در محرم امسال فرصتی بس مغتنم برای تبیین اهداف قیام امام حسین(ع) مهیاست

به گزارش جماران؛ محمدرضا تابش، نماینده ادوار مجلس در یادداشتی در روزنامه ایران نوشت: «إنّ لِقَتلِ الحُسینِ حَرارَه فی‌ قُلوبِ المُؤمِنینَ لاتَبرُدُ اَبَداً. «شهادت امام حسین(ع) داغ سوزانی است در دل مؤمنین که هرگز به سردی نمی‌گراید.» پیامبر اکرم(ص)

چند روزی تا محرم باقی مانده است. یاد حسین(ع) در دلم ولوله‌ای ایجاد کرده است و تجسم ایثارگری ایشان و اصحاب باوفایش و حجم مصائب و مشکلاتی که بر آنها وارد آمد روح و روانم را سخت آزرده می‌سازد و وقتی به ماندگاری این واقعه در طول قرن‌ها می‌اندیشم و قیام‌های متأثر از این حادثه تاریخی و شخصیت‌های مسلمان و غیر مسلمانی که آزادگی آن حضرت را ستوده‌اند و او را الگو قرار داده‌اند و خیل عظیم پیروان صادقی که جانشان را در راه تحقق اهداف انسان ساز عاشورا فدا کرده‌اند و با بذل مال و صرف وقت این چراغ عالم افروز را پرفروغ نگاه داشته‌اند، بر خود می‌بالم و سر بر آسمان می‌سایم که پرورش یافته چنین مکتب انسان‌سازی هستم و از آن‌سو وقتی می‌اندیشم که چرا ما مسلمانان و شیعیان نتوانستیم با تکیه بر این کوه پرعظمت معنویت و فضیلت، وحدت و همدلی در جهان اسلام را متجلی سازیم و بساط ظلم و جور و استبداد را برکنیم ...

و معارف و اخلاق و ادب اسلامی را که حسین نماد و الگوی آن بود در جامعه جاری سازیم، متأثر می‌شوم و آنگاه که شیعیان پاکباخته‌ای که به عشق آن حضرت و برای تحقق جامعه همتراز اباعبدالله از بذل جان و مالشان دریغ نورزیده‌اند را در تنگناهای معیشتی و فقر و فاقه و تنگدستی و مبتلا به اختلاف و تشتت می‌بینم، قلبم مالامال از درد و اندوه می‌شود.

امسال محرم را درحالی تجربه می‌کنیم که ویروس مرموز و منحوس کووید۱۹، سایه وحشت و مرگ را بر عالم گسترانیده و قربانیان زیادی گرفته است. بنابراین محرم و عاشورای ما نیز به پاس آموزه‌های عقلانی، علم محور، منطق پذیر و انسان‌مدار دینی و بنا به توصیه‌های مراجع عظام و رهبری معظم روشن بین و در سایه همت والای مردم دوستدار حق و فضیلت و عاشق اباعبدالله باید به‌گونه‌ای دیگر برگزار شود.

به‌نظر می‌رسد تهدید کرونا همان‌گونه که زمینه‌ای به‌وجود آورد تا زمین نفس بکشد و همزیستی مسالمت‌آمیز انسان با طبیعت را ترویج و تجربه کند، می‌تواند فرصتی فراهم سازد تا پیروان امام حسین(ع) و آزادگان گیتی با تأمل در فلسفه قیام اباعبدالله(ع)، عدم اکتفای صرف به جنبه‌های عرفی و رجوع به منابع معتبر تاریخی در توصیف ماجرای عاشورا، زدودن زنگار خرافه‌ها و تحریف‌های این واقعه در زمانه‌ای که منطق و استدلال وگفت‌و‌گو و مبارزه با ظلم و جور و استبداد و فقر و تبعیض و از آن‌سو عدالت و معنویت و اخلاق که جملگی جزو آرمان‌ها و اهداف قیام آن حضرت بود و اکنون نیز در کانون توجه جهانیان است، این نهضت را بدرستی بشناسند و بشناسانند.

محرم امسال فرصتی بس مغتنم مهیاست تا اسلام شناسان و خطبا و مورخین برجسته از فضای صداوسیما و رسانه‌های مجازی و مکتوب و در جلسات عمومی (البته با حفظ صددرصد پروتکل‌های بهداشتی) و در محافل خانوادگی فلسفه و اهداف قیام آن حضرت را بدرستی تبیین کنند و این شعله برافروخته از قرن‌ها پیش توسط امام حسین(ع) و یاران باوفایش که پرچم ظلم ستیزی، استبداد گریزی، حق خواهی و مبارزه با جهل، خرافه، ظلم و فساد را با تأسی از مشی اصلاحگری، مسئولیت پذیری، خداترسی و تکلیف گرایی، ایثار، فداکاری و... را روشن نگه دارند، تا به مثابه چراغی روشن فراراه بشریت تشنه معنویت و فضیلت و انسان‌های آزاده و مسلمانان از ستم به تنگ آمده و پیروان عاشق آن امام همام قرار گیرد و بشریت خسته از ظلم و جهل و ستم و بیداد را به ساحل نجات رهنمون سازد.

 وظیفه خویش می‌دانم تا به‌عنوان شهروندی کوچک که سال‌ها افتخار خدمتگزاری این ملت بزرگ را در خانه ملت داشته‌ام، از تعهد و هوشمندی آنها در اعلام برگزاری مراسم عزاداری منطبق بر آموزه‌های علمی و رعایت موازین بهداشتی، همچنین موضع هماهنگ ابراز شده توسط هیأت‌های مذهبی استان یزد و اردکان که شعور حسینی خویش را در پیشقدمی تعامل مابین دین و علم در زمانه امروز که ضرورتی انکارناپذیر است ابراز نمودند و ان‌شاءالله تعهد دینی و شور حسینی خویش را همچون سالیان گذشته و البته به نوعی دیگر نشان خواهند داد و نمادها و شعارها و اهداف و فلسفه قیام آن حضرت را بیش از پیش تبلیغ و ترویج خواهند نمود، تشکر و سپاسگزاری نمایم.

پایان بخش سخنم دو بیت از علامه اقبال لاهوری است که چه زیبا رمز و راز دلدادگی به اباعبدالله و تأثیرگذاری آن حضرت بر اندیشه و باور و ایمان مسلمانان را به نظم می‌کشد و الگویی برای جهان بشریت مجسم می‌سازد که مدد جستن از فضایل و ویژگی‌های امام حسین(ع) می‌تواند نجات بخش او در این دنیا و جهان آخرت باشد. دست ما از این منبع فیض و پشتوانه معنوی عظیم کوتاه مباد. آمین

رمز قرآن از حسین آموختیم

زآتش او شعله‌ها اندوختیم

تار ما از زخمه‌اش لرزان هنوز

تازه از تکبیر او ایمان هنوز»