ملی‌گرایانه روسی را داشت. او نیرویی را علیه اوکراین رهبری می کرد و  آشکارا طرفدار جنگ بود. واضح است که او یک خائن ملی نبود و این نکته برای روس ها مهم است.  پونومارف که در قلمرو دشمن مستقر است، کمی مشکل روابط عمومی دارد و  فاقد حمایت نخبگان برای انجام کودتا، به ویژه در داخل سرویس های امنیتی است.

به گفته سسکوریا، کرملین به سرعت خاطرات کودتای پریگوژین را به خاک سپرده است. او گفت: «بسیاری چیزها تغییر کرده است و رژیم ظالم تر شده است. خطرات آنقدر زیاد است که من واقعاً فکر نمی‌کنم روس‌ها اکنون آماده صحبت کردن درباره اعتراض باشند یا به خیابان‌ها بروند و اعتراض کنند.

پونومارف اکنون در فهرست ترور روسیه قرار دارد. برخی می گویند که شاید او فکر می‌کند که با یک تانک آمریکایی یا اوکراینی به مسکو می‌رود و شاید هم این واقعا تنها راهی باشد که بتواند او را به مسکو برساند.

 

مشاهده خبر در جماران