ناسا برای هر پروژه فضایی چقدر هزینه می کند؟

جی پلاس ، به نقل از لیست ورس، اخیرا ناسا مأموریت آزمایش تغییر جهت دوگانه سیارک را انجام داد که به صورت اختصاری «DART» نامیده می‌شود. در این ماموریت قرار بود موشک «فالکون ۹» پس از پرتاب از پایگاه نیروی فضایی واندنبرگ کالیفرنیا میلیون‌ها مایل سفر کند و به صورت عمدی به یک سیارک برخورد کند. این ماموریت ۳۰۸ میلیون دلار برای ناسا خرج داشت و تنها هدف آنها از این ماموریت، بررسی توانایی‌ها در تغییر مسیر یک سیارک بود که البته در شرایط بحرانی می تواند از زمین در مقابل بمباران شهاب سنگی محافظت کند.

در ۱ اکتبر ۱۹۵۸، ناسا (اداره ملی هوانوردی و فضایی) فعالیت خود را آغاز کرد. این سازمان برای اهدافی مثل گسترش دانش بشر در مورد فضا، رهبری جهان در نوآوری‌های فناوری مرتبط با فضا، توسعه وسایل نقلیه‌ای که می‌توانند تجهیزات و موجودات زنده را به فضا حمل کنند و همکاری با آژانس‌های فضایی بین المللی برای دستیابی به باورنکردنی‌ترین دستاورد‌ها ایجاد شد.

ناسا طی ۶۰ سال گذشته به بسیاری از این اهداف دست یافته و همچنان به دنبال پاسخ‌هایی برای برخی از سؤالات علمی که هنوز برای ما یک راز هستند، است. اما این فعالیت‌ها هزینه‌های زیادی نیز داشته اند. در ادامه نگاهی به برخی از گران‌ترین برنامه‌های ناسا خواهیم داشت که تا امروز انجام گرفته اند.

کاوشگر فضایی گالیله، هزینه تخمینی: ۱.۶ میلیارد دلار

کاوشگر فضایی گالیله

این کاوشگر فضایی که به افتخار دانشمند بزرگ ایتالیایی نامگذاری شده، سفر خود را در سال ۱۹۸۹ به سمت بزرگترین سیاره منظومه شمسی آغاز کرد. گالیله در دسامبر ۱۹۹۵، اولین فضاپیمایی بود که به دور سیاره مشتری می‌چرخید. در حالی که خود سیاره مشتری بسیار جذاب بود، اما گالیله اطلاعات مهمی در مورد قمر‌های این سیاره جمع آوری کرد. یکی از این قمر‌ها «اروپا» بود که با دریا‌های پنهان شده در پشت یک پوسته یخی، یکی از سیاره‌های احتمالی مستعد حیات در منظومه شمسی محسوب می‌شود. ماموریت گالیله پس از نزدیک به هشت سال حضور در مدار مشتری، برای جلوگیری از آلوده شدن هریک از قمر‌های این سیاره با میکروب‌هایی که ممکن است از زمین خارج شده باشند، پایان یافت.

طیف سنج مغناطیسی آلفا، هزینه تخمینی: ۲ میلیارد دلار

طیف سنج مغناطیسی آلفا

AMS-۰۲ یا طیف‌سنج مغناطیسی آلفا، قطعه‌ای از تجهیزات بسیار پیچیده‌ای است که می‌توان آن را در ایستگاه فضایی بین‌المللی یافت. این وسیله توسط شاتل فضایی Endeavor در سال ۲۰۱۱ به ایستگاه فضایی رسید. AMS-۰۲ که توسط ساموئل تینگ برنده جایزه نوبل و فیزیکدان ذرات ساخته شد  برای تشخیص پادماده و یافتن داده‌هایی که می‌تواند به حل معمای ماده تاریک کمک کند، طراحی شده است. AMS-۰۲ داده‌هایی را از بیش از ۱۷۵ میلیارد رخداد پرتو‌های کیهانی در طول عمر خود جمع‌آوری کرده و هنوز هم عملیاتی است.

تلسکوپ فضایی هابل، هزینه تخمینی: ۲.۵ میلیارد دلار

تلسکوپ فضایی هابل

تلسکوپ فضایی هابل که به افتخار ادوین هابل، یکی از بهترین ستاره شناسان قرن بیستم نامگذاری شده، پس از ارسال به مدار در همان ابتدا با خطایی روبرو شد که کیفیت تصاویر گرفته شده را کاهش می‌داد. این خطای محاسباتی بسیار کوچک بود، اما به اندازه کافی برای یک قطعه ظریف فناوری ویرانگر بود. به همین دلیل ناسا مجبور شد برای قرار دادن آینه‌های کوچک و ترمیم این نقص، فضانوردانی را به فضا بفرستد. هابل پس از این اتفاق بدون وقفه و نقص فنی شروع به کار کرد و در طی دو دهه اخیر،  باورنکردنی‌ترین عکس‌هایی را که تا به حال از فضا گرفته شده را در اختیار ما قرار داده است.

مریخ نورد کنجکاوی، هزینه تخمینی: ۲.۵ میلیارد دلار

مریخ نورد کنجکاوی

بدون شک «کنجکاوی» پیشرفته‌ترین کاوشگری است که تا به حال از سیاره همسایه ما یعنی مریخ بازدید کرده، البته اولین مریخ نوردی نیست که به این سیاره فرستاده شده است. هدف این مریخ نورد کسب اطلاعات بیشتر در مورد زمین شناسی و آب و هوای این سیاره بود تا به مهم‌ترین سؤالات نجومی ما پاسخ دهد. یکی اینکه آیا مریخ برای زندگی انسان مناسب است و اگر اینطور نیست، آیا در مقطعی از گذشته برای زندگی ما مناسب بوده است یا خیر؟ تا این لحظه، پاسخ به سوال اول به طور کامل منفی است، اما هنوز برای پاسخ به سوال دوم جواب قطعی وجود ندارد.

فضاپیمای کاسینی-هویگنس، هزینه تخمینی: ۳.۲۶ میلیارد دلار

فضاپیمای کاسینی-هویگنس

ناسا مأموریت کاسینی-هویگنس را در سال ۱۹۹۷ برای کاوش در زحل به فضا پرتاب کرد. این فضاپیما به افتخار اخترشناسان ایتالیایی و هلندی جووانی کاسینی و کریستین هویگنس نامگذاری شد. کاسینی، پس از یک سفر هفت ساله به مدار بالایی زحل رسید و اطلاعات حیاتی درباره حلقه‌ها، ماهواره‌ها و جو سیاره جمع‌آوری کرد. کاوشگر هویگنس آژانس فضایی اروپا، در سال ۲۰۰۴ از این سفینه جدا شد و با موفقیت روی تیتان، یکی از قمر‌های زحل فرود آمد. این عملیات اولین فرود در خارج از منظومه شمسی و اولین فرود در کره‌ای به غیر از قمر زمین بود. سوخت کاسینی پس از ۲۰ سال در فضا تمام شد و در ۱۵ سپتامبر ۲۰۱۷، به جو زحل سقوط کرد.

سیستم موقعیت یابی جهانی، هزینه تخمینی: ۱۲ میلیارد دلار

سیستم موقعیت یابی جهانی

نیروی هوایی آمریکا، سیستم موقعیت یاب جهانی (GPS) را که یک سیستم ناوبری رادیویی مبتنی بر فضا است را اداره می‌کند. این وسیله می‌تواند هر مکان سه بعدی را با دقت متر در هر نقطه از جهان شناسایی کند. برای تسهیل استقلال بیشتر فضاپیما‌ها و برنامه‌های پیچیده‌تر ردیابی، تحقیقات هوانوردی و اکتشافات فضایی مستلزم توسعه و اجرای فعال چندین برنامه GPS است. بخش فضایی سیستم موقعیت یاب جهانی در حال حاضر متشکل از ۳۰ ماهواره کاملا کاربردی است.

صورت فلکی اوریون و سامانه پرتاب فضایی، هزینه تخمینی: ۲۳ میلیارد دلار

سامانه پرتاب فضایی

سیستم پرتاب فضایی ناسا (SLS)، یک سیستم پیشرانه با بالابر‌های سنگین است که توسط ناسا توسعه یافته و زمینه را برای اکتشاف فضایی فراتر از منظومه شمسی فراهم می‌کند. SLS تنها موشکی است که دارای قدرت و قابلیت ارسال فضاپیمای اوریون به صورت کامل و با محموله و فضانورد را دارد و در حال حاضر قرار است اوایل سال ۲۰۲۲ پرتاب شود. اگر همه چیز به خوبی پیش برود، ماموریت آرتمیس دو با استفاده از این سیستم پرتاب، فضانوردانی را به مدار ماه می‌فرستد و راه را برای ماموریت آرتمیس سه و فرود فضانوردان روی ماه در سال ۲۰۲۴ هموار می‌کند.

برنامه فضایی آپولو، هزینه تخمینی: ۱۱۰ میلیارد دلار

برنامه فضایی آپولو

برنامه آپولو در دهه ۱۹۶۰ آغاز شد و ناسا ماژول فرماندهی آپولو را به طور خاص برای این برنامه ایجاد کرد. کپسولی که می‌توانست سه فضانورد را در خود جای دهد. این سفینه فضانوردان را از مدار ماه به سطح ماه و دوباره به مدار منتقل می‌کرد. ماژول قمری تنها می‌توانست دو فضانورد را جابجا کند و به همین دلیل باز آلدرین و نیل آرمسترانگ اولین انسان‌هایی بودند که در ژوئیه ۱۹۶۹ در طول ماموریت آپولو ۱۱ روی ماه قدم گذاشتند.

ایستگاه فضایی بین المللی، هزینه تخمینی: ۱۵۰ میلیارد دلار

ایستگاه فضایی بین المللی

ایستگاه فضایی بین‌المللی یک شگفتی فنی و نمادی از کار‌هایی است که انسان‌ها در همکاری با یکدیگر می‌توانند انجام دهند. ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) بزرگترین جسم مصنوعی در فضا است و به اندازه‌ای بزرگ است که در شرایط مساعد با چشم غیر مسلح هم می‌توان آن را دید. اولین ایستگاه فضایی بین المللی توسط روسیه در نوامبر ۱۹۹۸ به مدار زمین پرتاب شد. پس از آن ماژول کنترل توسط روسیه به فضا پرتاب شد و به دنبال آن نیز یک موشک روسی دو هفته بعد، در مدار به این ماژول متصل شد. در دوم نوامبر سال ۲۰۰۰ اولین خدمه به ایستگاه فضایی ارسال شدند.

برنامه شاتل فضایی، هزینه تخمینی: ۲۰۹ میلیارد دلار

برنامه شاتل فضایی

برنامه شاتل فضایی در دهه ۱۹۷۰ اولین شاتل فضای مداری جهان را به وجود آورد که می‌توانست مورد استفاده مجدد قرار گیرد. در طول سه دهه از این پروژه پنج مدارگرد به نام‌های آتلانتیس، اندیوور، دیسکاوری، چلنجر و کلمبیا ساخته شد که البته دو مورد آخر در طی انجام عملیات منهدم شدند. برنامه شاتل فضایی بین ۱۹۶ تا ۲۰۹ میلیارد دلار هزینه داشته است. این ماموریت ۱۳۵ پرتاب در برنامه داشت که هرکدام از آنها بیش از ۱.۵ میلیارد دلار هزینه داشتند. برنامه شاتل تنها دو ماه پس از آخرین ماموریتش توسط برنامه SLS (سیستم پرتاب فضایی) جایگزین شد.

 

منبع: باشگاه خبرنگاران جوان

مشاهده خبر در جماران