پرسش یک فعال اصولگرا از رئیس جمهور: آیا ۱۶ میلیون نفری که به شما رای ندادند را شهروند ایران می‌دانید؟

به گزارش جماران؛ محمد مهاجری، فعال رسانه ای اصولگرا، در یادداشتی نوشت: «در  آستانه  صد و شصتمین روز پیروزی آقای رئیسی در انتخابات ریاست جمهوری سیزدهم و صد و دهمین روز  مراسم تحلیف و صدمین روز آغاز به کار دولت او، چندنکته کاملا بدیهی را یادآوری می کنم.

 

نخست: آرای آقای رئیسی در ۲۸خرداد ۱۴۰۰ حدود ۱۸ میلیون است یعنی ۵.۶ میلیون رای کمتر از آرای ۲۳.۶میلیونی حسن روحانی در سال ۹۶.  حتی اگر آرای آقایان رضایی و قاضی زاده هاشمی را به عنوان نامزدهای پوششی (مجموعا ۵میلیون و ۴۰۰هزار) به این عدد اضافه کنیم به ۲۳.۴میلیون می رسد. یعنی باز هم ۲۰۰هزار رای کمتر از آرای حسن روحانی در سال ۹۶

 

دوم: در انتخابات ۱۴۰۰ حدود ۲۸.۹میلیون نفر شرکت کردند اما در انتخابات ۹۶ این رقم به ۴۱.۳میلیون می رسید. مقایسه این دو رقم نشان می دهد ۱۱.۴میلیون نفر از شهروندانی که ۴سال قبل پای صندوق آمدند با انتخابات قهر کردند.

 

سوم: در سال ۱۳۹۶ حدود ۱.۲میلیون رای باطله و سفید وجود داشته که این رقم در انتخابات۱۴۰۰ به ۳.۷ میلیون رسیده یعنی افزایش ۲.۵ میلیونی.

 

چهارم: اگر رای  ۱۱.۴میلیون نفری را که در انتخابات۱۴۰۰(در مقایسه با انتخابات۹۶) شرکت نکردند و مابه التفاوت تعداد آرای باطله دو انتخابات اخیر (یعنی ۲.۵میلیون) و نیز آرای ۲.۴میلیونی آقای عبدالناصرهمتی را با هم جمع کنیم به عدد ۱۶.۳ میلیون می رسیم که فاصله اش با رای ۱۸میلیونی آقای رئیسی حداکثر ۱.۷ میلیون است.

 

پنجم: اشتباه حسن روحانی این بود که درسال ۹۶  گرچه ۵.۸میلیون بیش از رئیسی رای آورده بود ، به جناح رقیب توجه چندانی نکرد و رقیب را دست کم گرفت و حاصلش اتفاق و همدستی همه رقبا برای چوب لای چرخ گذاشتن و ناکام گذاشتنش بود و البته که ناکارآمدیهای دولتش هم مزید بر علت شد.

 

نتیجه: اکنون ابراهیم رئیسی رقیبی دارد که  اسمش حسن روحانی با  5.8 میلیون تفاوت رای نیست بلکه رقیب او 16.3 میلیون ایرانی اند که به او رای نداده یا اساسا در انتخابات شرکت نکرده و پایین ترین میزان مشارکت در انتخابات ریاست جمهوری ایران را رقم زده اند. با این حال رئیسی اقبال بسیار بالایی دارد چون تقریبا همه  ارکان قدرت(هرچند نه به پشتوانه رای مردم) کاملا حامی اویند و از دست انداز ساختن و بازی درآوردن علیه قوه مجریه هم خبری نیست. بنابراین باید به انتظاراتی که از دولت او وجود دارد ضریب بدهیم، آنهم ضریبی بزرگ.

حال در همین شرایط کاملا گل و بلبل آقای رئیسی در برابر این پرسش قرار دارد که  رقیبش (16.3میلیون ایرانی) را چگونه می بیند؟ آیا مثل برخی از ما اصولگراها معتقد است چشم شان کور که به او رای نداده اند و یا اینکه رای ندادن را نتیجه بی لیاقتی و کم سعادتی شان می دانند ؟ و یا به ادبیات برخی از دوستان ، این عده ضدانقلابند و غربگرا و و شیفته دشمن و ... ؟

آیا از نظر رئیس جمهور این 16.3میلیون نفر ایرانی اند و حق مساوی با بقیه هموطنانشان دارند یا چون در انتخابات حضور نیافته و به آقای رئیسی رای نداده اند شهروند درجه دوم هستند و  شایسته قهر و طعن و لعن؟ 

اگر ایرانی اند و حق زندگی دارند آیا  رئیس جمهوربه مشارکت سیاسی - اجتماعی آنها هم فکر می کند؟

به نظر می آید اگر مشارکت این جمعیت مهم تلقی نشود، چه بسا قهرکنندگان انتخابات 1404 بصورت تصاعدی نسبت به 1400 افزایش یابد. آیا این موضوع برای رئیس جمهور سیزدهم مهم است یا اینکه گمان می کند با همین میزان 18میلیونی فعلی(با فرض اینکه نه تنها کاهش نیابد بلکه درصدی هم بالاتر برود) برای اعمال قدرت کفایت می کند؟

هر پاسخی برای این سوالها وجود داشته باشد، مقدمه دکترین سیاست داخلی کشور در آغاز قرن جدید است.»

مشاهده خبر در جماران