امام خمینی در پیام خود چه اجری برای مجاهدان راه حق برشمرده اند؟

‌‌

"‌‌بسم الله الرحمن الرحیم‌

‌‌وَ مَنْ یُقاتِل فی سَبیلِ الله فَیُقْتَلْ اَوْ یَغْلِبْ فَسَوْفَ نُؤتیهِ اَجْراً عَظیماً‌‎

‌‌    ‌‌این اجر عظیم که به قلم با عظمت عظیم مطلق وعده داده شده است، چگونه آن را با‌‎ ‎‌فکر ناچیز بشر می توان تحلیل کرد. گویی این اجر عظیم همان حب خداوند تعالی است‌‎ ‎‌که در سورۀ مبارکۀ صف آمده است:  ‌‌اِنَّ الله یُحِبُّ الَّذینَ یُقاتِلُونَ فی سَبیلِهِ صَفّاً کَاَنَّهُمْ بُنْیانٌ‌‎ ‎‌ مَرْصُوصٌ .‌‎ محبوبیت نزد بارگاه احدی را کدام فیلسوف توانا یا عارف علمی بزرگ دانا‌‎ ‎‌می تواند درک کند تا از آن سخن گوید و یا به سخن قلم درآورد؟ آیا این حب نافله است‌‎ ‎‌که در نتیجۀ تقرب به آن بندۀ خاکی پا بر سر ملک و ملکوت اعلا نهد و حق ـ جل و علا ـ‌‎ ‎‌با جاذبۀ غیبی خویش سمع و بصر و قلب او شود و آنچه بشنود یا ببیند یا ذوق عرفانی کند‌‎ ‎‌با سمع و بصر و قلب حق ـ جل و علا ـ باشد و نبیند جز به بصر حق و نشنود جز به سمع حق‌‎ ‎‌و نداند جز به علم حق و حجابها مرتفع شود و جهان را آنچه که هست مشاهده کند که‌‎ ‎‌ اَللهمَّ أَرِنِی الْأَ شْیاءَ کَما هِیَ ،‌‎یا قرب فریضه است که در آن شخص و شخصیت محو شود و‌‎ ‎‌صعق‌‎ رخ دهد و خود و خودی از میان برود و کثرت به تمام معنی رخت بربندد و نه‌‎ ‎چشمی باشد و نه گوشی و نه باطنی و نه ظاهری؛ ‌‌هُوَ الاَوَّلُ وَ الآخِرُ وَ الظّاهِرُ وَ الْباطِنُ.‌‎دیگر‌‎ ‎‌سبیل اللهی در کار نیست و اسم و رسمی به جا نمی ماند، اینان از خانه خارج شدند و موت‌‎ ‎‌آنان را ادراک نموده و قدمها و قلمها شکسته شده است.

بارالها! این وصف مجاهدان فی‌‎ ‎‌سبیل الله و اجر عظیم آنان است که در صحنه های کارزار با دشمنان تو و دشمنان رسول‌‎ ‎‌معظم تو و دشمنان قرآن کریم تو به شهادت رسیده اند یا در این راه پیروز گردیده اند و تو‌‎ ‎‌خود شاهدی که در این سال ما جانبازان و مهاجران و مجاهدانی داشتیم که به سوی تو و‌‎ ‎‌به سوی خانۀ امن تو که از صدر خلقت تاکنون مأمن هر موجودی بوده است هجرت‌‎ ‎‌کردند و در پیش چشمان حیرتزدۀ مسلمانان کشورهای جهان به دست پلید امریکا که از‌‎ ‎‌آستین آل سعود به در آمده است، به خاک و خون کشیده شدند و در آستانۀ عاشورای‌‎ ‎‌ولی الله اعظم ـ سلام الله علیه ـ عاشورایی دیگر با ابعاد مختلف در جوار تو و خانۀ امن تو‌‎ ‎‌در جمعۀ خونین پدید آوردند که ای کاش نبودم تا آن را ببینم و یا بشنوم، نه برای شهادت‌‎ ‎‌عزیزانی مجاهد و مهاجر، که شهادت امری است که آرزوی عزیزان ما است و شهدی‌‎ ‎‌است آشنا برای زنان و مردان و کودکان ما که در یورشهای مغولانۀ صدام عفلقی شدیدتر‌‎ ‎‌و فجیعتر آن را چشیده اند و دیده ایم، بلکه برای مصیبتی است که نه تنها برای پیغمبر‌‎ ‎‌اسلام ـ صلوات الله علیه ـ که برای تمامی انبیا و مرسلین از آدم تا خاتم پیش آمد و به‌‎ ‎‌فرمان کاخ سیاه به دست ناپاک آل سعود، این شقیترین جانیان عصر، بالاترین مقام‌‎ ‎‌قدس الهی شکسته شد. اگر در عاشورای حسینی ولی خدا با یارانش در راه تو جنگیدند و‌‎ ‎‌شهید شدند، در عاشورای جمعۀ خونین مکه با تو و رسول تو و زائران ما، این رسولان‌‎ ‎‌مکتب رسول تو که به خاطر دین تو هیچ گونه وسیله ای حتی برای دفاع از خود نداشتند‌‎ ‎‌چنان کردند که تنها از دست امریکا، شیطان بزرگ و اذنابش میسر بود. امریکا و دست‌‎ ‎‌نشاندگانش در این کشتار سبعانه انتقام از اسلام عزیز و مهبط وحی و محل امن خدا باز‌‎ ‎‌گرفتند. اسلامی که در آینده ای نه چندان دور مکتب تمامی کشورهای زیر یوغ شرق و‌ غرب می گردد.‌

‌‌  

  خداوندا! امروز تمامی قدرتها و ابر قدرتها مصمم شده اند تا ریشۀ اسلام ناب رسول‌‎ ‎‌گرامی مان ـ صلی الله علیه وآله وسلم ـ را قطع کنند. بار الها! امروز صدامیان با کینه ای که از‌‎ ‎‌دین تو دارند، دست در دست تمامی شیاطین جهان داده اند تا صدای اسلام محمدی را‌‎ ‎‌خاموش سازند. از تو می خواهم تا ما را در راهت صبورتر و شکیبایی خانواده های عزیز و‌‎ ‎‌بزرگوار شهدا، جانبازان، مفقودین و اسرامان را بیشتر گردانی. پروردگارا! شهدای ما را با‌‎ ‎‌سیدالشهدا ـ علیه السلام ـ محشور فرما و جانبازان عزیز و مقتدر انقلاب اسلامی خودت‌‎ ‎‌را شفا عنایت فرما. اسرا و مفقودین ما را هر چه زودتر به اوطانشان بازگردان. خداوندا! به‌‎ ‎‌تمام ملتهای اسلامی خصوصاً ملت شجاع و حماسه ساز ایران تحمل بیشتر فشارهای‌‎ ‎‌نظامی استکبار از زمین و دریا و هوا وفشارهای اقتصادی و سیاسی روزافزون کانونهای‌‎ ‎‌فساد را عنایت فرما. خداوندا! باطن دلهای معتقدان به دین رسول اکرم ـ صلی الله علیه و‌‎ ‎‌آله و سلم ـ را تنها از رضایت خود لبریز گردان. «انک مجیب الدعوات».‌‎

‌‌روح الله الموسوی الخمینی‌"

‌‎ ‎

‌صحیفه  امام؛ ج ۲۰، ص ۳۹۰-۳۹۲