نقش استفاده از عینک در پیشگیری از کرونا؟

ایسنا نوشت: برای تحقیق و بررسی بیشتر آنها  مجموعه ای از اطلاعات روی افراد مبتلا به کووید ۱۹ که از عینک استفاده می کنند به عنوان سابقه پزشکی این افراد را جمع آوری کردند.

مطالعه کوچک آنها نشان داده است که فقط ۱۶ نفر از ۲۷۶ بیمار مبتلا به کووید ۱۹ پذیرش شده در بیمارستان ها به مدت ۸ ساعت در روز از عینک استفاده می کنند. همانطور که تشخیص داده بودند همه این بیماران دارای دید خیلی کمی بوده اند.

در ادامه به بررسی میزان مبتلایان به نزدیک بینی در استان هوبئی، جایی که بیمارستان واقع شده است پرداختند. آنها دریافتند که این موارد خیلی بیشتر است (حدود ۳۱.۵ درصد) که نشان می دهد پذیرش بیماران مبتلا به کووید ۱۹ در بیمارستان با دید ضعیف تر بیش از ۵ برابر کمتر از حد انتظار آن جمعیت است.

این یک مشاهده جذاب است، اما مانند همه مطالعات منفرد، نتایج آن باید با احتیاط مورد بررسی قرار گیرد. در حالی که محافظت از چشم ها همیشه یکی از مولفه های مهم تجهیزات محافظت شخصی بوده است اما میزان اختلاف گزارش شده در این مطالعه، یک شک و سوظنی را ایجاد می کند. این بدان معنا نیست که نتایج ممکن است واقعی نباشد بلکه توصیه می شود که تغییرات رفتاری در مقیاس وسیع (مانند استفاده از عینک در کنار ماسک) تا زمانی که به طور مستقل این نتایج تایید نشود، صورت گیرد.

در این باره با دکتر "سیمونه کولستو" مدرس ارشد بهداشت و درمان مبتنی بر شواهد و مشاور اخلاق دانشگاه پورتسموث انگلستان به گفت و گو نشستیم.

دکتر، آیا چشم ها پنجره ای برای ورود ویروس به بدن هستند؟

یکی از گام های کلیدی برای هر ویروس عفونی، این است که در ابتدا بتواند به نحوی وارد بدن انسان شود. بیشتر بدن انسان ها به وسیله پوست محافظت و پوشیده شده است و همین امر سبب شده که در برابر نفوذ و جلوگیری از ورود ویروس ها یا باکتری ها به بدن خیلی موثر باشد اما از سوی دیگر نیز غشاهای بسیار نازکتری مجاری تنفسی، دستگاه گوارش و چشم ها را می پوشانند که می تواند ویروس از این طریق وارد بدن شود.

این غشاهای نازک اجازه می دهند که چیزهای خارجی مانند اکسیژن، غذا و در مورد چشم نور وارد بدن انسان شود و متاسفانه ویروس ها نیز یاد گرفته اند که از این نقاط ورودی استفاده کنند.

به همین دلیل است که بحث تجهیزات محافظت شخصی برای حفاظت از نقاط ورودی طراحی شده است که از جمله این تجهیزات می توان به ماسک ها، عینک های ایمنی (عینکی که اطرافش پوشیده شده و برای محافظت چشم بکار می رود) و پوشش های حفاظتی اشاره کرد که توصیه می شود این تجهیزات محافظت شخصی در مکان هایی که تصور می شود انتقال ذرات ویروسی از طریق هوا وجود دارد مورد استفاده قرار گیرند اما در مجموع و به صورت کلی اصلی ترین راه رسیدن ذرات ویروسی به این نقاط ورودی ضعیف از طریق دست های ماست و به همین دلیل است که توصیه می شود مرتبا دست ها به مدت ۲۰ ثانیه یا بیشتر شسته و از تماس دست با چشم هایمان خودداری کنیم.

منطقی است که پوشاندن چشم ها با عینک هم از این بعد که ممکن است ویروس از نفس دیگران منتقل شود و هم مانعی برای لمس دست ها با چشم باشد، می تواند محافظت بیشتری را برای ما ایجاد کند.

این صحبت ها بدین معناست که باید شروع به زدن عینک های ایمنی کنیم؟

بخش مهمی از تفسیر هر مدرکی که از مطالعات مشاهده ای به دست می آید، این است که به یاد داشته باشید که همبستگی (دو چیزی که با هم اتفاق می افتد) لزوما به معنای علیت و دلیل نیست (یک چیزی سبب دیگری شود) و برای آزمایش دلیل بودن، نیاز به یک آزمایش یا آزمایش کنترل شده است.

در حالت ایده آل، باید این دو گروه از افراد (افرادی که عینک می زنند و افرادی که از عینک استفاده نمی کنند) را با دقت یکسان مورد بررسی قرار داد تا ببینیم کدام گروه بیشتر آلوده می شوند. شواهد حاصل از چنین آزمایش کنترل شده ایت همیشه به مراتب قوی تر از شواهد حاصل از یک مطالعه مشاهده ای مانند مقاله اخیر است.

همچنین باید توجه داشتیم که نویسندگان این مطالعه تعدادی از نقاط ضعف را ذکر کرده اند. این یک مطالعه بسیار کوچک در یک سایت واحد بوده همچنین اطلاعات و داده های در این مطالعه اخیر بر روی نمونه ای بوده است که دقیقا از بعدهای سنی، جمعیت و سایر عوامل با نمونه های بستری شده آنها در بیمارستان به دلیل ابتلا به کووید ۱۹ مطابقت نداشته است بنابراین آنها نمی توانستند تضمین کنند که همه افراد دارای ضعف بینایی در جمعیت عمومی که بیش از ۸ ساعت در روز از عینک استفاده می کنند در برابر این ویروس ایمن و مصون هستند.

بنابراین اگرچه این یک مطالعه جدید و جذابی است اما دلایل زیادی برای احتیاط در مورد نتیجه این مطالعه وجود دارد. قبل از هرگونه توصیه در مورد استفاده از عینک در کنار ماسک صورت، مطمئنا به اطلاعات بیشتری نیاز داریم.