ترس برادر مرگ است آقای کی روش!

جی پلاس، شبنم روحی: تیم ملی فوتبال ایران با قبول شکست یک بر صفر مقابل آمریکا در سومین بازی خود در جام جهانی ۲۰۲۲ با همان ۳ امتیاز پیروزی مقابل ولز در گروه B سوم شد و از صعود به مرحله بعد بازماند.

با وجود بازگشت باشکوه ایران در بازی دوم مقابل ولز و انجام یکی از بهترین بازی های تاریخ تیم ملی، می توان دیدار با انگلیس و آمریکا را یکی از بدترین بازی های تاریخ به حساب آورد.

در بازی نخست مقابل انگلیس هیچ کسی از ترکیب تیم ملی و چیدمان سراسر دفاعی کی روش سردرنیاورد و تغییرات گسترده او در نیمه دوم نشان داد که خودش هم متوجه شده چه اشتباهاتی انجام داده و تقریبا می توان گفت بازی برای ایران هیچ بارفنی نداشت و شاید اگر ساوت گیت مربی انگلیس نبود و ستاره های نایب قهرمان اروپا سروسامان بهتری در زمین داشتند تعداد گل های حریف بیشتر هم می شد.

بازی مقابل آمریکا حکم مرگ و زندگی را داشت اما اوضاع برای ایران به مراتب راحت تر از حریف بود؛ چیزی شبیه به اوضاع چهارسال پیش ایران و پرتغال اما برعکس! شاید حسین حسینی که دو بازی قبلی درون دروازه بود و مصدومیتی نداشت انتخاب بهتری نسبت به بیرانوند بود؛ هرچند همان واکنش کی روش به مصدومیت بیرانوند در بازی اول نشان داد حسینی خیلی مورد اعتمادش نیست. البته او در دیدار مقابل ولز عملکرد خوبی داشت و حتی مقابل انگلیس هم مقصر صدردصد گل ها نبود. در دیدار مقابل آمریکا و در صحنه گل و چند ارسال از جناحین بیرانوند نشان داد به خاطر آسیب دیدگی نوعی ترس از برخورد با بازیکنان در حرکاتش دیده می شود و نتیجه اش هم گل پولیسیچ بود. مجید حسینی هم که در بازی اول خوب نبود در مقابل آمریکا هم چند اشتباه مهلک داشت اما کادرفنی فکری برای رفع مشکل نکرد.

در حالی که ابتدای بازی، ایران تلاش کرد توپ و میدان را دو دستی تقدیم آمریکا نکند اما در ادامه این سعی فایده نداشت چرا که تیم ملی آماده چنین بازی نبود. ایران خیلی زود عقب کشید و شاید بهتر است بگوییم عقب رانده شد و به حریف نشان داد که برای تساوی آمده است! پاس های گاها بی هدف در دفاع و اصرار به ارسال ها به خصوص از سوی رضاییان تاکتیک کی روش برای زدن گل تساوی و صعود بود؛ درواقع در دقایقی از بازی بازیکنان فقط توپ را به چرخش در می آوردند و هیچ فکری برای ادامه حرکت نداشتند. موقعیت های نصفه و نیمه تیم ملی هم اتفاقی و نه با برنامه خاص خلق شد. فاصله بین خطوط به خصوص دفاع هم پاشنه آشیلی بود که آمریکایی ها نتوانستند به خوبی از آن استفاده کنند به خصوص زمانی که پولیسیچ از بازی بیرون آمد.

یکی از کارهای عجیب بازیکنان هم برخوردهای عمدی با حریف یا خطاهای پرتعداد بود! نظیر آن چه مهدی طارمی مقابل ترنر دروازه بان آمریکا انجام داد. نمایش  رامین رضاییان و فریادهای بی دلیلش زمانی که روی زمین افتاده بود و بلند شدن بدون مشکل نیز از جمله اقدامات غیرحرفه ای ملی پوشان بود.

آخرین تاکتیک کی روش و شاگردانش در ۱۵ دقیقه انتهایی به جای مسائل فنی، اعتراض به داوری بود! متئو لائوس که بسیاری از بازی های بزرگ اروپا مثل الکلاسیکو را بدون مشکل قضاوت کرده با انتقادهای عجیب و غریب ایرانی ها مواجه شد! مهدی طارمی و کارلوس کی روش حتی بعد از سوت پایان دیدار هم دست از اعتراض نکشیدند؛ حتی علی کریمی هم در اظهارنظری عجیب گفت داور اجازه نداده تیم ملی گل بزند!

اینکه توقع تساوی با آمریکا یا حتی باخت با اختلاف کمتر به انگلیس معقولانه بود یا نه مورد بحث نیست اما هرچه هست طرفداران تیم ملی به جای بازی سراسر دفاعی بی انسجام، انتظار بازی شجاعانه تری از تیم داشتند اما کی روش از مسیر تفکر همیشگی اش عقب نشینی نکرد. کارلوس کی روش که ۲۰۱۴ و ۲۰۱۸ با تکیه بردفاع پرفشار باخت های سبکی به اسپانیا و آرژانتین داشت و حتی با پرتغال هم به تساوی رسید در ۲۰۲۲ جز روحیه ترسو بودن و بازی برای تساوی یا باخت با اختلاف کم چیزی در ذهن نداشت. او از پیرترین تیم جام که از نظر فنی ایرادات فراوانی در بازی اش دیده می شد، توقع ۹۰ دقیقه دفاع مقابل آمریکا را داشت!

مردم و کارشناسان فوتبال موافق برکناری اسکوچیچ، یکی از مهم ترین دلایلشان تجربه و شناخت کی روش از تیم ملی بود. مثلا اینکه ممکن است دراگان به واسطه تجربه کم مقابل تیم های بزرگ تیم را دچار مشکل کند که در کمال تعجب این اتفاق با کی روش افتاد! او باخت سنگین و غیرقابل توجیهی به انگلیس داشت و یک بازی بی منطق هم مقابل آمریکا ارائه داد! عدم ثبات در تیم ملی در جام جهانی ۲۰۲۲ کاملا به چشم آمد؛ تیمی که بعد از باخت سنگین به انگلیس مقابل ولز بازی خوبی را ارائه داد (صرف نظر از کیفیت فنی حریف اروپایی) در مقابل آمریکا که با حریف روز دومش به تساوی رسیده بود کاملا سردرگم بود.

کی روش سابقه کاملا قابل قبولی در فوتبال اروپا داشته اما اگر قرار است به همین سوابق اتکا شود، ناکامی با مصر و کلمبیا هم جزو همین کارنامه به حساب می آید. به نظر می رسد روحیه دفاعی و رضایت باخت و حذف حداقلی ملکه ذهن کی روش شده است. تمجیدهای فراوان از او و شاگردانش به خاطر دیدارهایی چون آرژانتین و اسپانیا باعث شده خودش هم به این شیوه عادت کند و حتی  در بازی هایی نظیر نیمه نهایی جام ملت های آسیا مقابل ژاپن و دیدار با آمریکا نداند بازی کردن برای پیروزی چگونه است.

در حالی که ایران بیشتر از همیشه به رویای صعود نزدیک بود همه چیز برباد رفت. فوتبال غیرقابل پیش بینی است و همیشه قرار نیست تیم برتر، فاتح میدان هم باشد اما کی روش به این دلیل جانشین اسکوچیچ شد که از فرصت پیش رو استفاده لازم را ببرد و کم تجربگی های سرمربی سابقه به تیم ضربه نزند. اگر قرار بر چینش اشتباه ترکیب مقابل انگلیس؛ آن هم از سوی کی روش بود پس او چه فرقی با مرد کروات داشت؟!

اینکه سرمربی در مصاحبه ها از کلمات و جملات زیبا استفاده کند تا خبرنگاران برای او دست بزنند؛ از دل شکستگی بازیکنان بعد از حذف سخن به میان آورد؛ یا قرار باشد از خاطرات خانوادگی در نشست های خبری بگوید و بعد از باخت سنگین به جای آنالیز دائم در فضای مجازی صحبت کند؛  کار سختی نیست و هر غیر مربی هم می تواند آن را انجام دهد. هیچ یک از این ها برای فوتبال ایران نه اعتبار می آورد و نه جام! آن چه که رخ داده سومین حذف متوالی تیم ملی فوتبال ایران با سرمربی گری کارلوس کی روش است؛ اگر قرار است خودمان را گول بزنیم و به پیروزی مقابل ولز؛ باخت سبک به آرژانتین و اسپانیا افتخار کنیم؛ مشت های گره کرده به سمت نیمکت حریف یا جواب دادن به صحبت های کلینزمن را از نتیجه برتر بدانیم حتما کارلوس کی روش گزینه ایده آل برای تیم ملی است اما در فوتبال ترسوها هیچ وقت برنده نمی شوند.

مشاهده خبر در جماران