عبور سیارکی به اندازه یک هتل از کنار زمین!

سیارک «۲۰۲۳ NT۱» اولین بار در روز ۱۵ ژوئن و دو روز پس از قرار گرفتن در نزدیک‌ترین فاصله تا زمین مشاهده شد. به عبارت دیگر، زمانی که کاشفان آسمان و دانشمندان برای اولین بار از وجود این سنگ فضایی آگاه شدند، از کنار زمین عبور کرده بود.

این یک حفره شناخته‌شده در سیستم‌های حفاظت از سیاره بشریت است و ناسا سعی دارد در ماموریتی به نام «نئو سروایور»(NEO Surveyor)، این شکاف را تا پایان دهه پر کند. ماموریت «نئومیر»(NEOMIR) متعلق به «آژانس فضایی اروپا»(ESA) نیز به ارائه یک سیستم هشدار اولیه برای سیارک‌های نزدیک به زمین در دهه ۲۰۳۰ کمک خواهد کرد.

تخمین زده می‌شود که شهاب‌سنگ چلیابینسک هنگام برخورد با جو زمین، حدود ۲۰ متر عرض داشته است. این در حالی است که به نظر می‌رسد ۲۰۲۳ NT۱ سه برابر پهنای آن باشد. این تقریبا به اندازه هتلی مانند «هتل جرج واشنگتن» شهر نیویورک یا «ساختمان کاپیتول ایالت آیداهو» است.

برای درک اینکه برخورد مستقیم جرمی به این اندازه چه پیامدهایی دارد، باید به تاریخ بازگردیم. یک سیارک کمی کوچکتر ۵۰ هزار سال پیش در دوره «پلیستوسن»(Pleistocene)، دهانه موسوم به «دهانه شهاب‌سنگ»(Meteor Crater) را در آریزونا ایجاد کرد. هیچ راهی برای دانستن نوع آسیب ناشی از برخورد در آن زمان وجود ندارد اما اعتقاد بر این است که خود شهاب‌سنگ به سرعت از بین رفت و مواد معدنی کمیاب را به جا گذاشت.

آژانس فضایی اروپا تخمین می‌زند که ممکن است حدود یک میلیون سیارک نزدیک به زمین بین ۳۰ تا ۱۰۰ متر عرض وجود داشته باشد که ۹۸.۹ درصد از آنها ناشناخته هستند.

بیشتر این سیارک‌ها در بیشتر مواقع فاصله‌ای را در مدار خود به دور خورشید حفظ می‌کنند. نزدیک شدن NT۱ ۲۰۲۳، آن را به فاصله حدود ۶۰ هزار مایلی از زمین رساند که فاصله زیادی محسوب می‌شود اما در مقیاس فضا فقط یک مو فاصله دارد و به منطقه محل سکونت ما نیز نزدیک است.

هر هفته سیارک‌های جدیدی کشف می‌شوند که از نزدیکی زمین می‌گذرند اما ۲۰۲۳ NT۱ یکی از بزرگترین سیارک‌های مشاهده‌شده در یک سال گذشته است. نکته مثبت این است که ۲۰۲۳ NT۱ اکنون در فهرست ما قرار دارد. بنابراین دفعه بعد که به زمین نزدیک شود، شاید بتوانیم شاهد آمدن آن باشیم.