اینجا شهادت شغل همه کودکان است/ نگاهی به زندگی در اردوگاه جنین + تصاویر

وقتی از نوجوانان ساکن اردوگاه جنین  پرسیده شد که وقتی بزرگ شدند چه آرزویی دارند، در پاسخ تردید نکردند. آنها یکصدا گفتند: «شهید»

به گزارش الجزیره، اما وقتی از آنها پرسیده شد که اگر تحت اشغال اسرائیل زندگی نمی‌کردند، دوست داشتند چه کاره شوند، جوابی نداشتند و سکوت در اتاق نشیمن کوچک آپارتمانی در اردوگاه  پناهندگان جنین، جایی که هفت دوست ۱۴ تا ۱۸ ساله در آن جمع شده بودند، حاکم شد.

در عوض، آنها شروع به بازگویی این کردند که چگونه به مبارزان فلسطینی کمک کردند تا به حمله بزرگ اسرائیل در هفته گذشته - که در آن حدود ۱۰۰۰ سرباز با خودروهای زرهی و با پشتیبانی پهپادها و موشک ها به اردوگاه یورش بردند- پاسخ دهند.

برخی گفتند که از مواضع اسرائیل جاسوسی کرده اند و پیام هایی را منتقل کرده اند. دیگران کوکتل مولوتف درست کردند. همه آنها گفتند که در این مبارزه نقشی برعهده داشتند که آن را ایفا کردند.

 

 

اعراف 17 ساله می گوید: « ما نمی ترسیم. ما به این زندگی عادت کرده ایم.». نظرات او منعکس کننده این باور در میان بسیاری از جوانان در جنین است که مبارزه با اشغال هدف اصلی آنها در زندگی است.»

از نظر جوانان اینجا  در مواجهه با فقدان چشم‌اندازی برای آینده، مقاومت تنها راه مقابله با واقعیتی است که در آن سربازان اسرائیلی به خانه‌های آنها حمله می‌کنند، والدینشان را دستگیر می‌کنند و حتی دوستان یا بستگانشان را می‌کشند.

به گفته کارشناسان بهداشت روان، این بدان معناست که مرگ اغلب به یک سناریوی کاملا واقعی تبدیل می شود. . سماح جبر، رئیس بخش سلامت روان تشکیلات خودگردان فلسطین، می گوید :  جوانان به سرنوشت اطرافیان خود نگاه می کنند آنها می‌دانند که احتمال دارد در رویارویی با اشغالگران بمیرند. این بخشی از واقعیتی است که ما را احاطه کرده است. حتی یک روز هم نمی گذرد که خبری از یک قربانی جدید نباشد.

 اردوگاه پناهندگان جنین خانه 14000 نفر است که در کمتر از نیم کیلومتر مربع زندگی می کنند. ارقام سازمان ملل نشان می‌دهد که این اردوگاه یکی از بالاترین نرخ‌های بیکاری و فقر را در میان تمامی مکان‌های پناهجویان در کرانه باختری اشغالی دارد.

 

 

ابوالعز، مربی 32 ساله سابق بدنسازی که فقط نام مستعار خود را بر زبان آورد، می گوید که خاطرات دوران کودکی او مملو از برخورد او و دوستانش با سربازان اسرائیلی است که به کمپ حمله می کنند. او به یاد می‌آورد: «از کودکی ما وقتی یک تانک [نظامی] را می‌دیدیم، روی آن می‌پریدیم، سعی می‌کردیم به نحوی آن را خراب کنیم یا قوطی‌های رنگ یا روغن به سمت آن پرت کنیم.

کشته شدن(شهادت) یکی از دوستان نزدیکش توسط یک سرباز اسرائیلی در یک دهه پیش بود که باعث شد ابوالعز تصمیم بگیرد که علیه اسرائیل سلاح به دست بگیرد. ابوالعز که اکنون یکی از اعضای گردان های جنین است، گفت: «زندگی من ساده بود... [اما] مرگ او بر من بسیار تأثیر گذاشت. هیچ راهی وجود ندارد که اسراییل ما را با هیچ انتخابی به جز مقاومت مسلحانه رها کند.»

این روحیه در سراسر جنین، شهری که به نمادی از مقاومت فلسطینی ها تبدیل شده، مشهود است. اردوگاه پناهجویان این کشور، کوچه‌های تنگ و ساختمان‌های فرسوده‌ای است که با بنرهایی با عکس‌های «شهدا» مزین شده است. اسرائیل این منطقه را آنگونه که ابوالعز می بیند نمی بیند.

هفته گذشته، اسرائیل اعلام کرد که می‌خواهد «تروریست‌ها» را در حالی که بزرگترین حمله نظامی خود را در چند دهه اخیر به این اردوگاه انجام داده است، از بین ببرد.  12 فلسطینی از جمله سه کودک کشته شدند. بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر، عملیات زمینی و هوایی را موفقیت آمیز خواند و گفت که عملیات های  بیشتر در راه است.

برای ساکنان، حمله 48 ساعته اسرائیل یک تجربه هولناک دیگر بود. بسیاری از آنها برای الجزیره توضیح دادند که چگونه سربازان اسرائیلی اسلحه ها را به سمت آنها نشانه رفتند در حالی که دیوارهای خانه هایشان را خراب کردند تا از میان آپارتمان ها تونل بزنند و حرکات خود را از دید مبارزان مقاومت پنهان کنند. برخی از آنها ساعت ها دستبند زده شدند زیرا نیروهای اسرائیلی از خانه هایشان به عنوان پایگاهی برای حملات استفاده می کردند.

مناسا الخبیر گفت که دختر هفت ساله اش، میلا، «از آن زمان می لرزد. او اصلاً غذا نمی خورد و به پنجره نگاه می کند تا ببیند آیا تک تیرانداز وجود دارد یا خیر. »

 بر اساس گزارشی که در هفته جاری توسط Save the Children منتشر شد، سالانه بیش از 1000 کودک فلسطینی توسط نیروهای اسرائیلی دستگیر می شوند. بسیاری از دستگیری ها به خاطر پرتاب سنگ است که به خاطر آن می توانند تا 20 سال زندانی شوند. براساس این گزارش 86 درصد از کودکان فلسطینی مورد مورد ضرب و شتم قرار می گیرند و 69 درصد مورد بازرسی بدنی.

جیسون لی، مدیر سازمان نجات کودکان در اراضی اشغالی فلسطین گفت: «آنها تنها کودکانی در جهان هستند که پیگرد قانونی سیستماتیک را در دادگاه‌های نظامی تجربه می‌کنند. هیچ توجیهی برای کتک زدن و برهنه کردن کودکان، رفتار با آنها مانند حیوانات یا غارت آینده آنها وجود ندارد.»

کارشناسان و مربیان بهداشت روان می گویند مهم است که به جوانان ناامید این احساس را بدهیم که چه کسی هستند تا امید را القا کرده و به تدریج آنها را از ناامیدی دور کنیم. مصطفی شتا مدیر تئاتر آزادی است که از هنر برای توانمندسازی جوانان فلسطینی در اردوگاه پناهندگان جنین و تشویق بیان خلاق به عنوان روشی برای مقابله با سختی های زندگی روزمره تحت اشغال استفاده می کند.او می گوید: « ما تمرکز خود را بر کمک به آنها برای یافتن پاسخ به این سوال ها قرار دادیم:  «من کیستم؟ و چه سودی می‌توانم به ارمغان بیاورم؟»

احمد احمد، معلم مدرسه ای که توسط آژانس پناهندگان فلسطینی سازمان ملل اداره می شود، گفت: « ما سعی می کنیم در مورد آینده، مادر، پزشک، مهندس بودن به آنها بگوییم - تا بفهمند می توانند نقشی [در جامعه] داشته باشند. »

 اما واقعیت اغلب آنها را به عقب بازمی گرداند.  در یک کلاس درس در طبقه اول یکی از مدارس سازمان ملل متحد، گروهی از دختران دور یک میز خالی با یک گل رز قرمز روی آن جمع می شوند. در کنار گل رز، تصویری از سعدیل، یکی از همکلاسی هایشان است که دو هفته قبل از حمله اخیر توسط یک تک تیرانداز اسرائیلی کشته شد. "

 

 

سلما فیرز، 15 ساله به الجزیره می گوید: «چطور می توانم تصور کنم که 10 سال دیگر چه خواهم بود، در حالی که مطمئن نیستم فردا از خواب بیدار خواهم شد؟»

مشاهده خبر در جماران