شهید احدی «انتظار» را چگونه معنا کرده است؟

جی پلاس: شهید احمدرضا احدی در کنکور پزشکی سال 64 رتبه اول را کسب کرد و در سن بیست سالگی و در عملیات کربلای پنج به تاریخ دوازدهم اسفند ماه سال 65 به همراه یکی از دوستانش به نام مجید اکبری به شهادت رسید. دستنوشته های او که برگرفته از روح بلند و عارفانه اش است در کتابی با نام حرمان هور به چاپ رسیده است. متن زیر یکی از دستنوشته های اوست.

راستی انتظار چقدر سخت است نمی دانم تا به حال انتظار کشیده اید؟ شاید تعجب کنید ولی هر درنگی انتظار نیست. انتظار یعنی محتاج یک چیز بودن و نداشتن و صبر برای حصول آن. پس سه رأس مثلث انتظار «احتیاج»، «فقدان»، «صبر» خواهد بود. هر کدام از این سه رأس اگر در معنای کامل واقعی خود منظور نشود، مفهوم نادرستی از انتظار خواهیم داشت.

اول احتیاج است با تمامی وجود؛ نه احتیاج نسبی؛ احتیاج به اصل مطلوب، نه غیر آن. چنانکه غیر از مطلوب چیزی دیگر نتواند حاجت تو را برآورد. اگر احتیاج به مطلوب مطلق نباشد، انتظار معنای کاملی ندارد. دوم فقدان مطلوب است؛ چه اگر آن چیز را داشتی دیگر احتیاجی وجود ندارد. البته نمی توان گفت هر احتیاجی ناشی از فقدان مطلوب است. سوم صبر است. اگر در حالت فقدان مطلوب محتاج آن باشی ولی شوقی برای صبر کردن نداشته باشی در واقع انتظار هم نداری.

پس انتظار یعنی با تمامی وجود محتاج باشی چنانکه چیزی جز مطلوب احتیاجت را رفع نکند و در عین حال در آن لحظه مطلوب وجود نداشته باشد و با تمام اینها صبر کردن برای حصول مطلوب. اما اگر در انتظار چاره ای جز صبر کردن نداشتی و تاب و توان صبوری هم نداشته باشی باید امیدوار باشی. امید چاره صبر کردن است اینکه می گویند انسان به امید زنده است یعنی همین. امید چیزی نیست که همیشه تو را به هدفت برساند. در انتظار که با صبر توأم شده است، امید است که تو را در این راه دشوار شکیبا می کند و به تو نیرویی می دهد که بتوانی طاقت بیاوری. امید به سالک و خواهنده شتاب نمی دهد بلکه او را به موازات گذر زمان همراهی می کند؛ همچون موزیک متن که تماشای فیلم را برای بیننده آسانتر می کند.

جان کلام اینکه:

هر انتظاری باید احتیاج مطلق برای رسیدن به مطلوب را در پی داشته باشد. تنها راه این انتظار صبر و تنها کمک کننده به این صبر امید است که آن هم می باید در معنایش دقت کرد.

 

منبع: برشی از کتاب حرمان هور؛ ص 201-202 (چاپ دوم).

مشاهده خبر در جماران