احتمال جنگ پس از انتخابات آمریکا چقدر است؟

به گزارش سرویس بین الملل جماران؛ مرکز واکاوی های راهبردی و بین المللی (CSIS) در گزارشی درباره زمینه های خشونت سیاسی در آمریکا نوشت: «۱. داده های تازه مرکز واکاوی های راهبردی و بین المللی CSIS نشان می دهد که در سال ۲۰۲۰، هواخواهان برتری سفیدپوستان و دیگر افراطیون همفکر آنان، عامل دو سوم نقشه های تروریستی و یورش های خشونت بار در آمریکا بوده اند. آنارشیست ها، ضدفاشیست ها و دیگر افراطیون همفکرشان هم بیست درصد باقیمانده این نقشه ها و یورش ها را مرتکب شده اند. این در حالی است که شمار این نوع یورش ها به نسبت سال پیش افزایش داشته چرا که این افراطیون، نیروهای پلیس، ارتش و تاسیسات و نفرات دولتی را هدف حمله قرار می دهند. با اینهمه، به رغم این یافته ها، شمار قربانیان تروریسم خانگی در آمریکا، به نسبت سالهای پیش، کمتر است.

۲. در ایالات متحده آمریکا، وجود افراطیونی که ناخشنودی های سیاسی، نژادی، قومی، اقتصادی، بهداشتی و امثال آن به آنها انگیزه می دهد، نگرانی فزاینده ای درباره تهدید تروریسم خانگی وجود دارد... ارزیابی تهدید خانگی که در همین ماه اکتبر توسط وزارت امنیت داخلی آمریکا منتشر شد، می گوید که "افراطیونی با انگیزه های نژادی و قومی- بویژه برتری گرایان سفید- پایدارترین و مرگبارترین تهدید داخلی به شمار می روند." این گزارش همچنین نتیجه گرفت که آنارشیستها و دیگر افرادی که ایدئولوژی های ضددولتی و ضد حاکمیتی دارند، یک تهدید به حساب می آیند. البته این گزارش و نیز گزارش دیگری از اف بی آی، داده های ۲۰۲۰ را ارائه نکردند.

۳. گروههای طرفدار برتری سفیدها، ۶۷% نقشه های تروریستی و یورش های سال ۲۰۲۰ در آمریکا را مرتکب شده اند. آنها از خودروها، مواد منفجره و سلاح های جنگی بعنوان جنگ افزارهای اصلی شان بهره برده و به جمع تظاهرکنندگان یا به افراد به دلیل گرایشات نژادی، قومی، مذهبی یا سیاسی شان حمله کرده اند. آفریقایی تبارها، مهاجران، مسلمانان و یهودیان اهداف اصلی این یورش ها بوده اند.

۴. سال ۲۰۲۰، شاهد افزایش شمار یورش ها و نقشه های آنارشیستی، ضدفاشیستی و دیگر انواع آن بوده است که بیست درصد رخدادهای تروریستی را در بر می گیرد (به نسبت هشت درصد سال ۲۰۱۹). این دسته از افراطیون، در بیشتر یورش هایشان، ابتدا مواد منفجره و آتش زا استفاده می کنند و سپس دست به سلاح های جنگی می برند و همچنین تاسیسات و نفرات دولتی را هدف می گیرند.

۵. خشونت های چپ افراطی و راست افراطی، عمیقا در هم تنیده هستند و یک "کلاف امنیتی" کلاسیک را شکل می دهند. از آنجا که نمی توان میان سلاح های دفاعی و تهاجمی تمایز گذاشت، طرف های گوناگون در اعتراض ها و شورش ها به هم واکنش نشان می دهند و هر طرف تلاش می کند برای محافظت از خود به سلاح هایی دست یابد که تهدیدی برای طرف دیگر به شمار می آید.

۶. به رغم این یافته ها، باید این خشونت ها را در یک بافت تاریخی دید. شمار قربانیان یورش های تروریستی در ایالات متحده، هنوز هم به نسبت برخی دوره های تاریخ این کشور، نسبتا پایین است که نشان می دهد نباید درباره این تهدید، مبالغه کرد... با اینهمه، سطح خشونت می تواند در گذر یک سال آینده افزایش یابد و این به قطبی شدگی سیاسی، ماندگاری کووید۱۹، دشوارشدن شرایط اقتصادی، نگرانی های فزاینده درباره مهاجرت، نابرابری نژادی و دیگر فاکتورها بستگی دارد. همچنین ممکن است که ساختار سازمانی افراط گرایی از سپهر غیرمتمرکز امروزی سر برآورد تا گروههایی با ساختاری که بیشتر سلسله مراتبی خواهد بود را در بربگیرد.

۷. شمار فزاینده ای از ارزیابی های دولت فدرال و ایالت ها از تهدیدهای داخلی، به این نتیجه رسیده اند که تروریسم دولتی، می تواند برای آینده قابل پیش بینی، از جمله ۲۰۲۱ و پس از آن، پایدار بماند.

۸. سناریوهای چندگانه ای برای تداوم- یا حتی افزایش- خشونت در پی انتخابات نوامبر آینده مطرح است که می تواند به سال ۲۰۲۱ و پس از آن هم بکشد... برخی گروههای تندرو، این تصور را دارند که گروههای دیگر، آماده توسل به زور هستند که این ذهنیت، احتمال بروز خشونت را بیشتر می کند. 

۹. در صورت پیروزی دمکرات ها، این تهدید می تواند دربردارنده حملات طرفداران برتری سفیدها، شبه نظامیان و دیگر افراد باشد که به احتمال قوی از سلاح های جنگی و مواد انفجاری استفاده خواهند کرد. در صورت پیروزی یک جمهوریخواه، تهدید اصلی از ناحیه تظاهرات گسترده در شهرهاست که برخی شان می تواند به خشونت کشیده شود. آنارشیست ها، ضدفاشیست ها و دیگر افراطیون چپگرا از پلتفرم های دیجیتال و دیگر انتشارات برای جا انداختن این بحث استفاده کرده اند که دونالد ترامپ یک نئوفاشیست است و خشونت (علیه او) مشروعیت دارد.»