نشریه اکونومیست: دنیای آینده «پیرتر و کم‌فرزندتر» خواهد بود/ این باعث ایجاد یک چالش بزرگ اقتصادی می شود
در سال ۲۰۱۰، بر اساس آمارهای جمعیتی سازمان ملل، بیش از ۹۸ کشور و منطقه در دنیا نرخ باروری‌شان به کمتر از ۲.۱ نزول کرده بود- که این نرخ در جمعیت‌شناسی به عنوان نرخ جایگزینی شناخته می‌شود و به این معناست که اگر متوسط نرخ زاد و ولد در یک کشور برابر با این رقم باشد، جمعیت آن کشور ثابت خواهد ماند و البته نرخ کمتر از این رقم هم باعث کاهش و بیشتر از آن هم موجب افزایش جمعیت خواهد شد.
به گزارش جماران؛ به نقل از شفقنا، نشریه اکونومیست نوشت: در آینده نه چندان دور شاهد دنیایی خواهیم بود که شمار زیادی از خانواده‌ها فرزندی نخواهند داشت. در واقع به گفته این نشریه کاهش تولد- و باروری- در آینده نزدیک قطعی است و نرخ باروری بسیار بسیار زودتر از حد انتظار کاهش خواهد یافت.
چارلز داروین در سال ۱۸۵۲ با تأمل در حال و هوای خودش به عنوان یک پدر و یک والد نوشت: «پدر یا مادری که با فرزندانی قد و نیم‌قد احاطه شده است، چقدر و چگونه می‌تواند به آینده فکر کند- و برای آینده اهمیت قائل شود؟»! با این حال او اگر نرخ زاد و ولد حال حاضر دنیا را می‌دید، شاید در طرز تلقی‌اش درباره این موضوع تجدیدنظر می‌کرد. در واقع در آن صورت او شاید به این نتیجه می‌رسید که این ازدحام بچه‌ها نیست که می‌تواند آینده را با دشواری مواجه کرده و والدین را به فکر کردن در مورد آینده وادار کند، بلکه کمبود آن‌هاست که می‌تواند چنین افکاری را به وجود آورد. در سرتاسر جهان نرخ زاد و ولد با سرعتی بیش از حد انتظار در حال کاهش است که این موضوع به شدت باعث نگرانی کارشناسان جمعیت‌شناس و سیاست‌گذاران این عرصه شده است.
در سال ۲۰۱۰، بر اساس آمارهای جمعیتی سازمان ملل، بیش از ۹۸ کشور و منطقه در دنیا نرخ باروری‌شان به کمتر از ۲.۱ نزول کرده بود- که این نرخ در جمعیت‌شناسی به عنوان نرخ جایگزینی شناخته می‌شود و به این معناست که اگر متوسط نرخ زاد و ولد در یک کشور برابر با این رقم باشد، جمعیت آن کشور ثابت خواهد ماند و البته نرخ کمتر از این رقم هم باعث کاهش و بیشتر از آن هم موجب افزایش جمعیت خواهد شد.
همان آمارها حالا در سال ۲۰۲۱ حکایت از این می‌کنند که تعداد مناطقی که نرخ باروری در آن‌ها کمتر از ۲.۱ است، به بیش از ۱۲۴ کشور افزایش یافته است که به این معناست که بیش از نیمی از کشورهایی که داده‌های مربوط به آن‌ها در سازمان ملل در دسترس است، با بحران زاد و ولد مواجه هستند. از این هم مهم‌تر این‌که پانزده اقتصاد بزرگ جهان همگی نرخ باروری کمتر از نرخ جایگزینی دارند. این‌ها تاثیر خود را در آینده در قالب کاهش جمعیت بیش از نیمی از کشورهای جهان به نمایش خواهند گذاشت.
با کاهش نرخ زاد و ولد و به تبع آن کاهش نسبت کودکان و سهم این رده سنی در کلیت جمعیت یک کشور، میانگین سنی آن جامعه افزایش خواهد یافت و به خصوص شاهد بالاتر رفتن سن افراد آن جامعه خواهیم بود- با این که روند افزایش طول عمر در سال‌های اخیر کندتر از سابق شده است: در واقع در بریتانیا طول عمر ثابت مانده و در آمریکا کاهش یافته است. در چنین شرایطی برخی از روندهای جمعیتی بلندمدت نیز تغییر خواهند کرد- که چند وقتی است که شاهد این اتفاق نیز هستیم. زنان تحصیل‌کرده چندین و چند دهه می‌شود که تمایل زیادی به داشتن فرزندان زیاد نداشته‌اند. اما نکته مهم این که در حال حاضر باروری در میان افراد کم‌سواد نیز در حال کاهش است. در سطح جهانی پیوند بین درآمد ملی و نرخ باروری نیز از حالت رابطه مستقیم خارج شده و تضعیف شده است. به عنوان مثال، تا یک زمانی کشورهای کم‌درآمد نرخ باروری بالایی داشتند؛ با این حال نرخ باروری هند در سال ۲۰۲۰ به کمتر از ۲.۱ رسید- که با توجه به این که تولید ناخالص داخلی این کشور کمتر از ۳۰۰۰ دلار برای هر نفر است و جزو کشورهای پردرآمد قلمداد نمی‌شود، نشان‌دهنده تغییر آشکاری است که در این زمینه مشاهده می‌شود.
همه این‌ها باعث ایجاد یک چالش بزرگ اقتصادی شده است. در بخش‌هایی از جهان که مدت‌های مدیدی دارای نرخ زاد و ولد پایینی بود، کمبود کارمندان جوان- که باید مسایل مربوط به کهنسالان و بازنشستگان را حل کنند- به شدت احساس خواهد شد. در چین تعداد کارگران ۲۱ تا ۳۰ ساله که ده سال پیش بالغ بر ۲۳۲ میلیون نفر بود، در سال ۲۰۲۱ به ۱۸۱ میلیون کاهش یافته است. سیاست تک‌فرزندی– و بعد هم دو فرزندی– در چین باعث کاهش تعداد کارگران جوان در این کشور شده است. نکته مهم و نگران‌کننده این که تاریخ نشان می‌دهد که بالا بردن سطح باروری بسیار بسیار دشوارتر از پایین آوردن آن در وهله اول است.
مشاهده خبر در جماران