چرا امام هدیه رئیس جمهور بنگلادش را پس فرستادند؟

‌‌جی پلاس: در کتاب برداشت هایی از سیره امام خمینی که مجموعه ای از خاطرات درباره امام است، خاطره ای از واکنش امام به هدیه هایی که دریافت می کردند، نقل شده است که خواندنی است:

هرگاه کسی از بزرگان و معاریف هدیه ای برای امام به وسیلۀ بنده یا اشخاص دیگر‌‎ ‎‌می فرستادند، معظم له در صورتی که مصلحت را در قبول آن هدیه می دیدند، قبول‌‎ ‎‌می کردند، ولی پس از اینکه آورندۀ هدیه برمی گشت، عیناً آن هدیه را به وسیلۀ یک‌‎ ‎‌شخص، مخصوصاً برای آورندۀ هدیه می فرستادند، و به او اهدا می کردند مثلاً بنده در‌‎ ‎‌مسافرت خود به کشورهای شرقی که به عنوان نمایندۀ امام چند روزی در بنگلادش‌‎ ‎‌بودم. در ملاقاتی که با رئیس جمهور بنگلادش داشتم. ایشان یک بسته ای به من داد و‌‎ ‎‌گفت: این هدیه ای است برای حضرت امام. بنده آن را تحویل گرفته و تشکر کردم.‌‎ 

‎‌

واکنش امام در دریافت هدایا

هنگامی که به ایران برگشتم ـ امام آن موقع در تهران در خیابان دربند بودند و هنوز به‌‎ ‎‌جماران تشریف نبرده بودند ـ به محضر مبارکشان شرفیاب شدم و جریان مسافرت را به‌‎ ‎‌عرض رساندم و هدیه را نیز که از نظر امنیتی باز شده بود به محضرشان تقدیم داشتم که‌‎ ‎‌یک سجادۀ مخصوص و یک جفت نعلین بود. آن را قبول فرمودند. من که به قم برگشتم‌‎ ‎فردایش به وسیلۀ شخص مخصوصی همان سجاده و نعلین را برای بنده فرستادند که‌‎ ‎‌الآن آن سجاده را به عنوان یکی از یادگاری های آن امام بزرگوار دارم.‌‎

‌‌ ‌

برشی از کتاب برداشتهایی از سیره امام خمینی (س)؛ ج ۱؛ ص ۲۵۹-۲۶۰؛ ناشر: موسسه چاپ و نشر عروج؛ چاپ هشتم (۱۳۹۲) خاطره به نقل از نوری.