چگونگی ولادت حضرت مسیح(ع)/حواریون چه کسانی بودند؟/بزرگداشت حضرت مسیح(ع) در قرآن

به گزارش خبرنگار جی پلاس، در تقویم چهارم دی ماه مصادف با سالروز ولادت حضرت عیسی بن مریم علیهما السلام از پیامبران اولوا العزم است. نام آن حضرت ۳۵ مرتبه در قران ذکر شده است و میلاد پربرکت ایشان بهانه ای است برای پرداختنی مختصر به زندگی آن حضرت که با هم مرور می کنیم:

 

حضرت عیسی علیه السلام  در بیت اللحم جنوب اورشلیم به دنیا آمد. مادرش حضرت مریم (س) دختر عمران (ع) است که نامش در دوازده سوره قرآن ذکر شده است.

 

عمران، پدر مریم در دوران جنینی مریم از دنیا رفت و سرپرستی وی را حضرت زکریا شوهر خاله مریم به عهده گرفت و او را طبق نذر مادرش به خدمت بیت المقدس گماشت .

 

مریم هم چنان که بزرگ می شد روزها را روزه می‌ گرفت و شب‌ ها را به عبادت می‌ پرداخت و در میان بنی اسرائیل به مقام ارجمندی رسیده بود وقتی که مریم به سن سیزده سالگی رسید، خداوند یکی از فرشتگان را به صورت یک جوان بسیار زیبایی به سوی وی فرستاد، هنگامی که مریم او را دید، چون که دختری بسیار پاکدامن و امین بود، از این صحنه خیلی ناراحت شد. سپس آن فرستاده خدا در مریم دمید و سرانجام وی باردار شد و آن فرزند موعود در رحم او جای گرفت.

 

این امر سبب شد که او از بیت المقدس به مکان دوردستی برود و تنها زندگی کند، ولی هر چه به روز وضع حمل نزدیک می‌ شد، نگران‌تر می‌ شد.

 

هنگامی که عیسی متولد شد، مریم به همراه او به سوی قومش آمد، وقتی که مردم او را دیدند، شگفت زده شده و او را مورد توهین قرار دادند. درد و رنج زایمان، او را به کنار درخت خرمایی کشاند و به آن تکیه زد. در آن زمان لطف و عنایت خدا شامل حالش شد و صدای جبرئیل را شنید.

 

غمگین مباش، خداوند در قسمت پایین پای تو، چشمه آب گوارایی را جاری کرده است، تکانی به این درخت نخل بده، تا رطب تازه بر تو فرو ریزد، از این غذای لذیذ بخور و از آن آب گوارا بنوش.

 

آغاز رسالت حضرت عیسی مسیح(ع)

خدای متعال حضرت عیسی علیه السلام را نزدیک سی سالگی به پیامبری مبعوث کرد و او رسماً رسالت خود را در میان مردم اعلام کرد و آن‌ها را به پیروی خود فرا خواند. او تلاش کرد تا از انحراف یهودیان جلوگیری کند و آن‌ها را از گمراهی باز دارد و حلال و حرام مورد اختلاف آن‌ها را برایشان بیان کند.

 

جمعیت یهود قبل از آمدن عیسی طبق پیشگویی و بشارت موسی منتظر ظهور مسیح بودند، اما هنگامی که ظهور کرد و منافع جمعی از افراد ستمگر و منحرف بنی اسرائیل به خطر افتاد، تنها جمعیتی محدود، گرد او را گرفتند.

 

عیسی علیه السلام پس از دعوت مستدل و کافی، دریافت که جمعی از بنی اسرائیل اصرار در مخالفت و گناه دارند. به همین دلیل در میان قوم خود به پا خواست و گفت: چه کسانی مرا در راه خدا یاری می‌ کنند؟ تنها عده کمی (دوازده نفر) به این دعوت پاسخ مثبت دادند، این عده افرادی پاک بودند که خداوند از آن‌ها به عنوان «حواریون» (Apostles) نام برده است.

 

معجزات حضرت عیسی مسیح (ع)

بزرگان آیین یهود برای مخالفت با حضرت عیسی علیه السلام و تکذیب وی، همدست شدند و برای اینکه او را در تنگنا قرار دهند از وی درخواست معجزه کردند. وی در جواب گفت:

 

«من از طرف پروردگار شما نشانه‌ ای برایتان آورده‌ ام. من از گل چیزی به شکل پرنده می‌ سازم، سپس در آن می‌ دمم، به اذن خدا به پرنده‌ ای تبدیل می‌ شود، کور مادرزاد را بینا می‌ کنم، مبتلایان به بیماری پیسی (برص) را بهبود می‌ بخشم و مردگان را زنده می‌ کنم و از آنچه می‌ خورید و در خانه خود ذخیره می‌ کنید خبر می‌ دهم. قطعاً در این‌ها نشانه‌ ای برای شما، به سوی حق است، اگر ایمان داشته باشید.»

 

با وجود معجزات فراوان، یهودیانی که عیسی علیه السلام در میان آنان برانگیخته شده بود، افرادی سخت دل بودند و برای همین به مخالفت با او برخاستند و مردم را از شنیدن دعوت و رسالت او بازداشته و بر ضد او به توطئه‌گری می‌پرداختند.

 

 

نگاه قرآن به حضرت مسیح(ع) و مادرش حضرت مریم(س)

قرآن با ذکر القابی مانند «روح الله»، «کلمة الله» و «قول الحق»، شخصیتی متعالی از حضرت عیسی(ع) ارائه کرده است. از دید این کتاب آسمانی، آفرینش وی مانند حضرت آدم(ع) بوده است و امری عجیب نیست. در قرآن اشاره ای به زمان تولد مسیح نشده، هرچند 35 بار واژه عیسی یا مسیح آمده که در هر بار به صورت «عیسی بن مریم» است تا روایت برخی از فرقه های مسیحی ‌درباره وجود پدری به نام «یوسف نجار» یا داعیه الوهیت را رد کند. در این باور محل تولد عیسی(ع) نیز یک آغل ذکر می‌شود اما قرآن، محل تولد را «مکان شرقی» بیان می دارد.

قرآن، حضرت مریم(س) را به عنوان یک شخصیت برجسته و ویژه معرفی می کند و از آن حضرت با عنوان بانوی برگزیده، پاک و مطهر، بهترین زنان عصر خود، مظهر عفاف، الگوی مومنان، دختری عابد، بسیار راستگو و هم سخن با فرشتگان یاد شده است. در آیات 42 و 43 سوره آل عمران با اشاره به برخی از این فضایل می خوانیم: «و [به یاد آورید] هنگامی را که فرشتگان گفتند: ای مریم! خدا تو را برگزیده و پاک ساخته؛ و بر تمام زنان جهان، برتری بخشیده است.» و «ای مریم! [به شکرانه این نعمت] برای پروردگار خود، خضوع کن و سجده به جا آور؛ و با رکوع کنندگان، رکوع کن».

 

توطئه قتل حضرت عیسی مسیح(ع)

وقتی نقشه‌ های آنان بی‌ نتیجه ماند، به فکر افتادند تا توطئه‌ قتل حضرت عیسی مسیح علیه السلام را فراهم کنند. آن‌ها‌ قیصر روم را تحریک کردند و به او گفتند: اگر این وضع ادامه پیدا کند، سلطنت تو واژگون خواهد شد، برای حفظ سلطنت خود چاره‌ ای جز کشتن عیسی نداری.

 

حضرت عیسی علیه السلام از توطئه دشمن آگاه شد، مکان خود را با یاران مخصوصش عوض کرد و در مخفی‌گاه‌ ها به سر می‌ برد، تا از گزند دشمن محفوظ بماند. یکی از حواریون به نام «یهودا اسخریوطی» به گرفتن مقداری نقره، مکان ایشان را به دشمن نشان داد تا آن حضرت را دستگیر کرده و به دار بزنند.

 

حضرت عیسی علیه السلام و یاران مخصوصش به داخل باغی وارد شدند و در آنجا مخفی شدند، ولی بر اثر گزارش «یهودا» وقتی که شب فرا رسید و هوا تاریک شد، جاسوسان و مأموران دشمن از در و دیوار باغ وارد شدند و حواریون را احاطه کردند، وقتی که حواریون خود را در خطر دیدند، عیسی علیه السلام را تنها گذاشتند و گریختند.

 

در چنین لحظه خطرناکی،‌ خداوند «یهودای» منافق را که پیوسته درباره عیسی علیه السلام سخن چینی می‌ کرد، شبیه عیسی قرار داد و مأموران او را دستگیر کردند، آن مرد بر اثر وحشت و ناراحتی شدید، فوراً خود را باخت، دهانش لال شد و نتوانست خود را معرفی کند و سرانجام به دار آویخته شد و به مکافات عمل خود رسید.

 

قیصر روم و وزیران و لشکریان پنداشتند که عیسی را کشته‌ اند، ولی به فرموده قرآن، نه عیسی را کشتند و نه به دار آویختند، ولی امر بر آن‌ها مشتبه شد.

 

 

مشاهده خبر در جماران