جی پلاس/ به مناسبت سالروز رحلت؛
ذبیح الله محلاتی که بود؟/ چرا به وی مشتاق عسکری می گفتند؟
ذبیح الله محلاتی مشتاق عسکری در سال ۱۳۱۰ قمری در محلات متولد شد. وی از محضر اساتیدی همچون آیات عبدالحسین رشتی، سید ابوالحسن اصفهانی، آقا ضیاءالدین عراقی و... استفاده برد. از وی آثار متعددی بر جای مانده است.
به گزارش خبرنگار جی پلاس، در راستای شناساندن بزرگان اندیشه دینی در این صفحه بر آنیم که این شخصیت های ارجمند جهان اسلام و تشیع را به مخاطبان معرفی کنیم و مطالب منتشرشده قطره ای است از دریای زندگی این بزرگواران که به قدر وسعمان است. باشد که مفید فایده افتد. این قسمت به زندگی ذبیح الله محلاتی مشتاق عسکری اختصاص دارد.
زندگینامه ذبیح الله محلاتی
ذبیح‌الله محلاتی مشتاق عسکری (۱۲۷۱ش-۱۳۶۴ش) معروف به ذبیح‌الله محلاتی روحانی و نویسنده شیعه. وی در سال ۱۳۳۰ق به عراق رفت، در حوزه علمیه نجف و سامرا تحصیل کرد و در سال ۱۳۷۶ق به ایران بازگشت. او دارای تألیفات فراوانی است از جمله ریاحین الشریعة، مآثر الکبرا فی تاریخ سامرا و فرسان الهیجاء. مزار او در حرم عبدالعظیم حسنی (س) است.
اطلاعات فردی
نام ذبیح الله محلاتی
زادروز ۱۳۱۰ق
زادگاه محلات ایران
محل زندگی نجف، سامرا، تهران
اطلاعات علمی
آثار ریاحین الشریعة، مآثر الکبرا فی تاریخ سامرا و فرسان الهیجاء
زندگینامه
ذبیح‌الله محلاتی در سال ۱۳۱۰ق به‌دنیا آمد.
تحصیلات
تحصیلات او در دو حوزه علوم دینی نجف و سامرا می‌گذرد.
نجف
ذبیح‌الله محلاتی دروس مقدماتی را در زادگاه خود محلات فراگرفت و در سال ۱۳۳۰ق به نجف مهاجرت کرد و در حوزه علمیه نجف مشغول تحصیل شد. وی به مدت ۱۲ سال نزد اساتیدی همچون آیات عبدالحسین رشتی، سید ابوالحسن اصفهانی، آقا ضیاءالدین عراقی، محمد جواد بلاغی و میرزا حسین نائینی کسب علم کرد. او توانست از سید ابوالحسن اصفهانی و میرزا حسین نائینی اجازه روایت دریافت کند.[۱]
سامرا
محلاتی در سال ۱۳۴۱ق به سامرا مهاجرت و در درس خارج فقه شرکت کرد و همزمان به تدریس در مراحل مقدماتی پرداخت و در کنار آن مشغول تألیف شد. او برای مدتی نیز در کاظمین از درس سید حسن صدر استفاده کرد.[۲]
درگذشت
ذبیح الله محلاتی ۱۵ اسفند ۱۳۶۴ش[۳] در۹۳ سالگی از دنیا رفت و در صحن امامزاده حمزة بن موسی در حرم عبدالعظیم حسنی(س) دفن شد.[۴]
تعیین نام‌خانوادگی
در زمان اقامت وی در سامرا، از طرف کنسول ایران به ایرانیان مقیم سامرا اعلام شد که باید نام خانوادگی انتخاب کنند و شناسنامه بگیرند. ذبیح الله محلاتی نیز از این فرصت استفاده کرد و به قصد تبرک به عسکریین(ع)، لقب «مشتاق عسکری» را برای خود برگزید و از این رو او را ذبیح الله محلاتی مشتاق عسکری نیز می‌خوانند.[۵]
بازگشت به ایران
محلاتی در سال ۱۳۷۶ق به ایران بازگشت و در تهران ساکن شد. او ضمن اقامه نماز جماعت در مسجد مشیر الدوله ، به تألیف و ترویج احکام و معارف دینی مشغول شد. وی در زمان انقلاب اسلامی با انقلاب همراه بود؛ ولی به علت کهنسالی فعالیت چشمگیری از او گزارش نشده است.[۶]
تألیفات
محلاتی دارای تألیفات متعددی است و تا ۶۰ اثر برای او ذکر کرده‌اند. برخی از مهمترین آن‌ها عبارتند از:
ریاحین الشریعة
کشف الغرور او مفاسد السفور یا وظیفه زنان،[۷]
مآثر الکبرا فی تاریخ سامرا[۸]
فرسان الهیجاء
اختران تابناک یا کشف الکواکب
کشف الغاشیة
قضاوت‌های حضرت امیرالمؤمنین
قلائد النحور فی وقایع الایام و الشهور
کشف الاشتباه
السیوف البارقه او تنبیه اصحاب الخرقه
کشف المغیبات
کشف الهاویة
ذبیح الله محلاتی، مورخ غیور، نوشته مهدی احمدی؛ سایت فرهیختگان تمدن شیعی
پانویس
۱. احمدی، گلشن ابرار، ج۵، ص۴۷۵.
۲. احمدی، گلشن ابرار، ج۵، ص۴۷۱-۴۷۲.
۳. حائری، روزشمار شمسی، ۱۳۸۶ش، ص۸۵۲.
۴. احمدی، گلشن ابرار، ج۵، ص۴۸۱.
۵. احمدی، گلشن ابرار، ج۵، ص۴۷۲.
۶. احمدی، گلشن ابرار، ج۵، ص۴۷۲-۴۷۵.
۷. محلاتی، ریاحین الشریعه، ج۱، ص۳.
۸. آقابزرگ، الذریعه، ج۱۱، ص۳۱۴؛ محلاتی، ریاحین الشریعه، ج۱، ص۳.
منابع
احمدی، مهدی، گلشن ابرار، ج۵، اول، قم، نورالسجاد، ۱۳۸۴ش.
مشاهده خبر در جماران