کدام تیم ناامیدکننده ترین عملکرد را در جام جهانی ۲۰۲۲ داشت؟

جی پلاس، فرشته مقدم: جام جهانی ۲۰۲۲ قطر ۱۰ روز دیگر به پایان می رسد. یکی از نکات قابل توجه این رقابت ها حذف تیم های بزرگ در مرحله گروهی و عملکرد ناامید کننده شان بود. آلمان، بلژیک، دانمارک و اروگوئه نتوانستند به مرحله حذفی صعود کنند و اسپانیا در یک هشتم نهایی با یک نمایش ضعیف مغلوب مراکش شد. عوامل مختلفی موجب شد این تیم ها نتوانند مورد انتظار عمل کنند و خداحافظی زودهنگامی با جام داشته باشند که در ادامه به آن ها اشاره می شود. 

دانمارک 

تیم کسپر هیولمند در حالی پا به این رقابت ها گذاشت که حداقل انتظار از آن ها صعود به یک هشتم نهایی بود. آن ها دومین تیم اروپایی بودند که حضورشان را در مرحله نهایی جام جهانی قطعی کردند. دانمارک گروه سختی نداشت و می توانست پس از فرانسه به عنوان تیم دوم راهی مرحله حذفی شود اما در همان گام نخست از پس تونس بر نیامد و برابر این تیم بدون گل متوقف شد. شاید اگر حریف آفریقایی اش یک گلزن خوب داشت حتی دانمارک آن یک امتیاز را هم کسب نمی کرد. 

در بازی بعد این تیم برابر فرانسه، مدافع عنوان قهرمانی قرار گرفت. باوجود اینکه چند ماه پیش در لیگ ملت ها توانسته بود با یک نمایش خوب آبی ها را شکست دهد اما در جام جهانی مقابل فرانسوی ها حرفی برای گفتن نداشت و ۲ بر یک مغلوب شد. دانمارک با یک بازی مایوس کننده مقابل استرالیا هم شکست خورد تا با یک امتیاز در قعر جدول قرار بگیرد. این تیم در سه بازی تنها یک گل به ثمر رساند. درست است که دانمارک ستاره نداشت اما تیم یکدستی بود و می توانست نتیجه بهتری کسب کند. 

بلژیک 

تیم اروپایی در چند سال اخیر در رنکینگ یک فیفا قرار داشت اما در جام جهانی ۲۰۲۲ نشان داد در دوران نزول خود قرار دارد. شاگردان روبرتو مارتینس در بازی نخست کانادا را شکست دادند اما به لطف درخشش تیبوا کورتوا که ضربه پنالتی آلفونسو دیویس را مهار کرد توانستند سه امتیاز را کسب کنند. کانادا یکی از ضعیف ترین تیم های جام موقعیت هایی بیشتری نسبت به بلژیک خلق کرد اما در گلزنی ناکام بود. بلژیک در بازی بعدی نه تنها بهتر نشد بلکه با دو گل مغلوب مراکش شد. این تیم در آخرین دیدار خود برای صعود به برد مقابل کرواسی نیازی داشت اما روملو لوکاکو در نیمه دوم با از دست دادن موقعیت های فراوان حذف تیمش را رقم زد.

شاید لوکاکو یکی از مقصرهای آشکار ناکامی بلژیک در رسیدن به یک هشتم نهایی بود اما تیم مارتینس هرگز نتوانست نمایش خوبی از خود بر جای بگذارد. خط حمله بلژیک خطرناک نبود و لوکاکو بعد از بهبودی مصدومیتش با سطح خود فاصله زیادی داشت. کوین دی بروین هم که یکی از بهترین هافبک های حال حاضر جهان به حساب می آید یکی از بدترین عملکردهای دوران ورزشی اش را داشت. حتی کورتوا که بهترین دروازه‌بان سال شد با روزهای اوج خود فاصله داشت و دو گل بد مقابل مراکش دریافت کرد. نمایش ناامیدکننده بلژیک با خداحافظی مارتینس از تیم ملی همراه شد. 

آلمان 

ژرمن ها همیشه یکی از بخت های قهرمانی در تورنتمت های بزرگ به حساب می آیند اما این تیم به خاطر نداشتن مهره مناسب در برخی از خطوط پیش از جام جهانی مشخص بود نمی تواند به موفقیت خاصی دست یابد‌. با این حال آلمان ناامید کننده تر از حد انتظار عمل کرد و برای دومین دوره پیاپی نتوانست از مرحله گروهی صعود کند. تیم هانسی فلیک با کسب چهار امتیاز و به خاطر تفاضل گل کمتر نسبت به اسپانیا از صعود به یک هشتم نهایی بازماند. آلمان در بازی نخست با وجود پیروزی یک بر صفر برابر ژاپن نتوانست نتیجه را حفظ کند و ۲ بر یک مغلوب شد. 

فلیک در بازی دوم مقابل اسپانیا تغییراتی در ترکیب انجام داد و یک امتیاز مقابل لاروخا کسب کرد. ژرمن ها در نیمه دوم نمایش بهتری داشتند و حتی می توانستند پیروز شوند. ضعف های این تیم مقابل کاستاریکا دوباره آشکار شد و به لطف توانایی های فردی برخی بازیکنان در نهایت حریفش را ۴ بر ۲ شکست داد. با این حال به خاطر شکست اسپانیا برابر ژاپن خداحافظی زودهنگامی از جام داشت و به این تیم انتقادهای زیادی شد‌. یکی از مشکلات بزرگ ژرمن ها نداشتن مدافع خوب بود و مدافعان این تیم به راحتی از بازیکنان حریف جا می ماندند و در نهایت دروازه مانوئل نویر باز می شد. 

آلمان یا نمی توانست گل خورده را جبران کند یا به سختی این کار را انجام می داد چون یک گلزن نداشت. فولروگ که برای نخستین بار به تیم ملی دعوت شده بود در بازی دوستانه پیش از شروع جام در فرصت کمی که داشت نشان داد که می تواند بخشی از مشکل گلزنی در خط حمله تیم را حل کند اما فلیک اعتماد کامل به او نداشت و توماس مولری که مدت ها مصدوم بود را در نوک خط حمله خود قرار داد. تصمیم فلیک در این زمینه با انتقادات فراوانی روبرو شد. اصرار سرمربی آلمانی به استفاده از برخی بازیکنان در کنار مشکلاتی که در بالا ذکر شد و دور بودن برخی از بازیکنان از سطح اصلی خود این نتیجه ناامید کننده را برای آلمان رقم زد. 

اروگوئه 

دوران افت سلسته از آخرین هفته های حضور اسکار تابارس در نیمکت تیم شروع شده بود. این تیم با سرمربی جدید خود (دیگو آلونسو) توانست به جام جهانی صعود کند اما عملکرد ناامید کننده ای داشت. سلسته با وجود داشتن لوییس سوارس، داروین نونیس، ادینسون کاوانی و فدریکو والورده در دو بازی نخست خود حتی یک گل هم به ثمر نرساند (تساوی بدون گل برابر کره جنوبی و شکست ۲ بر صفر مقابل پرتغال). همین موضوع موجب شد با وجود پیروزی ۲ بر صفر مقابل غنا نتواند به یک هشتم نهایی صعود کند. اروگوئه حتی در بازی آخر فرصت داشت تا با به ثمر رساندن یک گل دیگر صعود کند اما موفق به انجام این کار نشد و کره جنوبی به خاطر گل زده بیشتر راهی دور بعد شد. از اروگوئه حداقل انتظار می رفت که از گروه خود صعود کند اما این اتفاق نیفتاد. 

اسپانیا 

لاروخا با پیروزی ۷ بر صفر جام جهانی را شروع کرد و همه به تمجید این تیم پرداختند اما واقعیت تیم لوییس انریکه پس از آن دیدار مشخص شد. اسپانیا مقابل کاستاریکا بیش از هزار پاس داد و حتی اجازه نداد حریفش یک توپ به سمت دروازه بزند. کاملا تیم برتر بود اما در دیدار مقابل آلمان تنها یک گل به ثمر رساند و برابر ژاپن نیز این اتفاق تکرار شد. لاروخا در نیمه دوم دو گل پیاپی از سامورایی ها دریافت کرد و پس از آن نتوانست موقعیت خطرناکی روی دروازه ایجاد کند. البته به نظر می رسید تیم انریکه از این شکست و قرار گرفتن در جایگاه دوم استقبال می کند چون مسیر آسان تری برای صعود به فینال داشت.

اسپانیا در هر صورت به یک هشتم نهایی صعود کرد اما عملکرد فاجعه باری مقابل مراکش داشت. تیم انریکه تنها پاس می داد و در طول ۱۲۰ دقیقه فقط یک شوت در چارچوب توانست بزند. در ضربات پنالتی هم هر سه ضربه نخست را بازیکنان اسپانیا از دست دادند تا حتی یک گل هم نتوانند به ثمر برسانند و حذف شوند. عملکرد لاروخا در جام جهانی نشان داد که تیکی تاکا مرده است و دیگر در مسابقات بزرگ جواب نمی دهد. انریکه شاید به جای فکر کردن به قرار گرفتن در مسیر آسان پلن بی داشت اکنون تیمش در مرحله یک چهارم نهایی رقابت می کرد. او در تمام خطوط مهره های جوان و خوبی داشت و تنها مشکل تیمش نداشتن  یک گلزن قهار بود. انریکه پس از جام از تیم ملی اسپانیا کنار گذاشته شد.

مشاهده خبر در جماران