دعای چهل و هشتم صحیفه سجادیه یا دعای امام سجاد(ع) در روز عید قربان+ترجمه

دعای چهل و هشتم صحیفه سجادیه را امام سجاد علیه السلام به هنگام عید قربان و روز جمعه می خواندند که به همراه ترجمه در ادامه آمده است:

 

دعای امام سجاد علیه السلام در روز جمعه و عید قربان

 

وَکان مِن دعائِه علیه‌السلام‌ یَوْمَ الْأضْحى‌ وَ یومَ الجُمُعةِ

«دعادر روز عید قربان و روز جمعه»

 

اَللَّهُمَّ هذا یَوْمٌ مُبارَکٌ مَیْمُونٌ، وَالْمُسْلِمُونَ فیهِ مُجْتَمِعُونَ

خداوندا این روزى با برکت و میمون است، و مسلمانان در هر جاى زمین تو

 

فى اَقْطارِ اَرْضِکَ، یَشْهَدُ السَّآئِلُ مِنْهُمْ وَالطَّالِبُ وَالرَّاغِبُ

در آن اجتماع دارند، سؤال‌کننده، و خواهنده، و امیدوار و ترسنده

 

وَالرَّاهِبُ، وَاَنْتَ النَّاظِرُ فى حَوآئِجِهِمْ،فَاَسْئَلُکَ بِجُودِکَ وَ

حضور دارند، و تو ناظر در حوائجشان هستى، پس به جود و

 

کَرَمِکَ وَهَوانِ ماسَئَلْتُکَ عَلَیْکَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلَى‌ مُحَمَّدٍ

کرمت و آسانى مسئلتم نزد تو از حضرتت مى‌خواهم که بر محمد و آلش

 

وَالِهِ، وَاَسْئَلُکَ اللَّهُمَّ رَبَّنا بِاَنَّ لَکَ الْمُلْکَ وَ لَکَ الْحَمْدَ،

درود فرستى، و خداوندا اى پروردگار ما، که پادشاهى زیبنده توست، و سپاس حضرتِ تورا سزد،

 

لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ، الْحَلیمُ الْکَریمُ الْحَنّانُ الْمنّانُ ذُوالْجَلالِ

و خدایى جز تو نیست، بردبار و بزرگوار و مهربان و، داراى عطاى گسترده‌اى، و خداوند جلال

 

وَالْاِکْرامِ، بَدیعُ السَّمواتِ وَالْاَرْضِ، مَهْما قَسَمْتَ بَیْنَ

و اکرام، و پدید آورنده آسمانها و زمینى، هر چه میان بندگان مؤمنت قسمت

 

عِبادِکَ الْمُؤْمِنینَ، مِنْ خَیْرٍ اَوْ عافِیَةٍ اَوْ بَرَکَةٍ اَوْ هُدًى اَوْ

کرده‌اى از خیر یا عافیت یا برکت یا هدایت یا توفیق

 

عَمَلٍ بِطاعَتِکَ، اَوْ خَیْرٍ تَمُنُّ بِهِ عَلَیْهِمْ، تَهْدیهِمْ بِهِ اِلَیْکَ،

طاعت، یا خیرى که بر اهل ایمان انعام مى‌کنى، و به سبب آن به سوى خود هدایتشان مى‌نمایى،

 

اَوْ تَرْفَعُ لَهُمْ عِنْدَکَ دَرَجَةً، اَوْ تُعْطیهِمْ بِهِ خَیْراً مِنْ خَیْرِ

یا در پیشگاهت مقام آنان را به آن بلند مى‌کنى، یا بدان سبب خیر دنیا و آخرت

 

الدُّنْیا وَالْاخِرَةِ اَنْ تُوَفِّرَ حَظّى وَنَصیبى مِنْهُ. وَاَسْئَلُکَ اللَّهُمَّ

به آنان مى‌ بخشى، از تو مى‌ خواهم که بهره و نصیب مرا از آن فراوان کنى. و بار خدایا

 

بِاَنَّ لَکَ الْمُلْکَ وَالْحَمْدَ، لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ، اَنْ تُصَلِّىَ عَلى‌

که پادشاهى و حمد توراست و معبودى جز تو نیست، از تو مى‌ خواهم که بر

 

مُحَمَّدٍ عَبْدِکَ وَ رَسُولِکَ وَ حَبیبِکَ وَصِفْوَتِکَ،

محمد بنده و فرستاده و دوست و برگزیده

 

وَخِیَرَتِکَ مِنْ خَلْقِکَ، وَعَلى‌ الِ مُحَمَّدٍ الْاَبْرارِ الطّاهِرینَ

و اختیار شده از خَلقت، و بر آل‌محمد نیکوکاران و پاکان

 

الْاَخْیارِ، صَلوةً لایَقْوى‌ عَلى‌ اِحْصآئِها اِلاَّ اَنْتَ، وَ اَنْ تُشْرِکَنا

و اخیار درود فرستى، چنان درودى که جز تو احدى را قدرت شمردنش نباشد، و ما را

 

فى صالِحِ مَنْ دَعاکَ فى هذَاالْیَوْمِ مِنْ عِبادِکَ الْمُؤْمِنینَ، یا

در دعاى شایسته هریک از بندگان باایمانت که در این روز تو را خوانده است - شریک سازى، اى

 

رَبَّ الْعالَمینَ، وَاَنْ تَغْفِرَ لَنا وَ لَهُمْ، اِنَّکَ عَلى‌ کُلِّ شَىْ‌ءٍ

پروردگار عالمیان، و ما و ایشان را مورد مغفرت قرار دهى، که تو بر هر چیز

 

قَدیرٌ. اَللَّهُمَّ اِلَیْکَ تَعَمَّدْتُ بِحاجَتى، وَ بِکَ اَنْزَلْتُ الْیَوْمَ

توانایى. الهى، نیازم را به درگاه تو آوردم، و بار فقر و فاقه و تهیدستى

 

فَقْرى وَ فاقَتى وَ مَسْکَنَتى، وَ اِنّى بِمَغْفِرَتِکَ وَ رَحْمَتِکَ

خود را بر در خانه‌ ات نهادم، و من به مغفرت و رحمتت مطمئن‌ترم

 

اَوْثَقُ مِنّى بِعَمَلى، وَ لمَغْفِرَتُکَ وَ رَحْمَتُکَ اَوْسَعُ مِنْ

تا به عمل و کار خود، و آمرزش و رحمتت از گناهان من وسیع‌تر

 

ذُنُوبى، فَصَلِّ عَلى‌ مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ، وَ تَوَلَّ قَضآءَ کُلِّ

است، پس بر محمد و آلش درود فرست، و خود عهده‌دار روا کردن هر

 

حاجَةٍ هِىَ لى بِقُدْرَتِکَ عَلَیْها، وَتَیْسیرِ ذلِکَ عَلَیْکَ، وَ

حاجتى که مرا هست باش به‌خاطر قدرتى که بر روا کردن آن دارى و آسان بودنش بر تو، و

 

بِفَقْرى اِلَیْکَ، وَ غِناکَ عَنّى، فَاِنّى لَمْ اُصِبْ خَیْراً قَطُّ اِلاَّ

به خاطر نیازم به حضرتت، و بى‌نیازیت از من، زیرا من هرگز به خیرى نرسیده‌ام مگر از جانب

 

مِنْکَ، وَلَمْ یَصْرِفْ عَنّى سُوءًا قَطُّ اَحَدٌ غَیْرُکَ، وَلا اَرْجُو

تو، و هرگز احدى از من شرى را برنگردانده غیر تو، و در امر

 

لِأمْرِ اخِرَتى وَ دُنْیاىَ سِواکَ. اَللَّهُمَّ مَنْ تَهَیَّاَ وَ تَعَبَّاَ وَ اَعَدَّ

آخرت و دنیایم به کسى جز تو امید ندارم. الهى هر کس

 

وَاسْتَعَدَّ لِوَفادَةٍ اِلى‌ مَخْلُوقٍ رَجآءَ رِفْدِهِ وَنَوافِلِهِ وَطَلَبَ

براى حرکت به سوى مخلوقى به‌ امید صله و بخشش و جایزه او مهیّا شد و بار بست و ساز و برگ فراهم

 

نَیْلِهِ وَجآئِزَتِهِ، فَاِلَیْکَ - یا مَوْلاىَ - کانَتِ الْیَوْمَ تَهْیِئَتى وَ

آورد و آماده سفر شد، و مهیا شدن امروز من - و بار بستنم و ساز و برگ فراهم آوردن

 

تَعْبِئَتى وَ اِعْدادى وَاسْتِعدادى رَجاءَ عَفْوِکَ وَ رِفْدِکَ وَ

و آماده شدنم به امید عفو و صله تو و

 

طَلَبَ نَیْلِکَ وَجآئِزَتِکَ، اَللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلى‌ مُحَمَّدٍ وَ الِ

درخواست جایزه و عطایت به سوى توست، بارالها پس بر محمد و آلش درود

 

مُحَمَّدٍ، وَلا تُخَیِّبِ الْیَوْمَ ذلِکَ مِنْ رَجآئى، یا مَنْ لایُحْفیهِ

فرست، و امروز این امید را از من مگیر، اى کسى که خواهش - هیچ درخواست کننده‌اى اورا به رنج‌

 

سآئِلٌ، وَ لایَنْقُصُهُ نآئِلٌ، فَاِنّى لَمْ - اتِکَ ثِقَةً مِنّى بِعَمَلٍ

نمى‌ افکند، و هیچ بخششى از او کم نمى‌ کند، زیرا من از باب اطمینان به عمل شایسته‌ اى که از خود پیش

 

صالِحٍ قَدَّمْتُهُ، وَلا شَفاعَةِ مَخْلُوقٍ رَجَوْتُهُ اِلاَّ شَفاعَةَ

فرستاده باشم، یا به شفاعت مخلوقى جز شفاعت محمد و اهل بیت او - که صلوات و سلام

 

مُحَمَّدٍ وَ اَهْلِ ‌بَیْتِهِ عَلَیْهِ صَلَواتُکَ وَعَلَیْهِمْ سَلامُکَ، اَتَیْتُکَ

تو بر او و بر آنان باد - که امید داشته باشم به‌ جانب تو نیامدم، بلکه درحالى به سویت آمدم که

 

مُقِرّاً بِالْجُرْمِ وَالْاِسآئَةِ اِلى‌ نَفْسى، اَتَیْتُکَ اَرْجُو عَظیمَ

به گناه و بدى در حق خود اقرار دارم، به سویت آمدم درحالى که

 

عَفْوِکَ الَّذى عَفَوْتَ بِهِ عَنِ الْخاطِئینَ، ثُمَّ لَمْ یَمْنَعْکَ طُولُ

به عفو عظیمى که شامل حال خطاکاران کرده‌ اى چشم دوخته‌ ام، که ادامه دادنشان

 

عُکوُفِهِمْ عَلى‌ عَظیمِ الْجُرْمِ اَنْ عُدْتَ عَلَیْهِمْ بِالرَّحْمَةِ

بر گناه بزرگ حضرتت را از آن باز نداشت که آنان را مشمول رحمت و مغفرت

 

وَالْمَغْفِرَةِ، فَیا مَنْ رَحْمَتُهُ واسِعَةٌ، وَعَفْوُهُ عَظیمٌ، یاعَظیمُ

قرار دهى، پس اى کسى‌که رحمتت وسیع و عفوت عظیم است، اى عظیم

 

یاعَظیمُ، یاکَریمُ یاکَریمُ، صَلِّ عَلى‌ مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ،

اى عظیم، اى کریم اى کریم، بر محمد و آلش درود فرست،

 

وَ عُدْ عَلَىَّ بِرَحْمَتِکَ، وَتَعَطَّفْ عَلَىَّ بِفَضْلِکَ، وَتَوَسَّعْ

و به رحمتت بر من تفضل کن، و به فضلت بر من شفقت نما، و به مغفرتت

 

عَلَىَّ بِمَغْفِرَتِکَ. اَللَّهُمَّ اِنَّ هذَاالْمَقامَ لِخُلَفآئِکَ وَاَصْفِیآئِکَ،

بر من گشایش ده. الهى، این‌مقام نماز جمعه که مخصوص خلفاى تو و برگزیدگان توست،

 

وَمَواضِعَ اُمَنآئِکَ فِى الدَّرَجَةِ الرَّفیعَةِ الَّتِى اخْتَصَصْتَهُمْ

و جایگاه امناى تو در درجه بلندى که ایشان را به آن اختصاص دادى، غاصبان آن را

 

بِها قَدِابْتَزُّوها - وَاَنْتَ الْمُقَدِّرُ لِذلِکَ، لایُغالَبُ اَمْرُکَ، وَ

به غارت برده‌ اند - و تقدیر آن به‌دست توست، فرمانت مغلوب نشود، و از

 

لایُجاوَزُ الْمَحْتُومُ مِنْ تَدْبیرِکَ کَیْفَ شِئْتَ وَاَنّى‌ شِئْتَ، وَلِما

تدبیر حتمى تو هر گونه که بخواهى و هر زمان که بخواهى فراتر نتوان رفت، و به خاطر

 

اَنْتَ اَعْلَمُ بِهِ، غَیْرُ مُتَّهَمٍ عَلى‌ خَلْقِکَ وَلا لاِرادَتِکَ - حَتّى‌ عادَ

آنچه تو بهتر مى‌ دانى و در آفریدنت و اراده‌ات متهم نیستى چنین کردى - تا آنجا

 

صِفْوَتُکَ وَخُلَفآءُکَ مَغْلُوبینَ مَقْهُورینَ مُبْتَزّینَ، یَرَوْنَ

که برگزیدگان و خلفاى تو مغلوب و مقهور و جداى از حق خود شدند، حُکمت را

 

حُکْمَکَ مُبَدَّلاً، وَکِتابَکَ مَنْبُوذاً، وَفَرآئِضَکَ مُحَرَّفَةً عَنْ

مبدل و کتابت را دور انداخته، و واجباتت را از مسیر شرایعت

 

جِهاتِ اَشْراعِکَ، وَسُنَنَ نَبِیِّکَ مَتْرُوکَةً. اَللَّهُمَّ الْعَنْ

منحرف، و سنت‌ هاى رسولت را متروک مى‌ بینند. بارالها،

 

اَعْدآئَهُمْ مِنَ الْاَوَّلینَ وَالْاخِرینَ، وَمَنْ رَضِىَ بِفِعالِهِمْ

دشمنان ایشان را از اولین و آخرین، و هر که به کردارشان راضى شده

 

وَاَشْیاعَهُمْ وَاَتْباعَهُمْ. اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى‌ مُحَمَّدٍ وَالِ

و دنباله‌ روها و پیروانشان را لعنت کن. خداوندا بر محمد و آلش درود

 

مُحَمَّدٍ، اِنَّکَ حَمیدٌ مَجیدٌ، کَصَلَواتِکَ وَبَرَکاتِکَ وَ

فرست، که تو ستوده و بلندپایه‌ اى، مانند درودها و برکت‌ها

 

تَحِیّاتِکَ عَلى‌ اَصْفِیآئِکَ اِبْراهیمَ وَ الِ اِبْراهیمَ، وَعَجِّلِ

و تحیت‌ هایى که بر برگزیدگانت ابراهیم و آل‌ابراهیم فرستاده‌ اى، و در گشایش

 

الْفَرَجَ وَالرَّوْحَ وَالنُّصْرَةَ وَالتَّمْکینَ وَالتَّاْییدَ لَهُمْ. اَللَّهُمَّ

و آسایش و یارى و تمکین و تأیید ایشان تعجیل کن. بارالها،

 

وَاجْعَلْنى مِنْ اَهْلِ التَّوْحیدِ وَالْایمانِ بِکَ، وَالتَّصْدیقِ

و مرا از اهل توحید و ایمان به خود، و تصدیق

 

بِرَسُولِکَ، وَالْاَئِمَّةِ الَّذینَ حَتَمْتَ طاعَتَهُمْ، مِمَّنْ یَجْرى

به پیامبرت، و امامانى که طاعتشان را واجب کرده‌ اى قرار ده، از جمله کسانى که توحید

 

ذلِکَ بِهِ وَ عَلى‌ یَدَیْهِ، امینَ رَبَّ الْعالَمینَ. اَللَّهُمَّ لَیْسَ یَرُدُّ

و ایمان به سبب آنان و بر دست آنان اجرا مى‌ شود، آمین رب العالمین. الها، غضب تو را جز

 

غَضَبَکَ اِلاَّ حِلْمُکَ، وَلایَرُدُّ سَخَطَکَ اِلاّ عَفْوُکَ، وَلایُجیرُ

بردباریت برنمى‌ گرداند، و شدّت سخط تو را جز عفوت رد نمى‌ کند، و غیر از رحمتت

 

مِنْ عِقابِکَ اِلاَّ رَحْمَتُکَ، وَلایُنْجینى مِنْکَ اِلاَّ التَّضَرُّعُ

از عذابت امان نمى‌ دهد، و مرا جز زارى به سوى تو و در برابر تو

 

اِلَیْکَ وَبَیْنَ یَدَیْکَ، فَصَلِّ عَلى‌ مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ، وَ هَبْ

نجات نمى‌ بخشد، پس بر محمد و آلش درود فرست، و ما را

 

لَنا - یااِلهى - مِنْ لَدُنْکَ فَرَجاً بِالْقُدْرَةِ الَّتى بِها تُحْیى

- اى خداى من - از سوى خود فرجى بخش با آن نیرویى که مردگان را

 

اَمْواتَ الْعِبادِ، وَ بِها تَنْشُرُ مَیْتَ الْبِلادِ، وَلاتُهْلِکْنى - یا

زنده مى‌ کنى، و سرزمین‌  هاى مرده را حیات مى‌ دهى، و مرا - خدایا - از غم و غصه هلاک مکن

 

اِلهى - غَمّاً حَتّى‌ تَسْتَجیبَ لى، وَ تُعَرِّفَنِى الْاِجابَةَ فى دُعآئى،

تا دعایم را به اجابت برسانى، و اجابت آن را به من آگاهى دهى،

 

وَ اَذِقْنى طَعْمَ الْعافِیَةِ اِلى‌ مُنْتَهى‌ اَجَلى، وَلاتُشْمِتْ بى

و تا پایان حیات مزه شیرین عافیت را به من بچشان، و دشمن شادم

 

عَدُوّى، وَلا تُمَکِّنْهُ مِنْ عُنُقى، وَلا تُسَلِّطْهُ عَلَىَّ. اِلهى اِنْ

مکن، و او را وبال گردنم مساز، و بر من غلبه مده. اله من،

 

رَفَعْتَنى فَمَنْ ذَا الَّذى یَضَعُنى؟ وَ اِنْ وَضَعْتَنى فَمَنْ ذَا

اگر بلندم نمایى کیست که پستم کند؟ و اگر پستم سازى کیست که

 

الَّذى یَرْفَعُنى؟ وَ اِنْ اَکْرَمْتَنى فَمَنْ ذَا الَّذى یُهینُنى؟ وَ اِنْ

بلندم نماید؟ و اگر مرا گرامى دارى کیست که خوارم کند؟ و اگر

 

اَهَنْتَنى فَمَنْ ذَاالَّذى یُکْرِمُنى؟ وَ اِنْ عَذَّبْتَنى فَمَنْ ذَا الَّذى

خوارم نمایى کیست که اکرامم نماید؟ و اگر عذابم دهى کیست که بر من

 

یَرْحَمُنى، وَ اِنْ اَهْلَکْتَنى فَمَنْ ذَا الَّذى یَعْرِضُ لَکَ فى

رحمت آورد؟ و اگر هلاکم کنى کیست که درباره بنده‌ات جلودار تو

 

عَبْدِکَ؟ اَوْ یَسْئَلُکَ عَنْ اَمْرِهِ؟ وَقَدْ عَلِمْتُ اَنَّهُ لَیْسَ فى

شود؟ یا از تو درباره‌ اش بازخواست نماید؟ و من به این حقیقت رسیده‌ ام که در

 

حُکْمِکَ ظُلْمٌ، وَ - لا - فى نَقِمَتِکَ عَجَلَةٌ، وَ اِنَّما یَعْجَلُ مَنْ

حکم تو ستمى، و در عذابت عجله‌اى نیست، چون کسى شتاب مى‌کند که

 

یَخافُ الْفَوْتَ، وَ اِنَّما یَحْتاجُ اِلَى الظُّلْمِ الضَّعیفُ، وَقَدْ

از فوت برنامه بترسد، و کسى نیاز به ستم پیدا مى‌کند که ناتوان است، و تو

 

تَعالَیْتَ - یااِلهى - عَنْ ذلِکَ عُلُوّاً کَبیراً. اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى‌

- اى خداى من - از آن بسیار بالاترى. بارالها، بر

 

مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ، وَلا تَجْعَلْنى لِلْبَلآءِ غَرَضاً، وَلالِنَقِمَتِکَ

محمد و آل محمد درود فرست، و مرا هدف بلا، و نشانه عقوبت

 

نَصْباً، وَمَهِّلْنى، و نَفِّسْنى، وَ اَقِلْنى عَثْرَتى، وَلاتَبْتَلِیَنّى

مساز، و مرا مهلت ده، و اندوهم را پایان بخش، و از لغزشم درگذر، و به مصیبتى

 

بِبَلآءٍ عَلى‌ اَثَرِ بَلآءٍ، فَقَدْ تَرى‌ ضَعْفى وَ قِلَّةَ حیلَتى وَتَضَرُّعى

دنبال مصیبت گرفتارم مکن، چون ناتوانى و بیچارگى و زاریم را به درگاهت

 

اِلَیْکَ. اَعُوذُ بِکَ اللَّهُمَّ الْیَوْمَ مِنْ غَضَبِکَ، فَصَلِّ عَلى‌

مى‌ بینى. خدایا در این روز از غضب تو به تو پناه مى‌برم، پس بر

 

مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَاَعِذْنى، وَاَسْتَجیرُ بِکَ الْیَوْمَ مِنْ سَخَطِکَ،

محمد و آلش درود فرست و پناهم ده، و در این روز از غضب تو امان مى‌ طلبم،

 

فَصَلِّ عَلى‌ مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَ - اَجِرْنى، وَ - اَسْئَلُکَ اَمْناً مِنْ

پس بر محمد و آلش درود فرست و مرا امان ده، و ایمنى از عذابت را

 

عَذابِکَ، فَصَلِّ عَلى‌ مُحَمَّدٍ وَ الِهِ، وَ امِنّى، وَاَسْتَهْدیکَ،

مسئلت دارم، پس بر محمد و آلش درود فرست و مرا ایمن ساز، و از تو هدایت مى‌ طلبم، پس بر

 

فَصَلِّ عَلى‌ مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَاهْدِنى، وَاَسْتَنْصِرُکَ، فَصَلِّ

محمد و آلش درود فرست و هدایتم فرما، و از تو یارى و مدد مى‌ خواهم، پس بر

 

عَلى‌ مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَانْصُرْنى، وَاَسْتَرْحِمُکَ، فَصَلِّ عَلى‌

محمد و آلش درود فرست و مرا یارى کن، و از تو رحمت مى‌ خواهم، پس بر

 

مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَارْحَمْنى، وَاَسْتَکْفیکَ، فَصَلِّ عَلى‌ مُحَمَّدٍ وَ

محمد و آلش درود فرست و بر من رحمت آر، و از تو بى‌نیازى مى‌ طلبم، پس بر محمد و آلش درود

 

الِهِ، وَاکْفِنى، وَاَسْتَرْزِقُکَ، فَصَلِّ عَلى‌ مُحَمَّدٍ وَ الِهِ، وَارْزُقْنى،

فرست و بى‌نیازیم ده، و از تو روزى مى‌خواهم، پس بر محمد و آلش درود فرست و روزیم مرحمت کن،

 

وَاَسْتَعینُکَ، فَصَلِّ عَلى‌ مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَ اَعِنّى، وَاَسْتَغْفِرُکَ

و از تو کمک مى‌جویم، پس بر محمد و آلش درود فرست و کمکم کن، و بر معاصى

 

لِما سَلَفَ مِنْ ذُنُوبى، فَصَلِّ عَلى‌ مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَاغْفِرْ لى،

گذشته‌ام آمرزش مى‌خواهم، پس بر محمد و آلش درود فرست و مرا بیامرز،

 

وَ اَسْتَعْصِمُکَ، فَصَلِّ عَلى‌ مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَاعْصِمْنى،

و از تو عصمت خواهم، پس بر محمد و آلش درود فرست و عصمتم ده، زیرا

 

فَاِنّى لَنْ‌اَعُودَ لِشَىْ‌ءٍ کَرِهْتَهُ مِنّى اِنْ شِئْتَ ذلِکَ، یارَبِّ

اگر اراده‌ات تعلق گیرد هرگز به عملى که تو آن را نمى‌پسندى بازنگردم، پروردگارا

 

یارَبِّ، یاحَنَّانُ یامَنَّانُ، یاذَاالْجَلالِ وَالْاِکْرامِ، صَلِّ عَلى‌

پروردگارا، اى مهربان، اى عطاکننده نعمتها، اى صاحب جلال و اکرام،

 

مُحَمَّدٍ وَ الِهِ، وَاسْتَجِبْ لى جَمیعَ ما سَئَلْتُکَ وَطَلَبْتُ

بر محمد و آلش درود فرست، و همه آنچه را که از حضرتت خواستم و طلبیدم و براى آن

 

اِلَیْکَ وَرَغِبْتُ فیهِ اِلَیْکَ، وَ اَرِدْهُ وَقَدِّرْهُ وَاقْضِهِ وَاَمْضِهِ،

روى به جانب تو کردم برایم اجابت کن، و آن را بخواه و مقدر فرما و بر آن حکم و امضا کن،

 

وَخِرْ لى فیما تَقْضى مِنْهُ، وَ بارِکْ لى فى ذلِکَ، وَ تَفَضَّلْ عَلَىَّ

و در آنچه بر من حکم مى‌کنى خیر مرا مقرر فرما، و مرا در آن برکت ده، و به آن بر من

 

بِهِ، وَاَسْعِدْنى بِما تُعْطینى مِنْهُ، وَ زِدْنى مِنْ فَضْلِکَ وَ سَعَةِ

تفضل نماى، و مرا به آنچه از آن عطا مى‌کنى سعادتمند ساز، و از فضل خود و وسعت

 

ما عِنْدَکَ، فَاِنَّکَ واسِعٌ کَریمٌ، وَ - صِلْ ذلِکَ بِخَیْرِ الْاخِرَةِ

آنچه نزد توست بر من بیفزاى، زیرا تو توانگر و کریمى، و آن را به خیر

 

وَنَعیمِها، یا اَرْحَمَ الرَّاحِمینَ.

و نعمت آخرت پیوسته ساز، اى مهربانترین مهربانان.

 

ثُمَّ تَدْعُو بِما بَدا لَکَ، وَتُصَلّى عَلى‌ مُحَمَّدٍ وَالِهِ اَلْفَ مَرَّةٍ.

آنگاه از حضرت حق هرچه به نظرت مى‌ رسد بخواه، و هزار بار بر محمد و آلش صلوات

 

هکَذا کانَ یَفْعَلُ عَلَیْهِ السَّلامُ.

فرست، که حضرت زین‌العابدین علیه السلام چنین مى‌کرد.