قدبلندترین دختر ورزشکار ایران: جامعه بسکتبال به جوانان اهمیت بدهد

جِی پلاس: جوان است و پرآتیه؛ هانیه یاری بسکتبالیست ۱۹ ساله شیرازی و بلند قامت ترین دختر ورزشکار ایران که بی شک در آینده‌ای نه چندان دور شاهد درخشش او در ورزش خواهیم بود. هانیه در گفت و گو با خبرنگار ورزشی جِی پلاس از نحوه ورودش به دنیای بسکتبال تا بهترین و بدترین خاطراتش از این رشته صحبت کرد که در ادامه مشاهده خواهید کرد.

 

جِی پلاس: بیوگرافی از خودتان برای مخاطبان  بگویید:

یاری: 19 سال سن دارم. شش سال است که بسکتبال بازی می‌کنم و با 197 سانت بلند قد ترین دختر ورزشکار ایران هستم. سه سال است که به اردوی تیم ملی دعوت شدم. سال اول به صورت افتخاری اردوی بزرگسالان، سال دوم اردوی تیم ملی زیر 18 سال و امسال هم اردوی بزرگسالان حضور داشتم.

 

جِی پلاس: قدبلندترین ورزشکار بودن چه حسی دارد؟

یاری: حس خوبی دارم؛ هر کجا می‌روم نگاهم می‌کنند و به خاطر آن بخش ورزشکار بودن اعتماد به نفسم خیلی بالا رفته است. زمانی که سنم کمتر بود به خاطر رفتار مردم اذیت می‌شدم اما در حال حاضر برایم عادی شده و به نظرم خدا بزرگ ترین نعمت را به من داده است.

 

جِی پلاس: یکی از اتفاقات جالب زندگی‌ات این است که قرار بود والیبالیست شوی اما به بسکتبال آمدی؛ چطور این اتفاق رخ داد؟

یاری: اولین باری که آمدم ورزش را شروع کنم سراغ بسکتبال رفتم و فقط بالای تخته را زمانی که می‌پریدم لمس می‌کردم بعد مادرم گفت قدش بلند می‌شود و به والیبال رفتم اما مداوم نبود و مربی هم اصلا به من توجهی نداشت. به دلیل اینکه مربی ورزش مدرسه‌ام ارتباطش با من خوب نبود در مسابقات والیبال بین مدارس جزو بازیکنان قرارم نداد که خیلی هم گریه کردم اما به خاطر اینکه برای مسابقات بسکتبال بازیکن کم داشت مجبور شد من را هم همراه تیم ببرد. همان روز قبل از این که بازی کنم مربی بین استانی که اولین مربی‌ام هم می‌شود با من صحبت کرد و مدرسه‌ام را عوض کردم که این شروع فعالیت بسکتبالم بود و بعد از دو ماه در مسابقات استانی بازی کردم. 

 

جِی پلاس: در نقل و انتقالات پیش فصل لیگ برتر نگاه‌های زیادی به سمتت است؛ علاقه‌مند به حضور در لیگ و تجربه جدید هستید؟

یاری: صددرصد دوست دارم که سوپر لیگ را هم تجربه کنم اما هنوز هیچ تصمیمی نگرفته‌ام. باید با مربی‌ام مشورت کنم و بستگی به شرایط دارد؛ البته نظر خودم هم مهم است اما باید مشورت کنم.

 

جِی پلاس: اردوی تیم ملی حضور داشتید؛ چه نظری در مورد النی کاپوچیانی سرمربی تیم ملی دارید؟

یاری: این اردو فوق‌العاده بود و از عملکرد خودم هم واقعا راضی بودم چون هر تمرین بهتر از قبل می‌شدم. هم خوم و هم سرمربی شاهد پیشرفتم بودیم. زمانی که گفتند خط خوردیم یکی از بچه‌ها رفت و یکی هم تهران نبود که کلا برنگشت اما من تا روز آخر در اردو ماندم تا دیدگاه سرمربی نسبت به من حفظ شود و از طرفی بتوانم بیشتر از تمرین استفاده کنم که دقیقا همین اتفاق هم افتاد و سرمربی به خاطر این کار علاقه‌اش نسبت به من بیشتر شد.

 

جِی پلاس: مسابقات دیویژن یک ماه دیگر آغاز می‌شود، چه نتیجه‌ای را برای تیم پیش بینی می‌کنید؟

یاری: به نظرم بچه‌ها واقعا می‌توانند به جایگاه جدیدی برسند و مطئنم با نتیجه‌ای که به دست می‌آورند همه ما را خوشحال می‌کنند.

 

جِی پلاس: هندی‌ها هم یک بازیکن بسیار قدبلند( پونام چاتورودی) دارند. اگر روزی مقابل این بازیکن قرار بگیرید فکر می‌کنید توانایی دفاع کردن او را دارید؟

یاری: بله می‌توان پونام را دفاع کرد چون فقط دست‌های بلندی دارد و زمانی که بازیکن برای دفاع مقابلش قرار بگیرد نمی‌تواند کاری کند؛ 10-15 سانت اختلاف قد را هم  در زمانِ دفاع با پرش و بدن آماده می‌توان جبران کرد.

 

جِی پلاس: بازیکن مورد علاقه شما چه کسی است؟

یاری: گلشید امیدیان و دلارام وکیلی را خیلی دوست دارم از آقایان هم بهنام یخچالی و آرمان زنگنه مورد علاقه‌ام هستند.

 

جِی پلاس: در بسکتبال سه نفره قهار و مستعد هستید به همین خاطر به نظر می‌آمد در مسابقات انتخابی پنبه ریز حضور داشته باشید چه اتفاقی افتاد که شرکت نکردید؟

یاری: متاسفانه جریاناتی پیش آمد؛ قرار بود به تهران بیایم اما نشد به همین خاطر در بسکتبال سه نفره بوشهر بازی می‌کنم که البته در مرحله بعد به تهران می‌آییم.   من واقعا عاشق بازی‌های 3به3 هستم.

 

جِی پلاس: درس و ورزش کنار هم مشکلی ایجاد نمی‌کند؟

یاری: قطعا با توجه به اینکه رشته درسی من ارتباطی با ورزش ندارد سخت است اما به خودآموز شدن عادت کردم یعنی مطالبی که در کلاس یاد می‌گیرم امتحان می‌دهم. خانواده هم طرفدار سرسخت ورزش هستند و حتی می‌گویند رشته‌ام را عوض کنم.

 

جِی پلاس: بسکتبال زنان ایران به آن معنی لژیونر ندارد؛ فکر می‌کنید نسل شما بتوانند اولین لژیونر بسکتبال ایران شوند؟

یاری: قطعا نسل ما می‌توانیم اولین لژونر باشیم چون هم دانش مربیان بالا رفته و هم زمینه دیده شدن با توجه به مسابقات مختلف بیشتر شده است.

 

جِی پلاس: بهترین و بدترین خاطرات دوران ورزشی؟

یاری: بهترین خاطره کار کردن با النی و همچنین سه سال پیش دعوت افتخاری به اردوی بزرگسالان بود که باعث شد پا به مرحله حرفه‌ای شدن بگذارم. بدترین آن هم اعزام نشدن ما به مسابقات جوانان به میزبانی هند  در سال گذشته بعد از چهار ماه تمرین بود همچنین سال 98 هم به اردوی بلند قامتان دعوت نشدم یعنی مسئولین استان افراد دیگری را به اردو فرستادند.

 

جِی پلاس: حرف آخر

یاری: دوست دارم جامعه بسکتبال  بیشتر اهمیت بدهند تا ما جوانان بتوانیم خودمان را ثابت کنیم و موجب پیشرفت و افتخار این رشته شویم.

 

مشاهده خبر در جماران