آیا ترکیه از ناتو اخراج می شود؟

به گزارش جماران، عبدالباری عطوان در تحلیلی در روزنامه فرامنطقه ای رأی الیوم نوشت: وقتی تارنمای«ذ امیرکن کونسروتیو» سخنگوی اکثریت محافظه کار در آمریکا و به طور خاص سفید پوست ها ترکیه را«ستون پنجم» در پیمان ناتو توصیف می کند که نمی توان به آن اعتماد کرد و خواستار اخراج این کشور در سریع ترین زمان ممکن از ناتو می شود این یعنی هیچ آتشی بدون دود نیست و این یعنی روابط آمریکا و ترکیه به قطع شدن نزدیک می شود به ویژه اگر حزب جمهوریخواه در انتخابات ریاست جمهوری آینده یعنی دو سال دیگر از اکنون، پیروز شوند.

 بعد از تمرد عربستان سعودی و کشورهای حاشیه خلیج فارس علیه واشنگتن و ایستادن آنها در خندق روسیه در جنگ اوکراین و نیز پایبندی به توافقنامه اوپک پلاس و کاهش تولید نفت به میزان دو میلیون بشکه در روز،آمریکا از همپیمانان خود به ویژه در خاورمیانه ناامید شده است و دارد در نقشه همپیمانانش به ویژه با عربستان و ترکیه بازنگری می کند.

پر واضح است که رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه از این نیت ها خبر دارد و دارد برای خروج از پیمان ناتو با گسترش سریع روابط با روسیه و تعمیق دوستی اش با ولادیمیر پوتین رئیس جمهور این کشور  و به چالش کشیدن آمریکا با خریدن سامانه های موشکی«اس 400»به عنوان جایگزین سامانه های موشکی آمریکایی«پاتریوت» برنامه ریزی کرده است و بعید نیست که قرارداد خرید هواپیماهای شبح آمریکایی را لغو و به جای آن قرارداد خرید هواپیماهای پیشرفته تر روسی«سو35» را امضا کند.

اردوغان عضو «متمرد» در پیمان ناتو همچنان با پیوستن سوئد و فنلاند به این پیمان تا زمانی که تعهدات خود را برای تحویل فعالان کرد مخالف  و هوادار پ.ک.ک در هر دو کشور که برخی از آنها ملیت این دو کشور را دارند و برخی نیز عضویت پارلمان این کشورها هستند، مخالفت می کند و از آن فراتر به دنبال آن است که حجم تبادل تجاری با مسکو را به بیش از صد میلیارد دلار در سال برساند.

افزایش تنش میان ترکیه و  یونان که بار دیگر طی روزهای گذشته در بستر لغو ممنوعیت صادرات سلاح به قبرس و تشدید بحران اختلافات مرزی دریایی غنی از گاز و نفت چه بسا باعث شود که اردوغان پیمان ناتو را در بن بست خطرناکی قرار دهد آن هم در سایه اردوکشی نظامی و افزایش احتمال رویارویی که بسیاری از ناظران  تحولات اوضاع متنشج میان دو کشور آن را بعید نمی دانند.

توافقنامه آنکار و مسکو برای ایجاد مرکز مشترک گازی در منطقه «تراقیا»ی ترکیه که اردوغان روز گذشته بعد از دیدار با همتای روس خود در آستانه پایتخت قزاقستان آن را اعلام کرد و تقویت خط لوله گاز ترک استریم به مثابه ضربه اقتصادی مهلک به خط لوله گاز «نورد استریم1» و «نورد استریم 2» است که هر دو خط لوله گاز روسیه را به اروپا صادر می کنند.

تبدیل ترکیه به مرکز گاز روسیه می تواند همه نیازهای اروپا در حال حاضر و آینده را تأمین کند و جایگاه استراتژیک ترکیه در آسیا و اروپا را با هم در عرصه های انرژی و اقتصادی تقویت کند. این اقدام با پیشنهاد پوتین و به عنوان واکنشی به انفجار خط لوله نورد استریم  در زیر آب های دریای بالتیک در عملیاتی تروریستی مطرح شد که روسیه بر این باور است توسط سازمان اطلاعات آمریکا صورت گرفته است،که اگر این سازمان عملا آن را به اجرا در نیاورده باشد به وسیله باندی از مزدورانش آن را انجام داده است.

این تصمیم برای اخراج ترکیه از ناتو که اکنون متبلور شده و در حال حاضر روی آتش آرام در دهلیزهای ناتو دارد می پزد و بعد از بسته شدن درها به روی عضویتش در اتحادیه اروپا چه بسا به نفع ترکیه باشد که اکثریت مردمش خواستار پشت کردن کشورشان به اروپای نژاپرست و رو کردن به سمت شرق هستند و چه بسا این همان چیزی است که باعث تسریع دیدارهای سازمان اطلاعات ترکیه با سوریه و احیای دوباره کمربند ترکی است که تا غرب چین در شرق امتداد می یابد و احتمال دیدار سران میان بشار اسد رئیس جمهور سوریه با اردوغان همتای ترکیه ای او با نظارت روسیه را بیشتر کرده است.

ناظران بر درگیری های خونین میان جبهه النصره و گروه های مسلح تندروی دیگر که منجر به سیطره جبهه النصره بر مناطق عفرین در شمال حلب شد بر این باورند که این اتفاق منجر به تقویت نزدیکی روز افزون میان سوریه و روسیه می شود و باعث می شود که هماهنگی مشترک میان آنها برای پایان دادن به این هرج و مرج امنیتی خطرناک که به امنیت دو کشور ضرر می زند، به وجود بیاید.

ترکیه در سال 1952 به عنوان عضو موسس و به منظور ایجاد سدی در طول مرزهای اتحادیه اروپا با اتحاد شوروی سابق برای جلوگیری از گسترش انقلاب بلشویکی به سمت جنوب ملحق شد و اکنون بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی نقش اش به پایان رسید و تعلیق یا پایان عضویت اش در ناتو گزینه ای است که برای بررسی با قدرت مطرح شده است زیرا ترکیه بزرگترین عضو به لحاظ جمعیتی(80 میلیون) مسلمان است و ارتش اش بعد از آمریکا به لحاظ تعداد بزرگترین ارتش به شمار می رود.

در سایه این نزدیکی روسیه و ترکیه که سرعت گرفته است و روی آوردن ترکیه به سامانه های موشکی «اس 400» بعید نیست که گام بعدی تبدیل ترکیه به مرکز اصلی گاز روسیه و ورود پهپادهای بیرقدار ترکیه به جنگ اوکراین آن هم زیر پرچم نیروهای روسی باشد...و خدا بهتر می داند.

 

مشاهده خبر در جماران