علم الهدی: زن و مرد در زندگی، لباس یکدیگرند

به گزارش جماران؛ به نقل از سایت علم الهدی، حجت الاسلام و المسلمین علم‌الهدی ظهر امروز در خطبه اول نمازجمعه این هفته، ۱۳ فروردین ماه در حرم امام رضا (علیه‌السلام)، با بیان این‌که موضوع خطبه اول مربوط به تقوای عملی است، اظهار کرد: همچنان که مستحضرید و مکرر این نکته تذکر داده شده، مقام معظم رهبری از بیش از یک سال گذشته دستور فرمودند که در خطبه‌های اول نمازجمعه، تقوای عملی بحث شود، فرمودند شما که سفارش به تقوا می‌کنید، مردم باید متوجه باشند تقوا را چگونه در زندگانی خودشان رعایت کنند تا این سفارش از آن حالت مراسمی، در موقعیتی جدی و واقعی قرار بگیرد.

ایشان ادامه داد: این که می‌گوییم «سفارش می‌کنیم شما را باتقوالله»، یعنی این تقوا باید در زندگی پیاده شود و چطور این تقوای الهی باید پیاده شود؛ در ابعاد مختلف زندگی که ما به صورت روزمره می‌گذارنیم، نقطه به نقطه و قدم به قدم، موقعیت اجرای تقواست که یا انسان دقیقأ به این تقوا عمل می‌کند و یا برخلاف تقوا عمل می‌کند پس باید در مرحله عمل، تقوا را بشناسیم به همین جهت بر اساس همین مسئله، موضوع بحثمان در تقوای عملی و عمدتأ اجرای تقوای عملی در ارتباطات خانوداگی بود.

چرا تقوای عملی در خانواده مهم است؟

نماینده ولی فقیه در خراسان رضوی به دلایل انتخاب مسئله «خانواده» به‌عنوان سوژه تقوای عملی اشاره کرد و گفت: در عرصه زندگی ما، نزدیک‌ترین مسئله به ما مسئله خانواده است و نزدیک‌ترین رابطه ما، رابطه داخلی زندگی خانوادگی است، بعد از خدا، در همه زندگی‌ها از همه به مردها نزدیک‌تر، همسران آنان هستند و به زن‌ها نیز از همه نزدیک‌تر، شوهران آنان هستند پس بُعد عملی تقوا در درجه اول در کانون زندگی خانوادگی در ارتباط زن و شوهر است.

ایشان بیان کرد: مدتی است در مسئله تقوای عملی در ارتباطات خانوادگی بحث داریم، نقطه‌های تقوا یا نقطه‌های ضد تقوا را که معمولأ در زندگی خانوادگی ابتدا بین زن و شوهر ایجاد می‌شود را بحث می‌کنیم؛ گاهی سلسله مطالبی که بنده عرض می‌کنم، به برخی نقطه‌ها برخورد می‌کند که احیانأ برخی جریان‌های ضد انقلاب و ضد اسلام که درصدد سم‌پاشی در مسائل اخلاقی، روانی و سیاسی جامعه هستند، در فضای مجازی در این رابطه یک جمله‌ای را می‌گیرند، یک نقطه اخلاق دینی که با فرهنگ غربی و فرهنگ مادی امروز دنیای غرب سازگار نیست را مطرح می‌کنند و به خیال خودشان به‌عنوان یک نقطه و جمله ضد ارزش ترویج می‌کنند ولی خب برادران و خواهران متدین دقیقأ توجه دارند و بیان و تهاجم فرهنگی آنان نیز خوشبختانه سبب می‌شود این سخن و جمله حساس، به سمع همه متدینین و مؤمنین برسد.

بازگو کردن عیب همسر با دیگران، بی‌تقوایی محض است

علم‌الهدی افزود: یکی از مسائلی که در تقوای عملی در ارتباطات خانوادگی بین زن و شوهر، هم نقطه تقوا و هم نقطه ضد تقوا هست، مسئله پوشش عیوب همسر از دیگران است یا افشاگری نسبت به عیوب همسران در مقابل دیگران.

ایشان در بیان مسئله «پوشش عیوب همسر»، گفت: خانمی که در زندگی خودش نسبت به عیوب شوهرش پوشش ندارد، عیب همسر خودش را همه‌جا بازگو می‌کند و به دیگران منتقل می‌کند، یا آقایی که در این مسئله رعایت تقوا نمی‌کند و عیوب همسر خودش را با دیگران در میان می‌گذارد، حرکت بی‌تقوایی محض هست، این که شما عیب همسر خودتان را به دیگری منتقل کنید و یا مشکلات دیگری را به‌عنوان عیب همسر به رخ دیگران بکشید، بی‌تقوایی است.

غیبت همسر و تهمت زدن به او، یک خیانت در کانون خانواده است

امام جمعه مشهد مقدس با بیان این که عیب‌گویی، غیر از این که از نظر غیبت و تهمت یک گناه کبیره است، یک گناه دیگری نیز بر آن اضافه می‌شود، تصریح کرد: اگر شما غیبت یک برادر مؤمن یا خواهر مؤمنه را انجام دهید، یک گناه کبیره کردید، غیبت کردید، اگر بنا شد تهمت بزنید، یک گناه کبیره انجام دادید اما اگر بنا شد غیبت شوهر خودتان را پیش کسی بکنید، به شوهرتان تهمت بزنید یا غیبت زنتان را به دیگری بگویید یا به او تهمت بزنید، این دو گناه است؛ یک گناه این که غیبت کردید و تهمت زدید، هیچ مردی بر زن خودش ولایت ندارد که بخواهد غیبت او را پیش دیگران بکند یا به او تهمت بزند، هیچ زنی نیز حق ندارد در مقام محرمیت با همسر خودش، عیوب هسمر خودش را به دیگران بگوید، این یک غیبت و تهمت است اما علاوه بر گناه کبیره غیبت و تهمت، یک خیانت در کانون زندگی نیز هست.

ایشان افزود: این آقا و خانم با غیبت و تهمت به همسر، یک خیانت بزرگ هم در ارتباط خانوادگی انجام داده چون خداوند متعال در آیه 187 سوره مبارکه بقره می‌فرماید «هُنَّ لِبَاسٌ لَّکُمْ وَأَنتُمْ لِبَاسٌ لَّهُنَّ»، زن‌های شما لباس شما هستند، شوهرهای شما لباس شما هستند؛ این لباس بودن یک زن برای شوهر و یک مرد برای زن خودش، یک وظیفه قطعی تعیین شده از طرف خدا در کانون زندگی خانوادگی است، اگر عیب همسرش را بخواهد به دیگری منتقل کند، لباس بودن خودش را از بین برده، در اجرای وظیفه لباس بودن برای شوهر، به شوهر خیانت کرده و در اجرای لباس بودن برای زن، به زن خودش خیانت کرده است.

چرا زن و مرد در زندگی، لباس یکدیگرند؟

علم‌الهدی با بیان این که عنوان لباس برای زن و شوهر، عنوان جامعی در شخصیت خانوادگی است، یادآور شد: لباس چند خصوصیت دارد، خصوصیت اولش این که لباس عیوب بدن را می‌پوشاند، وقتی انسان لباس به تنش کرد، دیگر این بدن در زیر لباس هر عیب و اشکال، نقص و بیماری پوستی داشته باشد، پوشیده می‌شود اما اگر بدن عریان و بی‌لباس شد، عیوب این بدن ظهور می‌کند، اصلأ زشتی و نارسایی این قیافه بدون لباس ظاهر می‌شود، یک انسان با یک لباس، جاذبه‌ای دارد که اگر لباس را از تنش خارج کند و عریان در مقابل دیگران ظاهر بشود، به هیچ وجه ارزش و موقعیتی ندارد.

زن و شوهر وظیفه دارند «عیب‌پوش» هم باشند

ایشان با تأکید بر این‌که زن و شوهر نباید نارسایی‌های زندگی خود را برای دیگران بازگو کنند، یادآور شد: زن و شوهر وظیفه دارند عیب هم را بپوشانند، ده‌ها نارسایی، صدها و هزارها مشکل و مسئله در زندگی وجود دارد، این خانم و این آقا محرم زن و شوهرش است، نباید تمام نارسایی‌ها، اختلافات، اختلالات و مشکلات این زندگی بر سر زبان دیگران بیاید به خاطر وظیفه نشناسی این زن نسبت به لباس بودن و یا وظیفه نشناسی این مرد نسبت به لباس بودن همسر خود.

عضو مجلس خبرگان رهبری افزود: یک خصوصیت دیگر لباس این است که لباس وسیله زینت و آرایش انسان است، انسان با لباس آراسته می شود، زن وسیله زینت و آرایش شوهر است و مرد نیز زینت برای زن است، یک مرد با شخصیت، عین شخصیت او را همسر او در جامعه دارد، یک خانم با شخصیت مؤمنه متدینه، عین شخصیت او را شوهرش در میان دیگران دارد یعنی تمام آراستگی‌ها و وارستگی‌های یک مرد، سبب آراستگی و وارستگی زن می‌شود و همچنین آراستگی و وارستگی یک زن نیز موجب آراستگی و وارستگی شوهر می‌شود.

ایشان به خصوصیت سوم لباس اشاره و اظهار کرد: لباس، بدن را از سرما و گرما حفظ می‌کند، بدن به وسیله لباس در برابر عوارض و حوادث مصونیت پیدا می‌کند، یک زن در کانون زندگی به وسیله شوهر حفظ می‌شود، یک مرد نیز در کانون زندگی به وسیله زنش حفظ می‌شود و مصونیت پیدا می‌کند تا عارضه و حادثه‌ای این زندگی را تحریک نکند.

بزرگ‌ترین عذاب برای انسان، بی‌آبرویی است

علم‌الهدی تصریح کرد: در زندگی هیچ چیز بدتر از بی‌آبرویی و آبروریزی نیست، گاهی اوقات برای یک انسان گرسنگی قابل تحمل است، نداشتن، قابل تحمل است، بیماری و مرض قابل تحمل است اما بی‌آبرویی قابل تحمل نیست، آبروی انسان از سلامتی بدن هم برای انسان لازم‌تر است، حاضر است انواع مرض‌ها را بگیرد اما در جامعه آبرویش نرود؛ در مناجات شعبانیه که این شب‌ها و روزها شما برادران و خواهران موفق هستید و قرائت می‌کنید، در یک فراز از این مناجات به درگاه خدا عرضه می داریم «إلهی قَدْ سَتَرْتَ عَلَىَّ ذُنُوباً فِى الدُّنْیا وَ أنَا أحْوَجُ إلى سَتْرِها عَلَىَّ مِنْکَ فى الْاُخْرى» خدایا! تو خدایی هستی که همه چیز به من دادی، انواع نعمت‌ها را به من عنایت کردی، از جمله نعمت‌هایی که به من دادی، آبرویم را در دنیا حفظ کردی، من گناه و معصیت کردم، من فسق و فجور انجام دادم، بدی‌هایم را به وجود آوردم اما تو خدا نگذاشتی دیگران بفهمند، گناه مرا پوشاندی و آبرویم را حفظ کردی، من به این آبرو در صحرای محشر و آخرت بیشتر احتایج دارم تا در این دنیا، در دنیا حتی نگذاشتی بندگان صالحت و آدم‌های خوب بفهمند من بدم اما اگر در روز قیامت مرا بی‌آبرو کنی، بدها می‌فهمند من بدم.

ایشان افزود: این بی‌آبرویی از هر چیزی بدتر است، آدم ابوالبشر و حوا زمانی که معصیت کردند و از آن شجره منعیه خوردند، اول عذابی که مبتلا شدند، خداوند لباسشان را کند، برهنه‌شان کرد، بدی‌هایشان را نشان داد، این بزرگ‌ترین عذابی بود که خداوند از نظر ارتکاب گناه آنان را مبتلا کرد و در صحرای محشر نیز بزرگ‌ترین گناه برای ما، بی‌آبرو شدنمان است.

مشاهده خبر در جماران