اکران فیلمی با بازی مرحوم حسام محمودی پس از چهار سال

جی پلاس، مهران مهدویان نویسنده و کارگردان فیلم سینمایی «پروا» از آثار در حال اکران در گروه سینمایی «هنروتجربه» درباره شرایط اکران این فیلم توضیح داد: فیلم سینمایی «پروا» محصول سال ۱۳۹۸ است و بعد از فیلم «اگزما» که آن هم در گروه هنروتجربه اکران شده بود، دومین فیلم بلند من محسوب می‌شود. «پروا» به تازگی در گروه هنروتجربه اکران شده و نمی‌توان نظر قطعی درباره میزان استقبال از آن داد اما خودمان بازخوردهای خوبی از آن گرفته‌ایم.

مهر نوشت؛ وی درباره دلیل اکران فیلم‌های خود در گروه هنروتجربه هم گفت: به نظرم گروه «هنروتجربه» به دلیل ماهیتی که دارد برای اکران فیلم‌های مستقلی از جنس «پروا» بستر مناسب‌تری محسوب می‌شود. از ابتدای تصمیم ما برای اکران فیلم در هنروتجربه بود. فیلم در عین اینکه قصه‌گوست اما به نوعی فیلم تجربی هم محسوب می‌شود و به همین دلیل فکر می‌کنم این گروه سینمایی فضای بهتری برای اکران آن است.

مهدویان افزود: اولین فیلمم «اگزما» هم همین شرایط را داشت و از ابتدا به‌دنبال اکران آن در گروه هنروتجربه بودیم. برای «پروا» شاید از ابتدا تصمیم دیگری داشتیم اما هر چه کار تولید پیش‌تر رفت و با توجه به بازخوردهایی که پیش‌تر از مخاطبان فیلم قبلی‌ام گرفته بودم، بازهم به این جمع‌بندی رسیدم که هنروتجربه می‌تواند جایگاه مناسب‌تری برای ارتباط فیلمم با مخاطبان خاص خود باشد.

در هنروتجربه راحت‌تر مخاطب فیلم‌هایم را پیدا می‌کنم

این کارگردان ادامه داد: مخاطبان گروه هنروتجربه غالباً از نظر سواد سینمایی متفاوت از مخاطبان سینمای بدنه هستند و از این منظر احساس می‌کنم فیلم‌های من در قالب این گروه سینمایی راحت‌تر می‌تواند مخاطبان خودش را پیدا کند. گروه هنروتجربه به ویژه در دوره جدید مدیریتی خود بار دیگر دارد مسیر درست خودش را پیدا می‌کند. شاید پیش از این در مقاطعی لغزش‌هایی در فعالیت این گروه رخ داده باشد اما فکر می‌کنم سیاست‌گذاران این گروه هم مانند ما فیلمسازان در حال آزمون و خطا هستند و می‌خواهند به جایگاه واقعی خود برسند. منکر این نیستم که هنوز به نقطه ایده‌آل نرسیده است و هنوز جا دارد که برای رسیدن به این هدف تلاش شود.

وی افزود: گله‌ای که می‌توان مطرح کرد، مربوط به خود گروه هنروتجربه نیست بلکه مربوط به سازمان سینمایی و یا هر ارگان دیگری می‌شود که می‌توانند سالن‌های سینمایی بیشتری را در اختیار این گروه قرار دهند. تعداد سالن‌های سینمایی این گروه، به‌شدت کم است و به‌تبع سانس‌های کمی هم به اکران فیلم‌ها اختصاص پیدا می‌کند. فیلم خود ما در هر روز در چهار سینما تنها یک سانس دارد! ادامه این شرایط باعث می‌شود که هنروتجربه همواره در همین سطح باقی بماند و عموم مردم خیلی با چنین گروهی و فیلم‌هایی که در این گروه اکران می‌شوند، آشنایی پیدا نکنند.

کارگردان فیلم سینمایی «پروا» درباره نقش‌آفرینی زنده‌یاد حسام محمودی در این فیلم و ضعف اطلاع‌رسانی درباره این حضور تا پیش از درگذشت این بازیگر هم گفت: ما اتفاقاً تا پیش از اکران فیلم در چند جشنواره بین‌المللی حضور داشتیم و برای همه آن‌ها هم اطلاع‌رسانی صورت گرفته است اما در عین حال از آنجایی که یک پروژه مستقل هستیم، به اندازه وسع‌مان توان اطلاع‌رسانی هم داشتیم. درخواست اکران این فیلم را هم بهمن‌ماه سال گذشته به گروه هنروتجربه ارائه کردیم و اکران آن در این مقطع ارتباطی با خبر درگذشت این هنرمند نداشت.

هنوز هم در شوک درگذشت حسام محمودی هستیم

مهدویان ادامه داد: متأسفم که نشد حسام محمودی نقش‌آفرینی خودش در این فیلم را روی پرده ببیند. امیدوارم حسام محمودی ما را حلال کند که اینقدر دیر و بعد از ۴ سال داریم فیلمش را اکران می‌کنیم! حیف که فرصت نشد این فیلم را روی پرده ببیند. تجربه همکاری در این فیلم با حسام برایم بسیار ارزشمند بود و این دومین همکاری ما هم بود. او در فیلم «اگزما» هم حضور داشت و در آن فیلم هم واقعاً در حق من رفاقت کرد و توانستیم فیلم را جلو ببریم. همه آن‌ها که رفاقتی با حسام محمودی داشتند می‌دانند که چقدر بازیگر خوش انرژی‌ای بود و هیچ‌گاه تجربه تلخی از هم‌نشینی و هم‌صحبتی با او نداشتیم. همین شرایط هم باعث شد که ما همچنان در شوک در گذشت او هستیم.

وی افزود: با درگذشت حسام واقعاً شیرینی اکران «پروا» از ما گرفته شد و تنها به این دلیل که پیش‌تر فرم درخواست را پر کرده بودیم و برنامه‌ریزی آن از سوی گروه هنروتجربه صورت گرفته بود، مجبور به اکران فیلم شدیم. وگرنه می‌دانم که بعد از درگذشت حسام، این مقطع زمان مناسبی برای اکران فیلم نبود.

کارگردان «پروا» درباره موضوع این فیلم هم توضیح داد: فیلم یک قصه اجتماعی دارد و به آدم‌هایی می‌پردازد که مجبور می‌شوند سراغ شغل‌های کاذب بروند. این آدم‌ها مجبورند از هر طریقی برای کسب درآمد اقدام کنند و همین شرایط موجب بروز بحران‌هایی در زندگی این آدم‌ها می‌شود. سوال فیلم هم این است که اساساً چرا باید شغل کاذب وجود داشته باشد و چرا آدم‌ها نمی‌توانند براساس تحصیل و تخصصی که دارند شغل آبرومندی داشته باشند؟ در قصه فیلم و در دل تمام سختی‌ها و تلخی‌ها، سراغ نقاط روشن هم رفته‌ایم و مثلاً درباره عشق هم صحبت کرده‌ایم. این جنبه مثبتی است که معتقدم باعث شده فیلم زنده‌تر باشد.