بازیگر هستم اما نخواستم «چهره» باشم

جی پلاس، منظر لشگری بازیگر باسابقه تئاتر، سینما و تلویزیون، فارغ التحصیل رشته تئاتر در مقطع دکتری از دانشگاه سوربن پاریس است. لشگری برای اولین بار با بازی در فیلم سینمایی «بازجویی یک جنایت» به کارگردانی محمدعلی سجادی در سینما به ایفای نقش پرداخت. او سال‌ها در سریال‌های تلویزیونی و دیگر آثار سینمایی مقابل دوربین کارگردانان مختلف رفته است که از جمله آنها می توان به بازی در سریال‌ها و فیلم هایی چون «اولین شب آرامش»، «معصومیت از دست رفته»، «ضد نور»، «گمشده»، «نزدیکی های بهشت»، «مثل هیچکس»، «آکتور»، «پروانه ها فقط یک روز زندگی می‌ کنند»، «جن زیبا»، «دعوتنامه»، «وقتی برگشتم» و ... اشاره کرد.

مهر نوشت؛ این هنرمند درباره تازه‌ترین فعالیت‌های هنری خود گفت: در حال حاضر مشغول هیچ کاری نیستم. هم پیشنهاد قابل توجهی نداشته‌ام و کمی هم تصمیم به استراحت گرفته‌ام. من وقتی کارهای دوستانم را هم می‌بینم، احساس می‌کنم در این آثار حضور داشته‌ام و اینگونه نیست که اگر مدتی فعالیت نداشته باشم، احساس دوری از این فضا را داشته باشم.

وی ادامه داد: اوضاع سینما، تلویزیون و حتی تئاتر، در چند سال اخیر به‌گونه‌ای شده است که به‌نظر می‌رسد همه چیز به‌صورت مافیایی پیش می‌رود! از آنجایی که من هیچ‌وقت عضو هیچ گروه و دسته مافیایی نبوده‌ام، وقتی دیگر گزینه‌ای برای یک نقش نداشته باشند، سراغ من می‌آیند. همچنان هم همین گونه است و این اتفاق برایم خیلی واضح و مبرهن است. البته من از هیچ چیز ناراحت نیستم، چراکه اساساً این جهان را با تمام خوبی‌ها و بدی‌هایش پذیرفته‌ام.

باری به هر جهت وارد بازیگری نشدم

لشگری درباره تفاوت تجربه‌های سینمایی و تلویزیونی در کارنامه خود، توضیح داد: تجربه‌های تلویزیونی هم داشته‌ام. اما من جزو معدود بازیگرانی هستم که رشته‌ام را با مطالعه بسیار زیاد انتخاب کرده‌ام. برای رسیدن به این حرفه بسیار هزینه کرده‌ام و به معنای واقعی کلمه هم به این رشته علاقه‌مندم. به همین دلیل اینگونه نبوده است که باری به هر جهت وارد عرصه بازیگری شده باشم.

این بازیگر باسابقه درباره نقش‌های خود که بیشتر در حافظه مردم ماندگار شده است، گفت: این سوالی است که شاید مخاطبان بهتر بتوانند به آن پاسخ بدهند. خیلی از مردم بیشتر از صدای من، متوجه می‌شوند که بازیگرم و من را به یاد می‌آورند. ظاهرم با پوشش و گریمی که در فیلم‌ها و سریال‌ها داشته‌ام خیلی متفاوت از چهره واقعی‌ام می‌شود و به همین دلیل بیشتر صدایم برای مردم آشناست. از طرفی هم شخصاً خیلی اهل آمار گرفتن از مردم نیستم که بخواهم از آن‌ها پرس و جو کنم که کدامیک از نقش‌هایم را بیشتر به خاطر دارند.

معتقدم زشتی و زیبایی و یا پیری و جوانی یک بازیگر اصلاً مهم نیست، چرا که ما گریمورهای توانمندی در کشور خود داریم که به راحتی می‌توانند تغییرات اساسی در چهره بازیگر ایجاد کنند، هم می‌توانند از من یک دیو بسازند و هم می‌توانند یک ملکه زیبایی خلق کنند

وی ادامه داد: ترجیح می‌دهم به لطف و احترام مردم، پاسخ متقابل بدهم و به هوش آن‌ها که از روی صدا تشخیص می‌دهند که من یک بازیگر هستم، احترام می‌گذارم. همین که مردم در کوچه و خیابان وقتی من را به‌جا می‌آورند، ابراز لطف و محبت می‌کنند، برای من بسنده است. واقعیت هم این است که من یک بازیگر، چهره نیستم و به دلایلی هم نخواستم که چهره باشم.

لشگری که سابقه تحصیل در کشور فرانسه را دارد، در ادامه گفت: زمانی که در پاریس بودم، آقای حسن حبیبی، یک بار مرا با نام صدا کرد و گفت خانم لشگری به ایران بیایید و حیف است که جای شما را دیگران در بازیگری گرفته باشند. وقتی به ایران آمدم دیدم بدون هیچ قاعده‌ای بازیگر برای فیلم‌ها انتخاب می‌شود، من هم پذیرفتم. به همین دلیل هم از آن به بعد تصمیم گرفتم خیلی گزیده‌کار باشم. تجربه‌هایی هم که داشته‌ام غالباً متفاوت از کارهای مرسوم است.

این بازیگر که بیشتر در شمایل یک زن مقتدر در فیلم‌های و سریال‌ها حضور داشته است، درباره نسبت این شمایل با شخصیت واقعی‌اش هم گفت: این شمایل بیشتر برآمده از خواست کارگردانان بوده است. شخصاً معتقدم زشتی و زیبایی و یا پیری و جوانی یک بازیگر اصلاً مهم نیست، چرا که ما گریمورهای توانمندی در کشور خود داریم که به راحتی می‌توانند تغییرات اساسی در چهره بازیگر ایجاد کنند، هم می‌توانند از من یک دیو بسازند و هم می‌توانند یک ملکه زیبایی خلق کنند. آنچه در بازیگری مهم است، توانایی بازیگر در اجرای باورپذیر یک نقش است که متأسفانه زمانی کمتر کارگردان‌ها به این نکته توجه داشتند.

وی ادامه داد: در حال حاضر البته کارگردانان ما بسیار توانمندتر شده‌اند و بسیار دقیق‌تر در زمینه انتخاب و هدایت بازیگران عمل می‌کنند. به همین دلیل هم شاهد کارهای بسیار خوبی هستیم که همان‌طور که در ابتدا اشاره کردم، هرچند خودم در آن‌ها حضور ندارم اما از تماشای آن‌ها لذت می‌برم و به آن‌ها افتخار می‌کنم. مثل سریال «گاندو» که به‌نظرم یکی از بهترین آثار اخیر تلویزیون از هر نظر بوده است؛ هم از منظر کارگردانی و هم از منظر بازیگری و سایر موارد فنی. کاش از این دست سریال‌ها بیشتر ساخته شود تا ما با تماشای آن‌ها بیشتر احساس غرور ملی داشته باشیم.

مادر گفت بهتر که سراغ پزشکی نرفتی!

این بازیگر درباره اینکه آیا هیچ‌گاه از مسیری که انتخاب کرده پشیمان نشده است؟ گفت: من در کنار بازیگری رشته‌های دیگری را هم دنبال کرده‌ام، از جمله پزشکی. زمانی به مادرم می‌گفتم کاش به جای بازیگری سراغ پزشکی رفته بودم، اما می‌گفت همین بهتر که سراغ پزشکی نرفتی چون احتمال داشت فرش زیر پای ما را هم برای بیمارهایت بفروشی! (می‌خندد) من آدمی نیستم که بتوانم به‌ازای معالجه بیمارانم، از آن‌ها پول بگیرم و مادرم هم خیلی خوب این روحیه مرا می‌شناخت.

وی ادامه داد: من در حد فاصل فوق‌لیسانس و دکتری، برای دو سال پزشکی خواندم و بعد از آن بود که در تئاتر دکترا گرفتم. اصلاً هم پشیمان نیستم چرا که جزو معدود افرادی هستم که خیلی سنجیده این حرفه را انتخاب کرده‌ام. اگر سراغ پزشکی رفته بودم، احتمالاً به اندازه امروز برای خواندن رمان و تماشای فیلم و تئاتر، وقت نمی‌گذاشتم.

لشگری در پاسخ به این پرسش که آیا تا به امروز نقشی بوده که به آن علاقه‌مند باشد اما هنوز به او پیشنهاد نشده باشد؟ هم گفت: اجازه بدهید اعتراف کنم! گاهی با خودم می‌گویم ای کاش من یک مرد بودم، چرا که اکثر نقش‌های خوب برای آقایان است! خیلی متأسفم که بانوان ایران نقش‌های خوبی در فیلم‌ها و سریال‌های ما ندارند، در حالی که در زندگی واقعی‌، اکثراً این زنان هستند که نقش‌های اصلی و بسیار سخت را برعهده دارند.

 

مشاهده خبر در جماران