تیم ملی فوتبال را رنگی نکنید

گروه ورزشی جی پلاس،  بعد از شکست ایران برابر عراق و بحرین در مقدماتی جام جهانی 2022 قطر، موجی از ناامیدی نسبت به صعود تیم ملی به رقابت ها ایجاد و بعد از حواشی مربوط به ویلموتس این یاس چند برابر شد. با انتخاب اسکوچیچ به عنوان سرمربی تیم ملی بسیاری اعلام کردند که او مرد شماره یک مناسبی برای نیمکت ایران نیست و با این مربی کروات تیم ملی راه به جایی نخواهد برد.

به هرترتیب او کارش را با وقفه طولانی که به خاطر کرونا به وجود آمده بود در تیم ملی شروع کرد و در جدی ترین بازی تدارکاتی همراه ایران برابر بوسنی به میدان رفت و با شیوه جدید توانست این تیم را 2 بر صفر شکست دهد. در این بازی که کاوه رضایی و مهدی قایدی برای تیم ملی گلزنی کردند نشانه های خوبی از آمادگی بازیکنان به چشم آمد اما نباید فراموش کرد که تیم ملی با اسکوچیچ ابتدای راه قرار دارد.

قطعا نمی توان با یک بازی ولو نتیجه اش شکست باشد یا پیروزی عملکرد فنی یک سرمربی را رد یا تایید کرد؛ کما اینکه پیروزی برابر کامبوج موجی از تحسین ویلموتس به وجود آمده بود.

اما یک اتفاق نه چندان جالب که بعد از این مسابقه رخ داد تاکید روی قرمز یا آبی بودن زنندگان گل های تیم ملی بود! اینکه رضایی سابقه حضور در استقلال را دارد یا قایدی در حال حاضر در این تیم توپ می زنند از سوی برخی در فضای مجازی به وجود آمد. این بحث در گذشته و زمان گلزنی بازیکنان پرسپولیس هم ایجاد شده بود.

قطعا برای هم تیمی ها و کادرفنی هیچ تفاوتی نمی کند که گلزن یک مسابقه در بازی باشگاهی چه پیراهنی را برتن دارد چرا که فقط تیم ملی مهم است. اینکه علی دایی به عنوان یک پرسپولیسی سال ها گلزن شماره یک ایران بوده چقدر قابل توجه است؟ قطعا برای یک باشگاه افتخار است که بازیکنش پیراهن تیم ملی را برتن می کند و با آن گلزنی هم انجام بدهد اما این بدان معنا نیست که تیم ملی هم باید افتخار کند که بازیکن پرسپولیس یا استقلال برایش گل می زند!

تمام بازیکنان وقتی لباس تیم ملی را برتن می کنند برای تمام هواداران یک جایگاه دارند و نباید با به راه انداختن بحث های سخیف و رنگی کردن تیم ملی باعث ایجاد حاشیه شد. همان اندازه که گل مهدی قایدی برای تیم ملی ارزش دارد؛ گل های مهدی طارمی و سردار آزمون یا هر بازیکن دیگری هم مهم و قابل تقدیر است. تیم ملی برای یک باشگاه نیست حتی اگر تعداد نمایندگانش در تیم ملی زیاد باشد.

بحث های رنگی مختص رقابت های باشگاهی است؛ نه ملی. تیم ملی زیباست و هر بازیکنی که در آن بازی می کند قابل احترام و ارزشمند است و تفاوتی میان آن ها نیست.