سیدجلال و پرسپولیس؛ ادامه دهنده بدعت غلط در فوتبال ایران!

جی پلاس؛ با پایان فصل بیست‌ویکم لیگ برتر، یکی از شایعاتی که به گوش می‌رسید، زمزمه جدایی یا تمدید قرارداد سیدجلال حسینی، کاپیتان با سابقه پرسپولیس بود. کاپیتان پرافتخار قرمزها که از ۴۰ سالگی عبور کرده، همچنان با آمادگی بالا در ترکیب تیمش به میدان می‌رفت و می توانست یک فصل دیگر هم بازی کند اما نهایتا تصمیم او و باشگاه بر این شد تا از مستطیل سبز خداحافظی کرده و به کادرفنی بپیوندد.

با این وجود، طی روزهای گذشته خبری منتشر شد که بر اساس آن، حسینی نمی‌تواند روی نیمکت پرسپولیس بنشیند.

بر اساس قوانین لیگ برتر فوتبال ایران، سرمربی تیم لیگ برتری حتما باید دارای مدرک مربیگری درجه A آسیا باشد و دستیارانش هم حداقل باید دارای مدرک مربیگری درجه B باشند. به عبارت دیگر، تنها افرادی می‌توانند به عنوان مربی، کارت حضور روی نیمکت تیم لیگ برتری را دریافت کنند که یا مدرک درجه A  یا حداقل مدرک درجه B مربیگری داشته باشند. این یعنی حسینی باید دارای یکی از این مدارک باشد تا بتواند به عنوان مربی روی نیمکت پرسپولیس بنشیند.

براین اساس حسینی صرفا می‌تواند بر اساس سوابق فوتبالی، مدرک D را دریافت و برای اخذ درجات بالاتر باید در کلاس‌های مربیگری شرکت کند.

همین موضوع بار دیگر باعث شد تا این سوال پیش بیاید که ملاک این تصمیمات هیجانی، بی‌پایه و بدعت‌های غلط چیست؟

در سال‌های اخیر بازیکنان مختلف بلافاصله پس از خداحافظی روی نیمکت تیم‌ها نشسته‌اند تا جایی که گاهی نفراتی مانند نویدکیا و رحمتی، به دلیل نداشتن مدرک مناسب نتوانستند در لیگ قهرمانان آسیا با عنوان سرمربی تیم خود را همراهی کنند.

در لیگ‌های معتبر دنیا هم قاعده کار اینگونه است که بازیکنان پس از خداحافظی، دوره‌های مختلف را بگذرانند و در تیم‌هایی سابقه کسب کنند و در زمان مناسب به نیمکت تیم‌های بزرگ و یا تیم‌های سابق خود برسند. در لیگ ایران اما، دقیقا قضیه برعکس است. نفراتی مانند مهدی رحمتی، فرهاد مجیدی، محرم نویدکیا و... سعی داشتند تا ره صدساله را یک شبه طی کنند و بدون گذراندن دوره یا کسب تجربه، نفر اول نیمکت تیم‌های لیگ برتری و بزرگ باشند.

در حالی که در فوتبال دنیا، نفراتی مانند زیدان یا ژاوی، یا در تیم‌هایی کسب تجربه به دست آوردند یا در کنار مربیان بزرگ، مشق مربی‌گری کردند؛ با این وجود، پیوستن سیدجلال حسینی به کادر پرسپولیس بار دیگر باعث شد که این سوال به وجود بیاید که ملاک مربی شدن در لیگ ایران چیست و چرا بازیکنان بدون گذراندن دوره و مسیر حرفه‌ای، می‌خواهند میان‌بر بزنند و بدون دانش فنی روی نیمکت تیم‌ها بنشینند؟ سوالی که دادن یک پاسخ درست به آن، می‌تواند مسیر بهتری را پیش پای فوتبال ایران بگذارد.