آیا پخش اعترافات والدین بابک خرمدین در رسانه ها درست بود؟/ تحلیل یک روانپزشک

به گزارش جماران؛ دکتر مریم عباسی نژاد- روانپزشک در یادداشتی کوتاه نوشت: قتل بابک خرم دین به دست پدر و مادرش و سپس برملا شدن قتل خواهر و شوهرخواهر او به دست همین افراد همه ما را دچار شوک و به دنبالش خشم و انزجار و نفرت و سردرگمی و ترس نموده است.

آنچه مسلم است این است که جنایتی ترسناک اتفاق افتاده و با توجه به نسبت قاتلین و مقتولین، آنچه به ذهن متبادر می شود این است که قاتلان بیمار و‌ مجنون هستند که قوه عاطفه و وجدان آنها نتوانسته مانع ارتکاب جنایت شود.

بررسی قاتلان از این جهت نیاز به زمان دارد و تنها بعد از زیرنظر گرفتن آنها به مدت طولانی و انجام مصاحبه های بالینی متعدد است که مشخص خواهد شد که آنان در حین ارتکاب جرایم جنون داشته اند یا خیر، یا از اختلالات شخصیت مزمن و شدید از نوع نارسیسیستیک، بوردرلاین، آنتی سوششال یا پارانوئید رنج می برند یا خیر.

حدس شخصی من این است که دسته تشخیص های دوم مطرح باشد اما در هر حال این قاتلان به نوعی «بیمار» هستند، هرچند که بیماری آنها رافع مسئولیت کیفری آنان نباشد‌.

پرده دوم: ما از موضع اخلاق و کرامت و حقوق انسان این جنایت را محکوم می کنیم، پس چه بهتر که سعی کنیم بتوانیم به عنوان افرادی فرهیخته در مواجهه با «قاتلان بیمار» هم از موضع انسانی برخورد کنیم.

به نظر من این موضع ایجاب میکرد مسئولین دادگستری اجازه این همه برون ریزی این افراد در برابر رسانه ها را نمی دادند. هرچقدر آنها خونسرد به نظر بیایند اما به شدت ترسیده و قطعا خودشان دچار هیجانات شدید هستند و در این شرایط سخنانی به زبان می آورند که در ادامه همان جنایت، نه تنها خودشان را بیشتر از قبل به قعر چاه می کشاند، بلکه اذهان عمومی را نیز دچار انحراف می کند. نفرت بیننده از قاتلین بیشتر می شود و ممکن است خشم خود را بر روی افراد دیگری فرافکن کند؛ ممکن است افرادی در آستانه جنایت باشند و با دیدن تریبونی که در اختیار قاتلان قرار گرفته، تحریک به انجام جنایت شوند.

 حالا که این جنایت اتفاق افتاده است، مطلع باشیم که بخشی از آثار مخرب این قتل ها در چگونگی انعکاس آن به دست مسئولین امر است که هیچ اصولی را محترم نشمردند. رسانه ها که هیجان زده اند و ما را هم هیجان زده کرده اند... امیدوارم هر چه زودتر بتوانیم بر این هیجان زدگی آسیب زا فایق بیاییم.»