پیام متفاوت آیت الله محقق داماد به مناسبت درگذشت استاد حکیمی
آیت الله محقق داماد در یادداشتی به مناسبت درگذشت استاد محمدرضا حکیمی نوشت: «کاش می‌دانستم که آیا او به آرزوها و آمالش رسید؟ اما جا دارد، امروز به استادمان جناب حکیمی بگوییم، ای استاد! سال‌ها برای تحقق عدالت علوی قلم زدی، سخن‌ها گفتی، خون دل‌ها خوردی، فریادها زدی. آیا به آرزویت رسیدی؟»
به گزارش به گزارش جماران، متن پیام آیت الله مصطفی محقق داماد بدین شرح است:
بسم الله الرحمن الرحیم
شنیدم که چون قوی زیبا بمیرد
فریبنده زاد و فـریبا بمیرد
شب مرگ، تنها نشیند به موجی
رود گوشـه ای دور و تنها بمیرد
در آن گوشه،چندان غزل خواند آن شب
که خود در میان غـزل ها بمیرد
چو روزی ز آغـوش دریا برآمـد
شبـی هم در آغـوش دریا بمیرد
تو دریای من بودی، آغوش وا کن
که می خواهد این قوی، زیبا بمیرد
حدود ۵۵ سال پیش، نخستین بار مرحوم استاد حکیمی "رضوان‌الله‌تعالی علیه " را در یکی از حجرات مدرسه نواب مشهد زیارت کردم. من که آن روز طلبه‌ای جوان بودم، خود را در مقابل مردی یافتم که "جهان بنشسته در گوشه‌ای" بود و از دامنش ادب و فضل سرازیر می‌شد.
دستار خاکستری رنگی بر سر- و نه قبا بلکه پالتوی بلندی - بر تن داشت. تسلطش بر ادبیات فارسی، ادبیات عرب، تاریخ، رجال و حدیث مرا خیره کرد. استاد حکیمی که اصالتا اهل اردکان یزد و بزرگ‌شده خراسان بود، به زودی برای من به عنوان الگوی عالم عامل شناخته شد. آثار قلمی حکیمی، نشان‌دهنده ذوق سلیم در نگارش پارسی و عربی است.
مشاهده خبر در جماران