جدایی از پرسپولیس ضرر دارد؟

جی پلاس؛ شاید نگاهی گذرا به سرنوشت جدا شده‌ها، بهتر نشان بدهد که آیا آن ها بیشتر از این فراق ضرر کرده‌اند یا پرسپولیس.

روزنامه دنیای‌ اقتصاد نوشت: «پرسپولیس در این سال‌ها موفق‌ترین تیم ایران بوده و جدایی نفرات کلیدی زیادی را هم تجربه کرده است. آخرین نفر از این لشکر شجاع خلیل‌زاده است؛ بازیکنی که هواداران هنوز هم جدایی‌اش را باور نکرده‌اند. حالا شاید نگاهی گذرا به سرنوشت جدا شده‌ها، بهتر نشان بدهد که آیا آنها بیشتر از این فراق ضرر کرده‌اند یا پرسپولیس. پیش از هر چیز ذکر یک نکته ضروری است؛ این که در فهرست پیش رو اسم بازیکنانی مثل جلال حسینی، وحید امیری و محمدحسین کنعانی‌زادگان که بعد از یک بار جدایی به تیم برگشتند و هنوز حضور دارند، قید نشده است.

برانکو ایوانکوویچ: بزرگ‌ترین جداشده سال‌های درخشان پرسپولیس، معمار این بنا بود. برانکو ایوانکوویچ در پایان لیگ هجدهم با وجود اصرار باشگاه و هواداران از پرسپولیس جدا شد. او در آخرین مصاحبه بلندش گفته بود: «سومین قهرمانی سخت‌ترین قهرمانی من بود. رقابت سال به سال سخت‌تر می‌شود.» فارغ از رفتار غیرمسئولانه مدیران باشگاه به‌ نظر می‌رسد برانکو باور کرده بود کسب قهرمانی‌های بعدی بسیار سخت‌تر خواهد بود؛ به همین دلیل هم ترجیح داد در اوج برود. با این وجود پرسپولیس بدون او قهرمانی چهارم را به آسانی به دست آورد و به فینال لیگ قهرمانان آسیا هم رسید. در نقطه مقابل تجربه برانکو در الاهلی عربستان فاجعه‌بار بود و او البته در تیم ملی عمان هنوز محک نخورده است.

رامین رضاییان: جدایی از پرسپولیس برای او فقط «پول بیشتر» داشت. رامین اگر درست و کامل، بدون حاشیه در این تیم می‌ماند الان در زمره قدیمی‌ترین‌ها، محبوب‌ترین‌ها و حتی کاپیتان‌های پرسپولیس بود. او از نظر فنی هم به شدت به کار سرخ‌پوشان می‌آمد؛ اما به هر حال مسیر دیگری را برگزید که خیلی به سودش نبود.

مهدی طارمی: استعداد طارمی فراتر از آسیا بود و بالاخره یک جایی باید جدا می‌شد اما شکل کنده شدن او از پرسپولیس فاجعه‌بار بود. جریان ریزه‌اسپور، محرومیت خودش و باشگاه، آن مصاحبه عجیب و ... خیلی هزینه به قرمزها تحمیل کرد. کار پرسپولیس بدون طارمی با علی علیپور هم راه افتاد. مهاجم بوشهری هم استارت موفقی در اروپا داشت و در اولین فصل، آقای گل پرتغال شد.

محمد نوری: جدایی از پرسپولیس برای هیچ‌کس به اندازه او گران تمام نشد. نوری بهترین بازیکن در بدترین نسل تیم بود اما درست پیش از اوج‌گیری قرمزها راهی المسیمر قطر شد، با این تیم به دسته پایین‌تر سقوط کرد و هرگز هم موفق به حضور دوباره در جمع قرمزها نشد.

سروش رفیعی: سه سال پیش لطمه بسیار بزرگی بابت ترک پرسپولیس خورد. او فصل ناموفقی را در لیگ قطر پشت سر گذاشت، در بازگشت به پرسپولیس نتوانست جایگاهش را پس بگیرد و فصل گذشته هم بدون تعارف متوسط بود. او این روزها در سپاهان توپ می‌زند.

فرشاد احمدزاده: شرایطش کاملا شبیه سروش رفیعی بود؛ با این تفاوت که سروش حداقل در قطر پول درآورد اما احمدزاده در تیم ته جدولی لیگ ضعیف لهستان فقط عذاب کشید!

صادق محرمی: سال‌هاست لژیونر شده و در دیناموزاگرب کرواسی کج‌دار و مریز به میدان می‌رود. با این حال قطعا می‌توان گفت محرمی به جایی که انتظارش را داشت، نرسیده است. او از میدان دید همه ما خارج است؛ در حالی‌ که وضعش در پرسپولیس می‌توانست به کلی متفاوت باشد.

علیرضا بیرانوند: در میانه‌های فصل گذشته پس از کلی اصرار برای لژیونر شدن راهی آنتورپ بلژیک شد. او اما در ۱۲ هفته نخست لیگ این کشور به بازی گرفته نشده است. پرسپولیس با وجود زوج رادوشوویچ و حامد لک احتمالا مشکلی برای پر کردن جای خالی بیرو نخواهد داشت.

علی علیپور: به تازگی از پرسپولیس جدا شده است. دست‌ کم در لیگ قهرمانان آسیا عیسی آل‌کثیر به شکلی غافلگیرکننده جای خالی او را پر کرد؛ هرچند خود عیسی هم تا پایان سال محروم خواهد بود. این که علیپور در ماریتیموی پرتغال چه سرنوشتی داشته باشد، بعدا مشخص خواهد شد.

مهدی ترابی: ویژگی‌های لازم برای رسیدن به محبوبیتی کم‌نظیر در پرسپولیس را داشت؛ اما در ۲۵ سالگی با شتابی غیر معمول برای کسب ثروت راهی لیگ قطر شد. احسان پهلوان در آسیا جانشین خوبی برای او نشان داد. پهلوان در هفته اول لیگ بیستم برابر سایپا هم جزو خوب‌های پرسپولیس بود.

شجاع خلیل‌زاده: داستان او بسیار تازه است و هنوز سرنوشت دو طرف بعد از جدایی روشن نیست اما شاید با توجه به موارد بالا، بتوان حدس‌هایی در این مورد زد!