جی پلاس/ به مناسبت سالروز رحلت؛
محمدتقی آقا نجفی اصفهانی که بود؟/علت انتقال وی به وسیله دربار به تهران و مجددا به اصفهان چه بود؟
شیخ محمد تقی رازی آقا نجفی از مجتهدان دوره ناصرالدین شاه قاجار است که در یازدهم شعبان ۱۳۳۲ قمری رحلت کرد.
شیخ محمد تقی رازی آقا نجفی از مجتهدان دوره ناصرالدین شاه قاجار است که در یازدهم شعبان ۱۳۳۲ قمری رحلت کرد.
به گزارش خبرنگار جی پلاس، در راستای شناساندن بزرگان اندیشه دینی در این صفحه بر آنیم که این شخصیت های ارجمند جهان اسلام و تشیع را به مخاطبان معرفی کنیم و مطالب منتشرشده قطره ای است از دریای زندگی این بزرگواران که به قدر وسعمان است. باشد که مفید فایده افتد. این قسمت به زندگی شیخ محمد تقی رازی آقا نجفی از مجتهدان اصفهان در عهد ناصر الدین شاه اختصاص دارد.
زندگینامه محمدتقی آقا نجفی اصفهانی
شیخ محمدتقی رازی آقا نجفی (۱۲۶۲-۱۳۳۲ق/۱۸۴۶-۱۹۱۴م)، فرزند محمد باقر آقا نجفی اصفهانی و نوه محمد تقی رازی از مجتهدان اصفهان در دوره ناصرالدین شاه. وی پس از اخذ اجتهاد از علمای نجف به اصفهان بازگشت و مرجعیت عام یافت. آقا نجفی با ظل السلطان حاکم اصفهان رابطه خوبی نداشت. از او آثار علمی بسیاری بر جای مانده است.
در همین رابطه بخوانید:
از زندگی عالم برجسته سید اسماعیل نوری طبرسی چه می دانید؟/وی در محضر کدام بزرگان شاگردی کرد؟
آیت الله العظمی یوسف مدنی که بود؟/عنایت علامه طباطبایی به وی چه بود؟/چه کسی بر وی نماز خواند؟
اطلاعات فردی
محمدتقی آقا نجفی اصفهانی
لقب آقا نجفی اصفهانی
تاریخ تولد ۲۲ ربیع‌الثانی ۱۲۶۲ق
زادگاه اصفهان
تاریخ وفات ۱۱ شعبان ۱۳۳۲ق
محل دفن بقعه امامزاده احمد بن علی
شهر وفات اصفهان
خویشاوندان سرشناس محمد باقر آقا نجفی اصفهانی
اطلاعات علمی
استادان میرزای شیرازی، مهدی کاشف الغطاء، شیخ راضی نجفی
محل تحصیل اصفهان نجف
تألیفات تأویل الآیات الباهره فی العترة الطاهرة، بحرالحقائق، اصول الدین و انوار العارفین
فعالیت های اجتماعی سیاسی
سیاسی جنبش تنباکو
نسب
پدر محمد تقی، محمد باقر آقا نجفی اصفهانی و جد وی محمد تقی رازی اصفهانی نویسنده هدایة المسترشدین از مجتهدین بودند. نیاکان آقانجفی از ایوانکی سمنان بودند. جدش در آغاز جوانی به عراق رفت و پس از سال ها تحصیل علم، اصفهان را برای سکونت و فعالیت های دینی برگزید و در آنجا حوزه درسی دایر کرد.
تولد و تحصیلات
آقا نجفی در ۲۲ ربیع‌الثانی ۱۲۶۲ق/۱۹ مارس ۱۸۴۶م در اصفهان زاده شد. مقدمات علوم را در محضر پدرش فرا گرفت و پس از آن به نجف رفت و در آنجا به تحصیل علم ادامه داد. از محضر میرزا محمد حسن شیرازی که زمانی در اصفهان از شاگردان جدّ خود او بود و نیز شیخ مهدی کاشف الغطاء و شیخ راضی نجفی بهره گرفت تا به مقام اجتهاد رسید.
بازگشت به اصفهان
آقانجفی پس از تکمیل تحصیل خود در نجف، به اصفهان بازگشت و در زمان حیات پدر مرجعیت عام یافت و صاحب نفوذ و قدرت معنوی فراوان شد. او را به عنوان «جامع علوم معقول و منقول» شناخته و به قوّت حافظه، حضور ذهن، نکته گویی، سخاوت و شجاعت ستوده اند.
توجه به امور اجتماعی
طی دوران مرجعیت و حکومت شرعی و عرفی خود در اصفهان، در کمک به مردم، رفع ستم از ایشان و تأمین وسایل آسایش آنان کوشا بود، حدود شرعی را اجرا می کرد و نسبت به حُسن جریان زندگانی و تحصیل طلاب علوم دینی اهتمام می ورزید.
مبارزه با ظلم و ستم
آقا نجفی به ناصرالدین شاه و دستگاه حکومت او بی اعتنا بود و با ظلالسلطان فرزند شاه که حاکم اصفهان بود و بسیار بر مردم ستم می کرد، همواره درگیر بود، اما در واقع قدرت او از قدرت حاکم اصفهان افزونتر بود. ظل السلطان، آقانجفی را مانع تاخت و تاز، چپاول و تجاوز خود می یافت. مأموران استعماری انگلستان نیز که برای بسط تسلط دولت متبوع خود بر ایران، برنامه های گسترده داشتند و قدرت اجتماعی آقانجفی را مانع اجرای نقشه های خویش می یافتند، از او بیمناک بودند. به همین جهت، همواره سعی در تضعیف وی داشتند ولی به جهت توجه مردم به وی، دشمنی آنان کاری از پیش نبرد.
انتقال به تهران
مخالفان آقا نجفی، یک بار توانستند با تحریک ناصرالدین شاه و ترساندن وی، که خود نیز از آقانجفی بیمناک بود و توسعه نفوذ وی و بیباکی او در اجرای حدود شرعی را تعرضی نسبت به حدود اختیارات و قدرت های خود میشمرد، فرمان انتقال آقانجفی به تهران را از وی بگیرند، اما آقانجفی در تهران هم، علاوه بر دایر کردن حوزه درسی، به مبارزه سیاسی و روشن کردن ذهن مردم نسبت به فساد دربار و نظام حاکم و سرانجام مداخلات بیگانگان در امور کشور ادامه داد و چون خطر فعالیت وی در پایتخت برای رژیم بیشتر بود، او را به اصفهان بازگرداندند. همانند این حادثه در ۱۳۲۱ق/۱۹۰۳م در هنگام سلطنت مظفرالدین شاه نیز تکرار شد. آقانجفی در جنبش تنباکو از آغازگران مبارزه بود. به تهدیدات ظل السلطان و شاه اعتنا نکرد و پرچم مخالفت را از دست ننهاد.
آثار
آقا نجفی آثار بسیار از خود به جای گذاشت. تعداد آثار او را برخی بیش از ۱۰۰ مورد دانسته اند. از جمله آثار مهم وی، این رسائل و کتاب ها را میتوان نام برد:
الاجتهاد و التقلید
اسرار الآیات
اسرار الشریعه
اصول الدین و انوار العارفین
بحرالحقائق
تأویل الآیات الباهره فی العترة الطاهرة
درگذشت
وی در ۱۱ شعبان ۱۳۳۲ق/۵ ژوئیه ۱۹۱۴م در اصفهان درگذشت[۱] و در جوار مرقد امامزاده احمد، به خاک سپرده شد.
پانویس
۱. روزنامه حبل المتین، مورخه ۲ شوال ۱۳۳۲، ش ۱۶، ص۱۷ به نقل از مقاله توپ های خالی (سیری در زندگی نامه آقانجفی اصفهانی)
منابع
آقابزرگ، طبقات اعلام الشیعه فیالقرن الرابع عشر، مشهد، دارالمرتضی، ۱۴۰۴ق، ج۱، صص۲۴۷-۲۴۸.
امین، محسن، اعیان الشیعه، بیروت، دارالتعارف، ۱۹۸۳م، ج۹، ص۱۹.
بامداد، مهدی، تاریخ رجال ایران، تهران، زوار، ۱۳۴۷-۱۳۵۳ش، ج ۳، ص ۳۲۶-۳۲۷.
تیموری، ابراهیم، تحریم تنباکو، تهران، جیبی، ۱۳۶۱ش، ص ۷۸-۷۹.
زرکلی، خیرالدین، الاعلام، بیروت، دارالعلم للملایین، ۱۹۸۴، ج ۶، ص۶۳.
قمی، عباس، الکنی والالقاب، تهران، مکتبة الصدر، ۱۳۹۷ق، ج۲، ص۶.
کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، بیروت، داراحیاء التراث العربی، ج ۹ و۱۰، ص۱۳۳-۱۳۴.
مدرس، محمدعلی، ریحانة الادب، تبریز، ۱۳۴۶ش، ج ۱، ص۵۷-۵۸.
مشاهده خبر در جماران