ماجرای بی حجابی در یک نگاه

چند روز پیش سفری به شهرستان داشتم ، طی این سفر چند روزه ، چه در مسیر و چه در مقصد  برخلاف مسافرت های پیشین ، آنچه  بیش از همه  جلب توجه می کرد ،  پدیده ی  « بی حجابی و بد حجابی » در میان دختران جوان بود. در مسیر تهران –  قزوین و زنجان که در بعضی مجتمع های رفاهیِ بین راهی  جهت نماز و استراحت توقف داشتیم ، بعضی دختران اصلا حجاب نداشتند ، بعضی  دیگر هم روسری هاشون فقط بخش اندکی از موهاشون را پوشانده بود.

پدیده ی جدیدی که  بارها برایم تکرار شد این بود وقتی دختر خانم ها می دیدند یک روحانی  از دور می آید ، فوری و عمداً  تغییر وضعیت می دادند و آنهایی که روسری داشتند ، روسری هایشان را بر می داشتند و کشف حجاب می کردند. به خصوص چند روزی که در شهرستان ( زادگاهم ) بودم  و تنهایی  و پیاده   سری به خیابان های شلوغ ، مرکز شهر و بعضی محلات زدم ، شبیه این عکس العمل ها از سوی دختران  ۱۵ – ۱۶ ساله  برایم تکرار شد.

نکته ی  دیگر و قابل تأمل  این که  در بعضی موارد ،  دختران به همراه مادرانشان بودند و مادرانشان  حجاب کامل و چادر مشکی  داشتند و با هم  در حال خرید و رفت و آمد بودند.

برداشت هایی از این صحنه ها :

۱.    هیچگونه زمینه ای برای امر به معروف و نهی از منکر ندیدم ، سکوت ، تواضع یا عکس العمل های مثبت  و بزرگوارانه  و شنیدن حرف های حتی تلخ ، گزنده  و تمسخر گونه آنها ( اُذُن خیر بودن ) را بهترین راهکار یافتم .

۲.   زبانحال دختران به روشنی نشان می داد ، هیچ خصومت شخصی با منِ روحانی نداشتند ، از خنده های جمعی شان معلوم بود فقط می خواهند  لجبازی و به اصطلاح شیطنت کنند  و نشان دهند  از عملکردهای مسئولان  گله مند هستند ، زیرا به تصور آنها  ما روحانیون که  نماد حاکمیت در نظام جمهوری اسلامی بودیم و هستیم ، اما نتوانستیم به هر دلیلی به وعده هایمان درست عمل کنیم و نیازهای دنیوی و حتی معنوی آنان را سامان دهیم.

۳.    توجه داشته باشیم این نابهنجاری به خانواده های غیرمذهبی و یا مثلا بی تفاوت اختصاصی ندارد ، شامل خانواده های  ارزشی  و حتی انقلابی هم می شود. کافیست اندکی به دور و بر  ، وابستگان ، فامیل های دور و نزدیک خود بنگریم ، کم و بیش نمونه های آن را مشاهده خواهیم کرد. به عبارت روشن تر اینها دختران کشور خودمان هستند و در دامن من و شما  و تحت برنامه های همین نظام جمهوری اسلامی پرورش یافتند و از صدا و سیما ، دبستان ،  دبیرستان و دانشگاه های خودمان سر بیرون آوردند.

۴.   این نسل  با هیچ کسی سر شوخی ندارد و بسیار هم مصمم است . باید آنها را جدی و تحویل گرفت ؛ بنابر این در مواجه با آنان  به دور از هرگونه رفتارهای منفی ، ادبیات افراطی ، احساسی  و ساده انگارانه ، لازم است عاقلانه و واقعیت گرایانه عمل شده و موضع گرفته شود. این که گفته شود: اینها از دشمن فریب خورده یا پول گرفتند تا سر چهار راه ها کشف حجاب کنند ، شاید مصداق اندکی داشته باشد ، اما سرایت آن به همه  نشان از ساده لوحی و ظاهر نگری دارد.

۵.   با همه اطلاعی که از دسیسه های دشمنان داریم و معتقدیم دشمنان شبانه و روز در صدد انحراف جوانان و دختران این مرز و بوم دست و پا می زنند ، اما نباید از تقصیرات و قصورات خویش نسبت به این پدیده غافل باشیم  یا خدای ناکرده عمداً سرمان را زیر برف بگیریم و خیال کنیم کسی ما را نمی بیند و از مسئولیت خویش در این وادی شانه خالی نماییم .

۶.   قانونگزاران  ، مسئولان دینی و فرهنگی حتما توجه دارند  در این وادی تنها وضع قوانین خشک ، بگیر ، ببند ، شکستن گردن و تعیین جریمه  و در واقع با پاک کردن صورت مسأله ، جواب نخواهد داد ، کار فرهنگیِ عمیق ، دقیق ، ارتباط با دلها و اقناع می طلبد ، چقدر بجاست در این معضل از تجربیات دیگران هم  بهره گرفته شود.

وقتی امام موسی صدر در اواخر دهه سی وارد لبنان شد ، دختران شیعه لبنانی به « خلاعت » یعنی لختی و عریانی و به مراتب بالاتر از بی حجابی گرفتار بودند ، او برای آنها هرگز توصیه های دینی و اخلاقی نکرد ، در مرحله نخست آنها را تحویل گرفت و به آنها شخصیت و هویت بخشید و برای آنها « اُذُن خیر» شد در جمعشان نشست  و حرف هایشان را شنید ، بعد با تأسیس کارگاه های حرفه ای و آموزشی  زمینه های رشد اقتصادی و معیشتی آنها را فراهم آورد و در دو دهه تلاش های مستمر از همان دختران عریان و هویت گم کرده ، شخصیت هایی مانند: « غاده جابر » همسر شهید مصطفی چمران تربیت کرد و امروز دختران حزب الله لبنان تربیت یافته همین مکتب هستند و ضمن حضور در عرصه های مختلف اجتماعی و سیاسی  به حجاب خویش افتخار می کنند.

ما  در تعلیم و تربیت جوانانمان ، اعم از دختر و پسر ، به همین سبک ها و سلوک های امام صدری ، افکار و اندیشه های  مطهری گونه  و  بهشتی سرشت نیاز مبرم  داریم.

۳۰ خرداد ۱۴۰۲

مشاهده خبر در جماران