از نارضایتی آیت الله هاشمی از عملکرد وزیر اطلاعات تا مشکل روحانی پس از کاندیداتوری سیدمحمد خاتمی

این خاطرات که از وقایع ریز و درشت سیاسی تا امور شخصی را شامل می شود، از یکسو به دلیل جایگاه بسیار مهم نویسنده و از طرف دیگر به خاطر «مختصر و مفید نویسی»، از اهمیت و ارزش بالایی در تاریخ نگاری انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی برخوردار است.

از طریق این خاطرات می توان به سرنخ ها و نکات مهمی از وقایع مهم این دوران طولانی دست یافت و آنها را مورد بحث و واکاوی بیشتر قرار داد.

از جمله ادوار مهم این سال های مهم، مقطع انتخابات هفتمین دوره ریاست جمهوری است که در خاطرات سال های 1375 و 76 آیت الله هاشمی به عنوان رئیس جمهور وقت و چهره اثرگذار نظام در کنار رهبر معظم انقلاب به تفصیل بدان پرداخته شده است.

«جماران» در ایام نوروز ۱۴۰۰ هجری شمسی هر روز قسمتی از این خاطرات را منتشر می کند.

آنچه در پی می آید، قسمت ششم این خاطرات است:

۱۹ بهمن ۷۵

براى راه‌پیمایى روز قدس و اقامه جمعه به دانشگاه تهران رفتم. حضور مردم وسیع و بیشتر از هر سال است. از طرف آقاى ناطق[نوری] و دفترش و ستاد نماز جمعه، خواستند که بعد از صحبت ایشان که قبل از خطبه‌ها صحبت مى‌کنند، اسمى از ایشان ببرم و بُردم. سال گذشته، اسم نبردم، ایشان گله کرد. یک خطبه راجع به فلسطین و خطبه دوم را دربارة پیروزى انقلاب و اعجاز انقلاب در پیروزى و دفاع و سازندگى ایراد کردم.

شب دکتر روحانى، [دبیر شورای‌عالی امنیت ملی] آمد و گزارش مذاکره با [آقای علی فلاحیان]، وزیر اطلاعات، در مورد مسأله فرج سرکوهى را داد که ظاهراً بد عمل‌کرده‌اند. در مورد احتمال نامزدى ایشان در انتخابات هم مشورت کرد. آقای روحانی گفت، آقاى [علی] لاریجانى به ایشان گفته که به نظر رهبرى هم مایل‌اند، ایشان هم نامزد شود. احتمال مى‌دهد که با هدف جلوگیرى از پیروزى جناح چپ است؛ به جایى نرسیدیم. قرار شد بیشتر بررسى شود تا معلوم شود چه کسى و چه جناحى، از ایشان حمایت مى‌کنند.

۲۳ بهمن ۷۵

براى اجلاس خبرگان به مدرسه دارالشفاء رفتیم. شروع اجلاس با صحبت آقاى [علی] مشکینى، [رییس مجلس خبرگان رهبری] بود. دو سه نفر از نمایندگان نیز صحبت و روی نقش رهبری و من در پیشرفت انقلاب تکیه کردند. آقاى مشکینى، از مشروعیت ولایت، حتى بدون انتخابات گفت‌که جا نیفتاد. از لزوم بودن خمس در اختیار ولى‌فقیه گفت که آن هم جا نیفتاد.

۲۵ بهمن ۷۵

به دفترم برگشتم. اعضاى [مجلس] خبرگان هم آمدند. مطابق معمول هر سال، ناهار میهمانم بودند. آقاى [علی] مشکینى صحبت کردند. از اظهارات خودشان در اجلاس خبرگان، در مورد غیرمشروط‌بودن ولایت فقیه به انتخابات و آرای مردم دفاع کردند و جمع‌بندى آقاى امینى را نپذیرفتند. آقاى امینى، پس از مخالفت آقاى [محمدجواد] حجتى کرمانى، با نظرات آقاى مشکینى و مخالفت آقاى [ابوالقاسم] خزعلى، با اظهارات آقاى حجتى، جمع‌بندى میانه‌اى کرده بود و همان را در حضور رهبرى اظهار داشت.

ایشان از وضع احتمالى بعد از مسئولیت من، اظهارنگرانى کردند.سپس من صحبت کردم و گفتم، امروز ما نیازى به این بحث‌ها نداریم، چون رهبرى از طریق انتخابات دومرحله‌اى به مسئولیت رسیده‌اند و این بحث‌ها، باعث مى‌شود که دشمنان بگویند، نظام به آرای مردم متکى نیست؛ همان گونه که پس از انتشار صحبت آقاى مشکینى، رادیوهاى بیگانه این بحث را شروع کرده‌اند.

۲۷ بهمن ۷۵

اعضای شوراى مرکزى [جمعیت] مؤتلفه [اسلامی] آمدند. آقاى [حبیب‌الله] عسکراولادى صحبت کرد و از برنامه‌هاى دولت  تمجید نمود و آن را الگوى دولت‌هاى آینده خواند و گفت، با این برنامه، در تاریخ ایران چهره جاویدان شده‌ام. پیشنهادهایی داشت و تقاضا کرد، به مؤتلفه کمک کنم. خبر داد که نامزدشان، آقاى [علی‌اکبر] ناطق نورى است. من هم نصیحت‌شان کردم.

۲۹ بهمن ۷۵

آقاى [محمدباقر] نویسى، رییس دفتر آقاى ناطق‎نورى، [رییس‌مجلس] آمد. از عدم موفقیت آقاى ناطق در مرحله اول انتخابات ریاست‌جمهورى اظهارنگرانى کرد و از قول آقاى [محمدرضا] باهنر و خود آقای ناطق، نقل‌کردکه شنیده‌اند، به آقاى دکتر [حسن] حبیبى پیغام داده‌ شده است که نامزد شود و از من‌کمک خواست.

۳۰ بهمن ۷۵

به دفترم رفتم. در مسیر، آقاى [علی‌محمد] بشارتى [وزیر کشور]، در ماشین نشست و راجع به تاریخ انتخابات ریاست‌جمهورى بحث شد. قرار شد روز ۱۶ خرداد ۷۶ باشد. قبلاً روى دوم خرداد صحبت بود. به خاطر استفاده از فضاى برنامه‌هاى سالگرد امام، جهت حضور مردم در پاى صندوق‌ها، این تاریخ را انتخاب کردیم؛ نظر رهبری هم همین است.

آقاى [علیرضا] عسکرى، فرمانده جدید نیروى مقاومت بسیج تهران آمد و از سیاست‌هاى افراطى که در سال گذشته در بسیج اجرا شد، اظهار ناراحتى کرد؛ من جمله استفاده از بسیج در نهى از منکر و فساد خانم‌هاى بدحجاب و نیز شرکت در انتخابات مجلس، به نفع یک جریان و موارد دیگر و براى کار جدید کمک خواست؛ به نظر مى‌رسد، آدم معتدل و عاقلى است.